ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΑΣ – έπαλξη κοινωνικής πάλης

Με… εθνικό ύμνο η «τουρκική Δυτική Θράκη»! 27/01/2010

Σχόλιο Σ.Ο.: Ενώ η Ελλάδα συνεχίζει τον ύπνο του δικαίου, απασχολούμενη με τη μαζική παραχώρηση ιθαγένειας στους (λαθρο)μετανάστες της και την αφαίρεση του σταυρού από το σήμα της Ελληνικής Αστυνομίας, στη Θράκη συνεχίζεται απρόσκοπτα η τουρκική προπαγάνδα ανάμεσα στον μουσουλμανικό πληθυσμό. Πρόσφατα ήρθε στο φως ο «εθνικός ύμνος της Τουρκικής Δυτικής Θράκης» (Batı Trakya Türk Cumhuriyeti Milli Marşı) που εντάσσεται στο πλαίσιο της ασίγαστης διαδικτυακής προπαγάνδας! Χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο για να αντιληφθούν οι ιθύνοντες στην Αθήνα τι ονειρεύονται οι οι τουρκόφρονες της Θράκης, το εκεί Τουρκικό Προξενείο και η Άγκυρα;

‘Ινφογνώμων Πολιτικά’
«Ο εθνικός ύμνος της «ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης»»
09 Ιανουαρίου 2010

Κλιμακώνεται συνεχώς η προπαγάνδα των τουρκοφρόνων…
Για τις ενέργειες του «Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης» (ΒΤΤDD), τα συνέδριά του ή τα πανηγύρια επί τουρκικού εδάφους στα οποία συμμετέχει (ενίοτε παράλληλα με την παρουσία μειονοτικών βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου) η ιστοσελίδα μας www.proxeneio-stop.org σας έχει ήδη μιλήσει και θα σας αποκαλύψει ακόμη περισσότερα στο εγγύς μέλλον. Πρόσφατα πάντως είδαμε και κάποιες δημοσιεύσεις σε εφημερίδες («Έθνος», «Φιλελεύθερος») για τον προπαγανδιστικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει στο Διαδίκτυο από εκατοντάδες τουρκόφρονες bloggers υπέρ της αναβίωσης της «Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης» (Batı Trakya Bağımsız Hükümeti).

Για να κάνουμε και λίγη… Ιστορία, επρόκειτο για το προσωρινό κρατικό μόρφωμα που ιδρύθηκε λίγο μετά το τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, στις 31 Αυγούστου 1913, εξαιτίας μιας επανάστασης των μουσουλμάνων της περιοχής κατά των βουλγαρικών κατοχικών στρατευμάτων (θυμίζουμε ότι λίγες μέρες μόλις πριν, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου – στις 15/8/1913 – τα μεταξύ Νέστου και Έβρου θρακικά εδάφη είχαν επιδικαστεί στη Βουλγαρία). Στόχος του ουσιαστικά σκιώδους αυτού κρατιδίου (που διατηρήθηκε εν ζωή ως τις 25 Οκτωβρίου 1913) ήταν φυσικά η μελλοντική του επανένταξη στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το εφήμερο λοιπόν αυτό κρατίδιο δείχνει πλέον να… στοιχειώνει για τα καλά τα όνειρα των διαδικτυακών (και όχι μόνο) τουρκοφρόνων, που το επικαλούνται συνεχώς. Και βέβαια για την πράσινη σημαία με την ημισέληνο, ήδη γνωρίζαμε από καιρό ότι… φοριέται ως σύμβολο των τουρκικών πόθων. Εκείνο όμως που δεν γνωρίζαμε, είναι ότι οι εν λόγω ερίτιμοι φίλοι μας έχουν κυκλοφορήσει μέχρι και τον… εθνικό ύμνο της Δυτικής Θράκης (που φέρεται μάλιστα να έχει γραφεί από τον Σουλεϊμάν Ασκερί, δηλαδή τον πρόεδρο εκείνου του κρατιδίου). Τον βρήκαμε να κυκλοφορεί… αδέσποτος στο Διαδίκτυο και σας τον παραθέτουμε παρακάτω σε βίντεο. Όσοι όμως δεν γνωρίζετε τουρκικά, διαβάστε και τη μετάφραση των στίχων του (από τον συνεργάτη μας Μ.Κ.):

«Ω γνήσιο τέκνο των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, τι ευτυχία σε σένα
Εσύ µε το αίµα σου έδωσες ζωή στον πόλεµο της ανεξαρτησίας.
Ο τρανός σου ηρωισµός χαράχτηκε σε κάθε µεριά του σύµπαντος.
Προσοχή στέκονται τα έθνη ενώπιον της εθνικής σου σηµαίας.
Τα χώµατα που πατάς είναι γεµάτα από τους δοξασµένους σου ήρωες.
Οι εχθροί δεν µπορούν να ενοχλήσουν την µεγαλόπρεπη ψυχή των ηρώων σου.
Τι µεγαλοπρεπής τιµή προς την σηµαία σωτηρίας µε την οποία τυλίχτηκαν οι
δοξασµένοι ήρωες, να θάβεσαι στο χώµα των προγόνων.
Στην πατρίδα σου πνέει άνεµος ελευθερίας και ανεξαρτησίας
Οι γενναίοι αγωνιστές ανατρέπουν αυτήν την βρώµικη σκλαβιά.
Δεν υπάρχει ποτέ επιστροφή από αυτόν τον δοξασµένο πόλεµο ανεξαρτησίας!
Μπροστά µας ακόµα και ατσάλινοι στρατοί να βγούνε δεν µας τροµάζουν!
Εµείς για την εθνική ανεξαρτησία, διαβήκαµε τον Έβρο και τον Νέστο,
Φτάσαµε στον στόχο µας νικώντας, συντρίβοντας όλους τους εισβολείς
Ανοίξαµε στα Βαλκάνια περίοδο µιας δοξασµένης δηµοκρατίας
Εµείς για πρώτη φορά ανάψαµε τη δάδα της ελευθερίας.
Αυτή η σηµαία θα κυµατίζει, αυτή η δηµοκρατία θα ζήσει.
Οι εχθροί απέναντι µας, πανικόβλητοι θα φύγουν!
Είµαστε εγγόνια ενός έθνους που χιλιάδες χρόνια ζει ελεύθερο,
εκείνο δηµιούργησε τις στέπες, είµαστε λιοντάρια, γεράκια των ουρανών.
Πάντα οι έφοδοι των αγωνιστών θυµίζουν φουρτούνες.
Στον πόλεµο οι εχθροί λιποθυµούνε από τον τρόµο του µεγαλείου µας.
Η Δηµοκρατία της Δυτικής Θράκης θα ζήσει, θα ζήσει!
Τα έθνη θα τα χάσουν µπροστά στην πρόοδο µας!
Ω γλυκιά Δυτική Θράκη!… Να λοιπόν, σώθηκες από την σκλαβιά.
Ω εχθροί!… Μη νοµίζετε πως το έθνος αυτό κουράστηκε από τους πολέµους
Οσονούπω θα κυµατίσει στη χώρα η µεγαλοπρεπής σηµαία της Δηµοκρατίας,
Όλοι αυτοί οι Δυτικοθρακιώτες µέχρι τον αιώνα τον άπαντα θα ζήσουν ελεύθεροι»!

Εμείς βέβαια, μετά απ’ όλα αυτά τα… επικώς συγκινητικά (και ασφαλώς κυρίως για την αναβίωσή τους στις αρχές του 21ου αιώνα), τι άλλο πια να προσθέσουμε; Ίσως μόνο το ότι για κάποια πράγματα, όσο γελοία κι αν φαίνονται, θα μπορούσε ενδεχομένως κάποτε να αποδειχθεί μοιραίο λάθος το να υποτιμούμε, αντιμετωπίζοντάς τα εσαεί μέσα στα συνήθως υπεραπλουστευτικά πλαίσια της γραφικότητας… Ν.Δ.

ΥΓ. Απολαύστε τώρα και τον…Ύμνο. (Καλά, ως προς το…ηχητικόν μέρος του πράγματος βέβαια, εμείς αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να σας προειδοποιήσουμε ότι καλό θα ήταν να αναμένετε κάτι ακόμη πιο κωμικό και πάντως όχι ακριβώς… επικό)!

http://www.youtube.com/v/YVh4Rr1GJ94&hl=en_GB&fs=1&

Διχοτόμηση ή Διχοτόμηση; Ιδού η απορία! 27/01/2010

Σχόλιο Σ.Ο.: Η κυπριακή κοινωνία συχνά μπαίνει ενώπιον ενός διλήμματος από τους υποστηρικτές της Δ.Δ.Ομοσπονδίας: «Διζωνική ή Διχοτόμηση; Ομοσπονδία ή συνέχιση της κατοχής; Τι θέλετε λοιπόν;». Στην πραγματικότητα, όπως μας εξηγεί στο άρθρο του ο νομικός Ξενής Ξενοφώντος, το δίλημμα είναι επίπλαστο διότι δεν υφίσταται ουσιαστική διαφορά μεταξύ της περιβόητης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και της νομιμοποίησης της Κατοχής, εφ’ όσον η πρώτη θα προνοεί (α) νομιμοποίηση μεγάλου μέρους των εποίκων, (β) απαγόρευση της επιστροφής μεγάλου μέρους των εκτοπισθέντων μας και τελικά (γ) την εν γένει διχοτόμηση σε δύο εθνικά καθαρές ζώνες.

‘Xenisxenofontos.blogspot.com’
Διχοτόμηση ή διχοτόμηση; Ε όχι Πρόεδρε!
Ιανουάριος 2010
Ξενής Ξενοφώντος

Με όλο το σεβασμό στον κ. Χριστόφια, το δίλημμα «Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση» το οποίο προβάλλει, δεν είναι πραγματικό, αλλά επίπλαστο.

Ο κ. Χριστόφιας, ως είναι γνωστό, δεν επιζητά μία οποιαδήποτε ομοσπονδία, αλλά μία «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία». Και αν κάποιοι όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος προσπάθησαν, έστω και αργά (βεβαίως, κάλλιον αργά παρά ποτέ) να την επαναπροσδιορίσουν θέτοντας την ουρά «με ορθό περιεχόμενο» ή αν κάποιοι άλλοι όπως η ΕΔΕΚ τη θεωρούν απλά ένα περιτύλιγμα ή ονοματολογία μίας λύσης, για τον κ. Χριστόφια, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι θεώρησε το Σχέδιο Ανάν ως «κατ’ αρχήν αποδεκτό», ούτε το ότι αποδεχόταν τις Ιδέες Γκάλι, στις οποίες αναφερόταν ότι:

«Η διζωνικότητα της ομοσπονδίας αντανακλάται από το γεγονός ότι κάθε ομόσπονδο κρατίδιο θα διοικείται από μία κοινότητα με εγγυημένη καθαρή πλειοψηφία πληθυσμού και γαιοκτημοσύνης εντός της περιοχής της.» ( πολύ ενδιαφέρουσα είναι η ανάλυση του θέματος από τον έγκριτο συνάδελφο Γ. Χριστοδούλου, σε πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Τρεις μελέτες για το Κυπριακό»).

Ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας άλλωστε, είναι που διακηρύττει ότι πρέπει να δεχτούμε τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία «με ό,τι αυτή συνεπάγεται». Και μάλλον δεν είναι τυχαίο το ότι, αντί να ξεκινά μία εκστρατεία ενημέρωσης του λαού για τα αναφαίρετα ατομικά δικαιώματα των πολιτών ή για το δικαίωμα ισότητας και ειρηνικής συνύπαρξης και συμβίωσης σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία, ξεκινά μία εκστρατεία για προώθηση στο κοινό της «διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας», όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται.

Στο δίλημμα όμως που θέτει ο κ. Χριστόφιας «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση», θα επιχειρηθεί μία απάντηση, με τρία ερωτήματα:

1) Ποιος θα είναι ο πολιτιστικός χαρακτήρας της υπό δημιουργία βόρειας πολιτείας; Θα λειτουργούν τα χωριά, οι πόλεις και οι περιοχές μας όπως πριν το 1974 ή θα δημιουργήσουμε νέες κοινότητες εγκλωβισμένων, νέες διασκορπισμένες απομονωμένες μειονότητες που θα ζουν καθημερινά όχι μόνο με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, αλλά με τους έποικους (μεγάλο ποσοστό των οποίων, έχει ήδη ο κ. Χριστόφιας αποδεχτεί), τους Γκρίζους Λύκους και τους πρώην μουτζαχίντ της ΤΜΤ, οι οποίοι και θα είναι εξ ορισμού οι διοικούντες τη βόρεια πολιτεία; Θα είναι ή δε θα είναι δηλαδή, η κυπριακή περιφέρεια διαιρεμένη σε δύο εθνικές ζώνες, όπως συμβαίνει σήμερα;

2) Πως θα επιστρέψουν πίσω οι εκτοπισμένοι μας ή τα παιδιά τους ή έστω θα επιτρέπεται η ελεύθερη εγκατάσταση και απόκτηση περιουσίας, από τη μεγάλη ελληνική πλειοψηφία του νησιού, σε μία περιοχή που θα πρέπει να είναι σε επίπεδο πληθυσμού και γαιοκτημοσύνης πλειοψηφικά τουρκική; Συνεπώς, πόσο αλλάζει η σημερινή κατάσταση; Με το να πάμε από το «κανένας» σε «κάποιοι λίγοι»;

3) Η διαίρεση της Κύπρου σε δύο γεωγραφικά εθνικές περιοχές (κάτι το οποίο δεν έχει ιστορικό έρεισμα, αλλά μόνο έρεισμα τις κατοχικές κάννες του Αττίλα), όπως θα προκύψει de jure με τη «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με ό,τι αυτή συνεπάγεται», δε συνιστά φυλετικό διαχωρισμό ή μάλλον καλύτερα φυλετική διχοτόμηση τύπου απαρτχάιντ; Πόσο διαφέρει αυτό από το σημερινό εθνικό διαχωρισμό που η Τουρκία επιβάλλει;

Τι προτείνει δηλαδή ο κ. Χριστόφιας και οι συν αυτώ; Να αντικαταστήσουμε τη διχοτόμηση με μια άλλη διχοτόμηση; Αυτό είναι που επιδιώκουμε ο κυπριακός ελληνισμός να πετύχουμε με τη Λύση; Συγνώμη κ. Πρόεδρε, αλλά διχοτόμηση, δε θα πάρουμε!

Η παρωχημένη εθνική συνείδηση και η παρωχημένη προπαγάνδα 27/01/2010

Σχόλιο Συντακτικής Ομάδας: Οι απαντήσεις του καθηγητή κ. Βασίλη Φίλια είναι συντριπτικές ως προς στις κατηγορίες του Διονύση Γουσέτη πως ο Ελληνισμός πάσχει από …παρωχημένη εθνική συνείδηση! Μέσα στην παραζάλη του, ο Διονύσης Γουσέτης ανακαλύπτει μια φανταστική σύνδεση ενός τοπικιστικού επαρχιωτισμού και εθνικής συνείδησης, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να χτυπήσει συμπλέγματα κατωτερότητας των Ελλήνων. Ποιος είπε πως οι Έλληνες που νιώθουν Ευρωπαίοι έχουν αυτές τις απόψεις; Εμείς κύριε Γουσέτη, δεν συμφωνούμε με τις απόψεις σας…

‘Επιτροπή Ενημερώσεως επί Εθνικών Θεμάτων’
«Καθηγητής Βασίλης Φίλιας γράφει»
25 Ιανουαρίου 2010
Βασίλης Φίλιας (Καθηγητής Κοινωνιολογίας)

Η κολοβή γνώση, η ημιμάθεια, είναι χειρότερη από την αμάθεια, δεδομένου ότι ο αμαθής διατηρεί μια αμεσότητα πρόσληψης της πραγματικότητας, που ο αμαθής έχει χάσει. Αφορμή της παρέμβασης μου αυτής το κείμενο του Διονυσίου Γουσέτη περί «παρωχημένης εθνικής συνείδησης» στην «Καθημερινή» της 13/1/2010 και το δραγώνιο εθνοφονικό παραλήρημα.Ίσως μετά τη γνωστή επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη προς την κ. Δραγώνα να μην ήταν αναγκαία η παρέμβασή μου αυτή, όμως θα πρέπει να εξεταστούν ορισμένα θέματα κάτω από καθαρό επιστημονικό πρίσμα.

Είναι γεγονός ότι η έννοια του Έθνους στη Δύση διαμορφώνεται με την άνοδο των αστικών στρωμάτων – όχι στη Γαλλική Επανάσταση κ. Γουσέτη – ήδη από τον 10ο και 11ο αιώνα.

Γιατί; Διότι τα αστικά στρώματα έρχονται να υπερβούν την «υπερεθνική» φεουδαρχική πολυδιάσπαση και να συλλάβουν την εθνο-κρατική ενότητα και οντότητα ως οργανική ενσωμάτωση κοινών συμφερόντων, ιστορικών παραδόσεων και πολιτιστικών χαρακτηριστικών.

Η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός και το ρήγμα των Νεώτερων χρόνων δεν θα είχε υπάρξει αν δεν είχε πραγματοποιηθεί αυτό το τεράστιο ιστορικό βήμα, δηλαδή η γέννηση του Εθνους-Κράτους. Επομένως η ενότητα του Έθνους δεν συνδέεται μόνο με πολέμους και συγκρούσεις, όπως υπαινίσσονται οι σύγχρονοι παραποιητές της Ιστορίας, αλλά και με τη συνειδητοποίηση καθοριστικών στοιχείων ταύτισης υλικών , ψυχικών και πνευματικού χαρακτήρα σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Όχι ότι αυτά τα στοιχεία δεν προυπήρχαν , αλλά δεν είχαν συνειδητοποιηθεί ώστε να λειτουργήσουν ως ενεργός μοχλός και κινητήρια δύναμη της Ιστορίας. Ένας μοχλός που μετέβαλλε τη στατική κοινωνία υπαίθρου της φεουδαρχίας σε δυναμικά εξελισσόμενη κοινωνία πόλεων και επέτρεψε στον άνθρωπο να ξεπεράσει την «ειδωλολατρεία της φύσης» [Κ. Μάρξ] και να την καθυποτάξει , γνωρίζοντας τους νόμους της. Αν ο κ. Γουσέτης εγνώριζε αυτά στοιχειωδώς δεν θα κατέφευγε στο αφιέρωμα του μη επιστημονικού «Εξπρές» και σε κάποιο Γάλλο καθηγητή Μισέλ Βινόκ, προκειμένου να στηρίξει το επιστημονικό ανυπόστατο του έργου της κ. Δραγώνα.

Είναι φανερόν ότι δεν γνωρίζει , αλλά όφειλε να γνωρίζει – όπως και η μέντωρ του κ. Δραγώνα – ότι στην περίφημη πραγματεία του για τον Μακιαβέλι, ο Αντόνιο Γκράμσι [ ή μήπως και αυτός καμουφλαρισμένος ακροδεξιός; ] εμπεδώνει επιστημονικά ότι ο μεγάλος αυτός πολιτικός διανοητής της Αναγέννησης ξεκινά και τελειώνει με το επιχείρημα ότι η κακοδαιμονία της Ιταλίας της εποχής του οφείλετο στο γεγονός ότι στη χώρα αυτή η πολυδιάσπαση δεν είχε επιτρέψει την πραγματοποίηση της εθνικής ενότητας του ιταλικού λαού και ζητούσε τον τύπο εκείνο του «Ηγεμόνα» που θα μπορούσε να το κάνει με κάθε μέσο. Σαφέστατα η ιδέα του Έθνους λειτούργησε ως εφαλτήριο για την ανάπτυξη ανταγωνιστικών εθνικισμών και τη λογική του «πας μη Έλλην βάρβαρος» που ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια του ανήκειν , του «εμείς», που είναι σύμφυτη με την έννοια του Έθνους και αυτό βέβαια πρέπει να καταπολεμηθεί και να εξαλειφθεί , διότι λειτουργεί στη βάση ενός ακραίου θετικού στερεοτύπου για το «εμείς» και ενός ακραίου αρνητικού στερεοτύπου για του «άλλους». Όμως για να φτάσουμε σε μία διαδικασία αλληλοκατανόησης μεταξύ των Εθνών πρέπει να πληρούται ο όρος της αμοιβαιότητας , που φυσικά δεν πληρούται όταν η μία πλευρά διώκει, εξευτελίζει και απειλεί [ας θυμηθούμε τα όσα πρόσφατα κατήγγειλε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος] ή περιπίπτει σε μεγαλοιδεατικούς και ανιστόρητους παραλογισμούς σκοπιανής κοπής και ραφής.

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι ως προς τα καθ ημάς, όπου ένα μίγμα άγνοιας και συνειδητής διαστρέβλωσης των ιστορικών δεδομένων επιτρέπει τη διατύπωση θέσεων και επιχειρημάτων εντελώς λαθεμένων.

Πρώτον η πολιτισμική συνέχεια του ελληνισμού – ανεξάρτητα από την οθωμανική κατάκτηση – ήταν αδιάκοπη και ακριβώς γι’ αυτό η αντίληψη της εθνικής ταυτότητας και ιδιαιτερότητας ήταν διάχυτη σε όλα τα στρώματα του λαού – όπως αποδεικνύεται από όλα τα γραπτά κείμενα, τα ήθη και τα έθιμα , τη λαική μούσα , τις λαικές πολιτισμικές παραδόσεις όλων των κατηγοριών – σ’ολη τη διαδρομή του χρόνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Δεύτερον η ελληνική γλώσσα – το υπερτατο αυτό πολιτιστικό στοιχείο – δεν έγινε ποτέ νεκρή , όπως π.χ. τα λατινικά , παρά τις όποιες μεταλλαγές που υπέστη όπως κάθε ζωντανή γλώσσα. Γι ‘ αυτό και δεν χρειάστηκε κανέναν Λούθηρο ή τη Γαλλική Ακαδημία για να ενοποιηθεί, όπως συνέβη με τη γερμανική και τη γαλλική αντίστοιχα. Πέραν τούτου οι όποιοι «διεθνιστές» ισοπέδωσης και ομοιομορφοποίησης λησμονούν ότι η ελληνική γλώσσα ήταν η lingua franca, η κοινή γλώσσα συνενόησης, όχι μόνο στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , αλλά σε ολόκληρη την Ανατολή.

Τριτον οι πολιτιστικές επιδράσεις του ελληνισμού στην Βαλκανική και τη Ρωσία, όχι μόνον απλά λόγω ιστορικού παρελθόντος και του αρχαίου μεγαλείου, αλλά κατ ‘ εξοχήν ως ζωντανή και πάλλουσα πραγματικότητα , υπήρξαν κυριολεκτικά ανυπολόγιστες.

Επομένως η εθνική συνείδηση των Ελλήνων, η συνείδηση της εθνικής ταυτότητας δεν είναι κατασκευή , προιόν του ρωμαντισμού του 19ου αιώνα και κακέκτυπο του δυτικού προτύπου. Είναι οργανική μετεξέλιξη μιάς νοηματικής σύλληψης και συνειδητοποίησης , που οι ρίζες τους ανάγονται σε ιστορικό-πολιτισμικά δεδομένα, που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του αστικού μετασχηματισμού , όπως συνέβη στη Δύση. Ισχυρίζεται ο κ. Γουσέτης ότι ο ελληνικός πατριωτισμός εδράζεται ακόμα σε μία παρωχημένη αγροτική περίοδο. Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα και μάλιστα είναι βαθύτατα αντιφατικό όταν ο ίδιος υποστηρίζει ότι η έννοια του Έθνους γεννήθηκε με την Γαλλική Επανάσταση που είναι η «επανάσταση της τρίτης τάξης» δηλαδή των αστών !!

Ο πολιτισμός της ανθρωπότητας συγκροτήθηκε ως ένα πελώριο μωσαικό που συντίθεται από ψηφίδες , που συνεισέφεραν όλοι οι λαοί μέσα από μία αδιάκοπη όσμωση, αλληλόδραση και μετάλλαξη. Η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» που ουδέποτε πρέπει να αναφέρεται χωρις την προσθήκη … «και Νέα Τάξη πραγμάτων» δεν έχει καμμία σχέση με οικουμενισμό και διεθνισμό, που προυποθέτουν σχέσεις «επι ίσοις όροις», σχέσεις ισότητας. Η «παγκοσμιοποίηση» δεν συνιστά απλά μία διαδικασία επικυριαρχιάς των γιγάντιων μονοπωλιακών και τραπεζικών συμφερόντων , αλλά και προυποθέτει και την εξάλειψη του διαφορετικού ώστε να μην υπάρχουν αντιστάσεις στον παγκόσμιο οικονομικό – πολιτικό έλεγχο. Ακριβώς γι’ αυτό στο ιδεολογικό περίγραμμα της «παγκοσμιοποίησης» εντάσσεται η λογική του «τέλους των ιδεολογιών» , της κατάργησης του Έθνους , της πολιτισμικής εξομοίωσης. Το νευραλγικό χαρακτηριστικό αυτής της προσέγγισης συνίσταται στην ελαχιστοποίηση της σημασίας της Ιστορίας και της ιστορικής μεταβολής , ο καθαγιασμός και η διατήρηση του «γε νυν έχοντος», όπως ακριβώς συλλαμβάνεται από το αμερικανικό δομολειτουργισμό στην Κοινωνιολογία και στον συμπεριφορισμό στην Ψυχολογία *

Αυτά όλα δεν τα αντιλαμβάνονται «προοδευτικοί» του τύπου Δραγώνα – Φραγκιαδάκη – Ρεπούση – Γουσέτη και Σία. Δεν τα αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να τα αντιληφθούν; Είναι ένα ερώτημα.

Πάντως συνειδητά ή ασυνείδητα με τη λογική τους αυτή γίνονται τυμπαμοκρούστες και προωθητές του ιμπεριαλιστικού οδοστρωτήρα , που κρύβεται πίσω από την ιδέα της παγκοσμιοποίησης και μιάς ψευδεπίγραφης πολυπολιτισμικότητας. Εκτός και αν η ασύδοτη δυτικοφρένεια τους ανάγεται στην περιοχή της ψυχοδιανοητικής διαταραχής σε τρόπο ώστε με στρεβλωτική πρισματική διάθλαση να βλέπουν την ελληνική κοινωνία , που πάντοτε υπήρξε ανεκτική στο ξένο και το διαφορετικό ως «κλειστή» έναντι της υποτιθέμενης «ανοικτής» των δυτικοευρωπαίων και των Αμερικανών.

*Θα ηταν χρήσιμο οι ιεροκήρυκες του εθνομηδενισμού να διαβάσουν επ αυτών τα βιβλία μου «Κοινωνιολογία του Πολιτισμού» και «Συμβολή στον επαναπροσδιορισμό της Ψυχολογίας ως Επιστήμης του Ανθρώπου» , στις εκδόσεις Παπαζήση.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Καθημερινή’
«Η θλίψη της παρωχημένης εθνικής συνείδησης»
13 Ιανουαρίου 2010
Διονύσης Γουσέτης

Είναι να θλίβεσαι. Το μάλλον συντηρητικό γαλλικό περιοδικό «Εξπρές», στο χριστουγεννιάτικο τεύχος του, απομυθοποιεί την ιστορία της Γαλλίας. Ο επικεφαλής του αφιερώματος καθηγητής Μισέλ Βινόκ, συγγραφέας 30 ιστορικών συγγραμμάτων, εξηγεί: «Για να υπάρξει ιστορία ενός έθνους πρέπει να υπάρξει προηγουμένως το έθνος. Γι’ αυτό οι πρώτες ιστορίες του γαλλικού έθνους εμφανίζονται μετά τη Γαλλική Επανάσταση και τον ρομαντισμό… Η ιστορία του έθνους είναι εργαλείο διαμόρφωσης της εθνικής ταυτότητας». Παρόμοιες διαπιστώσεις έκανε η καθηγήτρια Θάλεια Δραγώνα στην Ελλάδα. Η διαφορά είναι ότι το αφιέρωμα του «Εξπρές» είναι κοινός τόπος για τους Γάλλους, ενώ στην καθυστερημένη καθ’ ημάς Ανατολή έπεσαν οι υπερεθνικόφρονες να την εξοντώσουν πολιτικά, απαιτώντας την παραίτησή της από τη θέση της Ειδικής Γραμματέως Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, όπου την όρισε η κυβέρνηση. Οι Γάλλοι δεν νιώθουν να θίγεται ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός τους όταν διαβάζουν τις ρήσεις του Βινόκ. Και δίνουν αυτόματα υπηκοότητα σε όποιο παιδί γεννηθεί στη χώρα τους. Η κοινωνία τους είναι ανοιχτή. Η δική μας κοινωνία είναι επαρχιώτικη κλειστή και γι’ αυτό κομπλεξική και καχύποπτη απέναντι στους γείτονες, στις μειονότητες, στους μετανάστες, σε κάθε τι διαφορετικό.

Είναι να θλίβεσαι. Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο και φιλόσοφο Ερνεστ Γκέλνερ, ο πατριωτισμός του εδάφους, που δεν βλέπει γύρω του παρά γείτονες και ιμπεριαλιστές που επιβουλεύονται την εδαφική ακεραιότητά μας και συγχρόνως θέλει να επεκτείνει την εδαφική κυριαρχία σε βάρος των γειτόνων, είναι παρωχημένος. Είναι ο πατριωτισμός της εποχής της αγροτικής παραγωγής, όπου το έδαφος ήταν καθοριστικός παράγων για την παραγωγή. Αντίθετα, στη βιομηχανική εποχή πατριωτισμός σημαίνει να είσαι καλύτερος από τους ανταγωνιστές σου. Στη δε μεταβιομηχανική εποχή της παγκοσμιοποίησης και της Ε. Ε., όπου κάθε κράτος-μέλος έχει εκχωρήσει αυτόβουλα μέρος της εξουσίας του, ο πατριωτισμός τείνει να αμβλύνεται. Στη χώρα μας ο πατριωτισμός βρίσκεται ακόμη στην αγροτική περίοδο. Ελάχιστοι πονούν που είμαστε πρώτοι στην Ε. Ε. σε όλα τα αρνητικά και τελευταίοι σε όλα τα θετικά. Ελάχιστοι ντρέπονται για τον διεθνή ευτελισμό μας ή για το καθεστώς επιτήρησης που συρρικνώνει την εθνική κυριαρχία μας. Και όσοι Ελληνες νιώθουν και Ευρωπαίοι καθυβρίζονται ως αφελληνισμένοι, ευρωλιγούρηδες, εθνομηδενιστές, αν όχι προδότες και πράκτορες. Ο Φίλιππος Ηλιού έγραψε το 1983 ότι «η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπη με προβλήματα που είχαν ήδη τεθεί στις αρχές του 19ου αιώνα».

Η παρωχημένη εθνική συνείδηση είναι συνείδηση εικονική. Είναι υπαίτια της κλειστής κοινωνίας μας. Γι’ αυτό, αντί να ωφελεί βλάπτει το έθνος. Ωστόσο, οι φορείς της δημιουργούν σάλο, επηρεάζουν αποφάσεις και καθηλώνουν και τη σκέψη των υπολοίπων, αφού καθορίζουν το πεδίο συζήτησης και αντιπαράθεσης. Ετσι, η καινοτόμα σκέψη αποτελματώνεται. Οι προσπάθειες για πρόοδο υφίστανται καθίζηση. Είναι να θλίβεσαι γιατί αξίζουμε καλύτερη τύχη.

2010: Μια σπονδυλωτή κωμωδία των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης 26/01/2010

‘Macedonia on the Web’
«2010: Μια νεοελληνική σπονδυλωτή κωμωδία»
25 Ιανουαρίου 2010
Φωτεινή .Χ. Γιαπουτζίδου

Πράξη πρώτη. Η σωτηρία της οικονομίας της Ελλάδας από μια κυβέρνηση που πέτυχε μέσα σε 100 μέρες να αυξήσει τα spread των ελληνικών ομολόγων από τις 120 μονάδες στις 313! Με επόμενο στόχο την αναζήτηση της χαμένης αξιοπιστίας της Ελλάδας (όπως λέμε «αναζητώντας το χαμένο χρόνο») από την ίδια κυβέρνηση που αφενός είναι η ίδια αναξιόπιστη, εφόσον κάνει τα αντίθετα απ’ ό,τι υποσχέθηκε, στον ελληνικό λαό, τουλάχιστον, και αφετέρου φρόντισε να εξευτελίσει τη χώρα, όταν διατυμπάνιζε παντού στο εξωτερικό, σε σχετικούς και άσχετους, σε ενδιαφερόμενους και μη, ότι είμαστε οι πιο διεφθαρμένοι της Ευρώπης και δεν έχουμε αξιοπιστία. Είναι η μόνη κυβέρνηση στον κόσμο που συκοφάντησε την ίδια τη χώρα και το λαό που κυβερνά, πασχίζοντας, ιδρώνοντας να αποδείξει πως είπαμε ψέματα στην Ευρώπη. Προτεινόμενος τίτλος: ένας βλάκας και μισός.

Πράξη δεύτερη. Οι δηλώσεις της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για τη σύλληψη «ακροδεξιών» που υποτίθεται ότι επιτέθηκαν σε αντιρατσιστές. Καταρχάς, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η επίθεση των «ακροδεξιών» από άποψη σκηνοθετική ήταν απαράδεκτη: δεν μπορούν οι πρωταγωνιστές να στέκονται ακίνητοι απέναντι στα «θύματά» τους και να κοιτάζουν προς τις κάμερες, περιμένοντας από το σκηνοθέτη το «πάμε!» – έλλειψη στοιχειώδους κινηματογραφικής παιδείας. Αλλά το αληθινό κωμικό εύρημα είναι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ:

«Είναι η πολλοστή φορά που ακροδεξιοί κάνουν αισθητή στην περιοχή την αποκρουστική παρουσία τους, είναι όμως η πρώτη φορά που μια ειρηνική προσυγκέντρωση κατοίκων, σωματείων και αριστερών οργανώσεων σε μια γειτονιά της Αθήνας δέχεται εν ψυχρώ τη βίαιη επίθεση φασιστών. Το γεγονός αυτό, πιθανότατα, υποχρέωσε την αστυνομία να κινητοποιηθεί, έστω και σε δεύτερο χρόνο, και να συλλάβει 44 νεοφασίστες, ανάμεσά τους και δημοσιογράφο ακροδεξιών εντύπων που υποστηρίζουν τον ΛΑ.Ο.Σ και φιλοξενούν συχνά συνεντεύξεις βουλευτών του, όπως ο Α. Γεωργιάδης. Η πρώτη επίθεση του «Αυτόνομου Δικτύου», εξάλλου, είχε αναρτηθεί προσωρινά σε ιστοσελίδες της νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. Το ίδιο το γεγονός της επίθεσης του Σαββάτου, τα χαρακτηριστικά της και οι δράστες της, που πλέον είναι και επισήμως γνωστοί στις Αρχές, δείχνουν το προφανές: κανείς δεν δικαιούται πια να κάνει ότι δεν γνωρίζει ή να μιλάει για βία των «άκρων». Η βίαιη δραστηριότητα των ακροδεξιών μέσα στο 2009 και οι πρόσφατες επιθέσεις, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στα Χανιά, τα Γιάννενα και τη Θεσσαλονίκη, δεν το επιτρέπουν.» [‘ERTonline 25/01/2010’]

«Η πολλοστή φορά που κάνουν αισθητή την παρουσία τους «ακροδεξιοί»: και πώς ξέρετε ποιοι είναι, αφού φορούσαν κράνη; Εδώ η ταινία αποκτά μεταφυσικές προεκτάσεις. Και, για να επιστρέψουμε στα κωμικά στοιχεία: «κανείς δε δικαιούται να κάνει πια ότι δε γνωρίζει, ή να μιλάει για βία των «άκρων» – η βία της ακροαριστεράς, κύριοι, που κάνει αισθητή την παρουσία της καθημερινά δε σας ενοχλεί; Η βία που σακατεύει τους αντίπαλους ιδεολογικά; Μα, φυσικά, πρόκειται για αντίπαλους, οπότε η βία που δέχονται εκείνοι δε μας ενδιαφέρει, αντίθετα την επικροτούμε και τρέχουμε να οργανώσουμε νέα βία και διαμαρτυρίες ενάντια στους «φασίστες» που τόλμησαν να σταματήσουν τη βία των δικών μας φασιστών. Ώσπου ξαφνικά η αστυνομία γίνεται καλή (ο «Πυγμαλίωνας» έκανε το θαύμα του!), επειδή πιάνει τους «αντιπάλους» μας, γιατί, όταν ο αστυνομικός ασκεί τη φασιστική του βία εναντίον αυτού που δε χωνεύω, γίνεται φίλος μου…

«πρόσφατες επιθέσεις και στα Χανιά…» Εδώ ο σεναριογράφος αντιγράφει τον μεγαλοφυή μακαρίτη συνάδερφό του Γκέμπελς που ανέδειξε το κινηματογραφικό είδος που λέγεται «προβοκάτσια».

Και η κορυφαία κωμική στιγμή: «Η δίωξη σε βάρος τους είναι (κατά περίπτωση) σε βαθμό κακουργήματος σε συνδυασμό με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου για τις κουκούλες.» [Έθνος 25/01/2010]. Η αρχή της ισονομίας της ελληνικής δημοκρατίας εφαρμόζεται πλήρως. Μια διάταξη που έχει καταργηθεί, η οποία δεν ίσχυσε ποτέ για τους κουκουλοφόρους ακροαριστερούς που κατέστρεψαν ιδιωτική και δημόσια περιουσία, τραυμάτισαν αστυνομικούς και σπίλωσαν εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα μπροστά στα μάτια όλων των ελλήνων, ξαφνικά είναι σε ισχύ για τους υποτιθέμενους ακροδεξιούς κρανοφόρους που υποτίθεται ότι τραυμάτισαν πολίτες, πράγμα που ποτέ δεν είδαμε, παρόλο που κάμερες υπήρχαν στο χώρο του επεισοδίου (άραγε πώς ήταν στημένες εκεί οι κάμερες από πριν; «Σαν έτοιμες από καιρό»…)

Η δεύτερη πράξη είναι σκηνοθετημένη αριστοτεχνικά και ηθοποιοί και σεναριογράφος προσφέρουν απλόχερα το ηθικό δίδαγμα: «μην τολμήσεις να αντιδράσεις πατριωτικά, γιατί, αντίθετα με τους προδότες που έχουν τη συμπαράσταση όλων, θα τιμωρηθείς σκληρά, ακόμη και με νόμους που έχουν καταργηθεί…» Ενδέχεται για τέτοιου αισχίστου είδους εγκληματίες να υιοθετηθεί ακόμη και η ποινή του δημόσιου μαστιγώματος σαν απόδοση φόρου τιμής στον «πολιτισμό» των θυμάτων «ρατσισμού».

Πράξη Τρίτη. Κοινωνικές τάξεις πλήττονται από τα μπλόκα των αγροτών. Πρωταγωνιστούν έμποροι και εισαγωγείς, εξαγωγείς και βιομήχανοι οι οποίοι επί χρόνια πολλά κερδοσκοπούν αισχρά εναντίον ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, πλήττοντας όλες τις άλλες κοινωνικές τάξεις, από τον τετραγωνισμό της στρογγυλοποίησης των τιμών σύμφωνα με την τετράγωνη λογική τους, μόλις εισήχθη το ευρώ, ως την κερδοφορία ρεκόρ εν καιρώ «οικονομικής» κρίσης. Κορυφαίο κωμικό εύρημα, η έκκληση των εμπόρων στον «οικονομικό πατριωτισμό» των αγροτών! Γέλ(ο)ιο μέχρι δακρύων, καθώς μιλάνε για πατριωτισμό οι άνθρωποι που ερήμωσαν από θέσεις εργασίας τη Μακεδονία, για να πλουτίσουν με 1 δισεκατομμύριο ευρώ επενδύσεων το χρόνο τα Σκόπια, που διεκδικούν τη μισή Ελλάδα.

Συμπρωταγωνιστές οι γνωστοί θιγμένοι πολίτες που, ενώ κατά τα άλλα κόπτονται για τα εθνικά ζητήματα και μέχρι πριν λίγο καιρό έσκιζαν τα ιμάτιά τους για εμπάργκο και κλείσιμο των συνόρων στα Σκόπια, τώρα παίρνουν το μέρος των μέχρι πρότινος «εχθρών» τους και είναι μαινόμενοι ταύροι κατά των ανθρώπων που έκαναν πράξη το.. κλείσιμο των συνόρων.

Τέλειο σκηνικό οι βράχοι που έχουν κλείσει εδώ και ένα μήνα τα Τέμπη, για να προκαλούν τα γέλια, όποτε οι δημοσιογράφοι αναφέρονται σε «κόψιμο της Ελλάδας στη μέση» εξαιτίας των μπλόκων των αγροτών….

Πράξη τέταρτη. Οι απαιτήσεις του ΚΚΕ για τους (λαθρο)μετανάστες [in.gr. 24/01/2010]. Όπου ο ευρηματικός σεναριογράφος μιλάει για απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε όλους ανεξαιρέτως τους (λαθρο)μετανάστες και, ταυτόχρονα, εκπαίδευσή τους στη μητρική τους γλώσσα, ιστορία και πολιτισμό. Γίνεται ένας «έλληνας» να εκπαιδεύεται στη μητρική του γλώσσα τα πακιστανικά, και στην ιστορία-πολιτισμό του που είναι..πακιστανικά; Κατά τα άλλα, οι συμπαθείς (λαθρο)μετανάστες θέλουν να μας πείσουν ότι η Ελλάδα είναι η μόνη πατρίδα που ξέρουν και αγαπούν..

Πράξη Πέμπτη. Μόνο μια εικόνα, ο Παρθενώνας. Ως πότε θα φαίνεται στην Αθήνα; Αν η πλειοψηφία των «ελλήνων» είναι απ’ το Πακιστάν και γενικά το Μουσουλμανιστάν σε λίγο καιρό ένα τεράστιο τζαμί θα κρύβει τελείως το σύμβολο του αρχαίου ελληνικού πνεύματος – άλλωστε μπορεί ο αρχαίος ελληνικός ναός να θίγει κάποιο «ανθρώπινο» δικαίωμά τους. Τα θεμέλια αυτού του τζαμιού ήδη μπαίνουν…

Η κωμωδία ενός δράματος σε εξέλιξη, που μόνο η εφευρετικότητα του νέο «ελληνικού»(;) πνεύματος θα μπορούσε να δημιουργήσει – παίζεται καθημερινά στις γειτονιές μας με εμάς θεατές…

Η δασκάλα με το Δέλτα κεφαλαίο και η υπουργός με το ύψιλον μικρό 24/01/2010

Σχόλιο Συντακτικής Ομάδας: Σε άλλες εποχές μια παρόμοια είδηση θα ήταν συγκλονιστική: Ο καταγγέλων μηνυτής κ. Εμμανουήλ Γιουτλάκης απέσυρε τη μήνυση την οποία και κατέθεσε καθ’ υποδείξεως του πρώην Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας Δημήτρη Πλατή, έπειτα από απειλές κατά της ζωής του. Παράλληλα, ο κ. Γιουτλάκης καταγγέλει εναντίον ρατσισμό και κοινωνικές διακρίσεις. Έτσι, νομότυπα αλλά όχι νόμιμα, αθωώθηκε η κ. Στέλλα Πρωτονοτάριου, παρά το ότι η ίδια δεν αρνήθηκε δεν αρνήθηκε, κατά παράβαση του νόμου, πως έκανε  …μαθήματα μητρικών γλωσσών [‘Ελευθεροτυπία 21/10/2010]!

Αλήθεια, μπορεί να κανείς να χρησιμοποιεί δημόσιο σχολείο όπως θέλει, ακουλουθώντας δικό του εκπαιδευτικό πρόγραμμα; Δεν ορίζεται από το Υπουργείο η διδακτέα ύλη; Έτσι εμφανίζεται το τραγελαφικό φαινόμενο η ίδια η υπουργός, που θα έπρεπε να υπερασπίζεται το νόμο, να χειροκροτεί την παραβίασή του. Με αυτήν την πρακτική, δημιουργείται τετελεσμένο και ανοίγει ο ασκός του αιόλου έτσι ώστε όποιος θέλει, να καταλαμβάνει το χώρο του δημοσίου σχολείου και να τον χρησημοποιεί κατά το δοκούν! Τι χτυπητή αντίθεση με την ηρωική δασκάλα Χαρά Νικοπούλου! Γ’αυτό το λόγο, παραθέτουμε και μία από τις πάρα πολλές δημοσιεύσεις για εκείνη, ως ελάχιστη αναγνώριση του έργου της.

‘ΣΚΑΪ’
«Δικαίωση για τη Στέλλα Πρωτονοτάριου»
22 Ιανουαρίου 2010

Αθώα έκρινε τελικά το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών τη Διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, Στέλλα Πρωτονοτάριου, η οποία, μαζί με τους συνεργάτες της, κατηγορήθηκε για το ότι έκανε μάθημα τα απογεύματα σε αλλοδαπούς γονείς και στα παιδιά τους. Ειδικότερα, στο πλαίσιο του προγράμματος Ολυμπιακής Παιδείας, η Στέλλα Πρωτονοτάριου συνέχισε και μετά το 2004 να διδάσκει ελληνικά στους αλλοδαπούς γονείς, και στα παιδιά τους τη μητρική τους γλώσσα.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η Διευθύντρια χρησιμοποιούσε χώρους του σχολείου εκτός του ωραρίου διδασκαλίας. Ωστόσο, όπως η ίδια υποστήριξε στην απολογία της, είχε ενημερώσει με επιστολή της το υπουργείο Παιδείας, χωρίς όμως να πάρει ποτέ καμία απάντηση.

Από την πλευρά του, ο κατήγορος της κ. Πρωτονοταρίου υποστήριξε πως η όλη διαδικασία δίωξης της Διευθύντριας ξεκίνησε το 2007, μετά από εντολή της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, και πως στο πλαίσιο της ισονομίας πρέπει να σταματήσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Στο πλευρό της Στέλλας Πρωτονοτάριου βρέθηκαν παλιοί και νέοι μαθητές, συνάδελφοι αλλά και πολλοί γονείς, οι οποίοι επισήμαναν ότι από το 2002, μέχρι και το 2007 που πραγματοποιήθηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα, μειώθηκε σημαντικά η μαθητική διαρροή.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘In.gr’
«Aθωώθηκε η δασκάλα που δίδασκε σε παιδιά μεταναστών την μητρική τους γλώσσα»
22 Ιανουαρίου 2010

Αθώα κρίθηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο η πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, Στέλλα Πρωτονοτάριου, η οποία κατηγορήθηκε ότι παρέδιδε παράνομα σε παιδιά μεταναστών μαθήματα της μητρικής τους γλώσσα.

Η δασκάλα κάθησε στο εδώλιο μετά από καταγγελίες ότι κατά την περίοδο 2004-2007 και χωρίς την απαραίτητη άδεια της αρμόδιας διεύθυνσης, παραχωρούσε τα απογεύματα αίθουσα του δημοτικού σχολείου για να διδάσκει σε παιδιά μεταναστών τη μητρική τους γλώσσα (αλβανικά και αραβικά).

Τη μήνυση κατέθεσε ο νυν διευθυντής του σχολείου και η κ.Πρωτονοτάριου μετακινήθηκε σε άλλο σχολείο. Στο πλευρό της κ. Πρωτονοταρίου βρίσκονται ο Σύλλογος Γονέων του 132ου Δημοτικού και άλλων σχολείων, η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ, που διοργάνωσαν συγκεντρώσεις συμπαράστασης έξω από τον χώρο των δικαστηρίων της πρώην Σχολής Ευελπίδων.

Την ικανοποίησή της για την εξέλιξη της υπόθεσης αυτής εξέφρασε η υπουργός Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου.

«Η δικαίωση της Στέλλας Πρωτονοτάριου, μιας Δασκάλας με κεφαλαίο Δ είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ, μια και η συζήτηση για την ένταξη των παιδιών των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών σε αυτή τη διαδικασία είναι καταλυτικός και η πολιτεία σήμερα είναι κοντά του» αναφέρει χαρακτηριστικά.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Ελευθεροτυπία’
«Αθωώθηκε η Στέλλα Πρωτονοταρίου»
22 Ιανουαρίου 2010

Αθώες έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας τους δασκάλους Στέλλα Πρωτονοταρίου και Ντενάντα Καρκάλο, που κατηγορούνταν για παράνομη παραχώρηση σχολικού χώρου. Πιέσεις από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για τη διακοπή των εξωσχολικών μαθημάτων παιδιών μεταναστών είπε ότι δέχθηκε ο μηνυτής.

Ο εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή τους, τονίζοντας: «Δυστυχώς καλούμαι να υποστηρίξω ένα κατηγορητήριο το οποίο δεν υποστηρίζεται από πραγματικά περιστατικά. Δεν διακρίνω την ελάχιστη ένδειξη μη νομιμότητας της πράξης των δύο κατηγορουμένων. Σε βάρος του προσωπικού της χρόνου ξεκίνησε μια δραστηριότητα για τα παιδιά. Αν κάποιος διαχωρίζει τα παιδιά σε ελληνόπουλα και αλβανόπουλα είναι προσωπικό του πρόβλημα».

Η δίκη διεξήχθη σε μια αστυνομοκρατούμενη αίθουσα, καθώς ο μηνυτής και νυν διευθυντής του 132ου Δημοτικού Σχολείου δήλωσε ότι απειλείται η ζωή του. «Μου έδωσαν προφορικές εντολές για τις όποιες δεν με κάλυψαν και βρέθηκα εκτεθειμένος. «Αν δεν μπορείς να μας διασφαλίσεις ότι θα καταργηθεί το πρόγραμμα, μπορεί να παραιτηθείς τώρα και να στείλουμε κάποιον άλλο στη θέση σου», μου είπαν. «Έτσι, σταμάτησα τα μαθήματα και τώρα με θεωρούν φασίστα και ακροδεξιό», κατέθεσε ο μηνυτής Εμμ. Γιουτλάκης, επιχειρώντας να δικαιολογήσει τη διακοπή των εθελοντικών μαθημάτων.

Ο κ. Γιουτλάκης κατονόμασε τον πρώην γ.γ. του υπουργείου Παιδείας το 2007, Δημ. Πλατή. «Η εντολή μου δόθηκε στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας και την ακολούθησα. Έκανα λάθος, έπρεπε να είχα παρατηθεί» δήλωσε.

Όσο για τις δύο κατηγορούμενες, ζήτησε την αθώωσή τους, σημειώνοντας πως «κανείς δεν ωφελήθηκε ούτε υπέστη βλάβη» από τα επίμαχα φροντιστηριακά μαθήματα.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Ο κόσμος γύρω μας’
«Χαρά Νικοπούλου – Πρότυπο Ελληνίδας δασκάλας»
Απρίλιος – Μάιος 2008

Η ηρωική δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, που δεν υπέκυψε επί μήνες στις πιέσεις του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, μέχρι που υπέστη επίθεση και ξυλοδαρμό από μουσουλμάνο παρακρατικό, αποτελεί το πρόσωπο που επιλέξαμε να προβάλουμε στο τεύχος αυτό. Ποιο ήταν το έγκλημά της ώστε να αποτελέσει στόχο; Τόλμησε να επιτελέσει συνειδητά το έργο της Ελληνίδας δασκάλας!

Η Χαρά Νικολοπούλου είναι δασκάλα στο Μέγα Δέρειο, ένα μειονοτικό χωριό του Έβρου κοντά στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα. Μόλις διορίστηκε, το 2004, επέλεξε να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε έναν τόπο που πραγματικά τη χρειαζόταν. Εγκαταστάθηκε εκεί με τον σύζυγό της και μάλιστα έγινε δημότης του Δήμου Ορφέα, όπου ανήκει το χωριό, το οποίο αριθμεί 1.200 κατοίκους μουσουλμάνους. Κάποιοι από αυτούς ενοχλήθηκαν όταν τα παιδιά τους άρχισαν να κάνουν παρέλαση στις εθνικές γιορτές με παρότρυνση της δασκάλας. Μάλιστα μερίδα μειονοτικών θέλησαν να τη διώξουν από το σχολείο, υποστηριζόμενοι και από τους δύο μειονοτικούς βουλευτές της Ξάνθης και της Ροδόπης, ύστερα από παρότρυνση του ιμάμη της περιοχής. Υπέρ της απομάκρυνσής της τάχθηκε και ο μειονοτικός διευθυντής του σχολείου, καθώς και γονείς που υπέγραψαν σχετικό υπόμνημα. Είναι προφανές ότι η Χαρά γινόταν εμπόδιο στα σχέδια του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής. Όλα αυτά ήταν γνωστά από μήνες, όπως φαίνεται και από παλαιότερο άρθρο που αναδημοσιεύουμε σε ειδικό πλαίσιο.

Αυτή η δασκάλα, με την ανιδιοτελή προσφορά, ξεκίνησε με όραμα να δώσει ό,τι καλύτερο μπορούσε για να υπηρετήσει το λειτούργημά της. Εκτός των καθημερινών μαθημάτων του σχολείου, παρέδιδε δωρεάν μαθήματα σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσχέρεια στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Οργάνωσε χορωδία με την οποία τα παιδιά ήρθαν σε καλύτερη επαφή με τη γλώσσα και τον πλούτο της ελληνικής παράδοσης. Με αυτή τη χορωδία η δασκάλα και οι μαθητές της, βραβεύτηκαν από το Υπουργείο με ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη όπου φιλοξενήθηκαν σε ξενοδοχείο της πόλης δίνοντας μια μουσική παράσταση. Επίσης το σχολείο της προσκαλέστηκε για τις 29 Φεβρουαρίου από εκπαιδευτικό μορφωτικό σύλλογο αποφοίτων Αρσακείου, για να τιμηθεί για τη χορωδία και για το έργο που γίνεται. Η δασκάλα προετοίμασε τα παιδιά, μοίρασε τραγούδια και ξεκίνησε την προετοιμασία της χορωδίας. Όπως είπε η Χαρά σε συνέντευξή της «δυστυχώς μου ερχόντουσαν μηνύματα να μην γίνει αυτή η εκδρομή, δεν θα στείλουμε τα παιδιά… (…) «Αυτά τα παιδιά δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ, όχι μόνο την πρωτεύουσα, αλλά ούτε και τις γειτονικές πόλεις. Είναι τακτική των γονέων να πηγαίνουν εκδρομές και διακοπές σε πόλεις της γείτονος χώρας και όχι σε δικές μας πόλεις. Καταλαβαίνετε ότι κάτι τέτοιο είναι ενδεικτικό της όλης στάσης μέσα στο χωριό. Τα παιδιά των ανθρώπων που υπέγραψαν για να φύγω από το σχολείο, δεν τα στέλνουν στην εκδρομή, ενώ οι γονείς των άλλων παιδιών, τα στέλνουνε.»
Την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008 ήρθε το αποκορύφωμα. Η δασκάλα έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από κάτοικο του χωριού, με αποτέλεσμα να υποστεί κάταγμα στο χέρι. Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν νιώθει ότι τα γεγονότα αυτά μπορεί να της κάμψουν το φρόνημα και την αποφασιστικότητά της, απαντά:

«Σαφέστατα όχι. Και θα σας πω ότι με αυτήν την παιδεία και με αυτήν την κουλτούρα είμαι μεγαλωμένη, έχω τον Ελληνισμό μέσα μου. Και δεν τίθεται θέμα ηρωισμού, αλλά αυτή είναι η δουλειά μου, αυτό είναι το πιστεύω μου. Είμαι Ελληνίδα δασκάλα και δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Και θα σας πω και κάτι ακόμη. Πιστεύω πως αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην μειονότητα, πρέπει να εξυγιανθεί από την ρίζα και όχι από τις άκρες των κλαδιών.»

Μετά την ταλαιπωρία της και την αποκατάσταση του σπασμένου χεριού της, η Χαρά Νικολοπούλου επανήλθε στα καθήκοντά της και μάλιστα στις 25 Μαρτίου οργάνωσε παρέλαση των μαθητών και γιορτή μπροστά στο ηρώο του χωριού, όπου εκφώνησε λόγο ενώ οι μαθητές της απήγγειλαν ποιήματα και τραγούδησαν για την Επανάσταση του ’21. Βλέποντας το σχετικό βίντεο κάναμε τη σκέψη ότι πολύ λίγοι μαθητές στην Ελλάδα είχαν την τύχη να γιορτάσουν τόσο ουσιαστικά την εθνική επέτειο.

Τιμούμε τη δασκάλα Χαρά Νικολοπούλου και την προβάλουμε ως πρότυπο Ελληνίδας εκπαιδευτικού. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν: εκεί στη Θράκη ποιος ασκεί κρατική κυριαρχία; Το Ελληνικό Κράτος ή το Τουρκικό Προξενείο;

Η επίθεση εναντίον της Χαράς Νικοπούλου δεν αποτέλεσε έκπληξη για όσους γνώριζαν την κατάσταση. Το Νοέμβριο 2007, δυόμισι μήνες δηλαδή πριν, είχε δημοσιευθεί άρθρο του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη, εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα» και συνεργάτη του TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, με τίτλο «Η δασκάλα, οι πρακτορίσκοι και το ελληνικό κράτος» στο οποίο επισημαίνονταν τα εξής:

Η κόρη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, η Χαρά Νικοπούλου, είναι δασκάλα. Δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να επιτύχει έναν «καλό» διορισμό. Διορίστηκε στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου, σε ένα Πομακοχώρι απομονωμένο, που κατοικείται μόνο από μουσουλμάνους Πομάκους. Επέλεξε να μείνει με τον σύζυγό της στο χωριό που διδάσκει, κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριές της, κοντά στους ανθρώπους που εκτιμούν το έργο και την προσφορά της. Το νεαρό ζευγάρι μετέφερε ακόμη και τα πολιτικά του δικαιώματα στο χωριό και διαμένει εκεί, όχι μόνο τους μήνες του σχολικού έτους, αλλά ολόκληρο το χρόνο.

Αυτή ακριβώς η αγάπη προς τον τόπο και τους ανθρώπους του, αυτή η ανιδιοτελής διάθεση για προσφορά, έγινε αιτία για την στοχοποίησή τους από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου. Χρησιμοποιώντας διάφορα ψεύδη, εκβιάζοντας και πιέζοντας τους κατά τα άλλα φιλήσυχους Πομάκους, οι εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου συλλέγουν υπογραφές για να διώξουν από το χωριό τη φιλότιμη δασκάλα και το σύζυγό της. «Αυτό το χωριό αγαπά μόνο τους Τούρκους που για αιώνες μένουν σ’ αυτό», γράφουν οι πρακτορίσκοι, ενώ οι απειλές και οι εκφοβισμοί σε βάρος των δύο «ξένων» είναι πλέον σε ημερησία διάταξη!

Και ενώ οι προσπάθειές τους ακόμη δεν αποδίδουν, αφού ελάχιστοι είναι οι γονείς που υποχώρησαν στις πιέσεις, κι ενώ έφτασαν ακόμη και στο σημείο να καταθέσει στη Βουλή σχετική αναφορά ο βουλευτής Χατζηοσμάν του ΠΑΣΟΚ, η Χαρά έχει να αντιπαλέψει και με τον ακαταμάχητο γραικυλισμό των «λειτουργών» του ελληνικού κράτους, από το οποίο δεν είχε μέχρι σήμερα την παραμικρή στήριξη! Προς τιμήν της, η ηρωική Χαρά Νικοπούλου, δεν υποκύπτει στις πιέσεις και δηλώνει ότι θα παραμείνει στη θέση της μέχρι να ολοκληρώσει το έργο της. Κι όλα αυτά, παρά το λαϊκό δικαστήριο που επεχείρησαν να στήσουν πριν λίγες ημέρες οι πρακτορίσκοι του προξενείου! Αναρωτιέμαι: Πόσους ανθρώπους έχουμε στην Ελλάδα σαν την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου; Πέντε; Δέκα; Ίσως λέω και πολλούς! Τι κάνει το ελληνικό κράτος γι’ αυτούς;

Βάφτισαν και τον Μίκη Θεοδωράκη «Χρυσαυγίτη»! 21/01/2010

Σχόλιο Συντακτικής Ομάδας: Όπως σχολιάζει το ιστολόγιο ‘Αντιπαρακμή’, ούτε αυτός ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης δεν ξέφυγε από τον «εκσυγχρονιστικό» οίστρο, που βλέπει πίσω και πάνω από όλα τα κακά της κοινωνίας την …»Χρυσή Αυγή»!

Ο ιστολόγος Μιχάλης Γ. Ολυμπίου, στο πόνημά του «Μίκης Θεοδωράκης … το Χρυσαυγήτικο παραλήρημα συνεχίζεται» [Xekathara.blogspot.com 15/01/2010] «απορεί» ως προς το «τι διαφέρει αυτός ο κύριος [ο Μίκης Θεοδωράκης] από τους φασίστες που συναντάμε καθημερινά στους δρόμους;». Επίσης, αν και «προοδευτικός», δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει την μπανάλ βρισιά «Mickey Mouse» που χρησιμοποιούσαν συστηματικά, εκτός από τον Σιδηρόπουλο, και όλοι οι ακροδεξιοί, από τους νοσταλγούς της Χούντας ως τους νεοφασίστες του σήμερα, κατά του Μίκη Θεοδωράκη. Το ίδιο κάνει και ο έτερος «προοδευτικός» ιστολόγος Γρηγόρης Ιωάννου, που σχολιάζει [Gregoris, 15/01/2010 4:41 μμ] πως «έφαεν τζιαι τον Σαββόπουλο ο Μικη Μάους».

Στο φόρουμ της ‘Αντεπίθεσης’, που στηρίζει την «Χρυσή Αυγή» με της οποίας τον λόγο προσπαθούν να συνδέσουν τον Μίκη, ο διαχειριστής του φόρουμ Blindwolf σχολιάζει με τον ίδιο τρόπο που σχολιάζουν οι «προοδευτικοί» Μ. Ολυμπίου και Γρ. Ιωάννου: «Όσο για τον τίτλο, δεν τον αλλάζω σε «απόρθητο», ας μείνει «απόρδητο», του ταιριάζει καλύτερα του Μίκυ Μάους» [‘Αντεπίθεση forum’ 13/07/2009].

Η απόλυτη σύζευξη του πολιτικού λόγου της φιλοϊμπεριαλιστικής αριστεράς με την νεοφασιστική ακροδεξιά είναι εμφανής.

Παρουσιάζουμε πιο κάτω ένα πολύ έξυπνο και πρωτότυπο σκίτσο, που απεικονίζει με τον πιο χαρακτηριστικό και παραστατικό τρόπο τον παρεξηγημένο διεθνισμό. Ας έχουμε κατά νου, το τι είπε ο μεγάλος και ιστορικός ηγέτης του σοσιαλιστικού κινήματος Βάσος Λυσσαρίδης:

«Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής εάν δεν είσαι εθνιστής. Εάν δεν αγαπάς το λαό σου, δεν μπορεί να λες ότι αγαπάς άλλους λαούς. Δεν μπορείς να είσαι αρωγός επανάστασης στην Αφρική και να μην ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει στη χώρα σου. Συνεπώς, ο σωστός διεθνισμός με το σωστό εθνισμό όχι μόνο δεν συγκρούονται αλλά ταυτίζονται.» [‘Φιλελεύθερος’ 06/12/2009, σελ. 6]

‘Αντιπαρακμή’
«Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης Χρυσαυγίτης;»
16 Ιανουαρίου 2010

Η πρακτική είναι γνωστή! Όποια άποψη είναι αντίθετη με τη δική τους είναι φασιστική! Όσοι μιλούν για Ελλάδα και πατρίδα είναι εθνικιστές! Έτσι, με την ίδια ακριβώς λογική, ο Μίκης Θεοδωράκης ο οποίος λέει πράγματα που τους ενοχλούν βαφτίστηκε Χρυσαυγίτης!

– Απολαύστε επίπεδο δημοκρατίας και σεβασμό της αντίθετης άποψης από άτομα μάλιστα που παριστάνουν τους προοδευτικούς : http://xekathara.blogspot.com/2010/01/blog-post_15.html

Έγινε Χρυσαυγίτης λοιπόν τώρα ο Μέγας δημοκράτης και αντιστασιακός Μίκης Θεοδωράκης επειδή τον τελευταίο καιρό λέει πράγματα που ενοχλούν τους ψευτοαριστερούς ψευτοδιανοούμενους.

Φασίστας λοιπόν ο αγωνιστής της δημοκρατίας Μίκης Θεοδωράκης επειδή τολμά και λέει την άποψη του για τα εθνικά θέματα , επειδή αγωνιά για την πατρίδα του και επειδή ξεφτιλίζει τους ανεγκέφαλους – αναρχικούς – τρομοκράτες!

ΞΕΚΑΘΑΡΑ: Ε όχι λοιπόν! Ο κόκκινος φασισμός δεν θα περάσει!!!

ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΨΕΥΤΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΨΕΥΤΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗ:

Διαβάστε πρώτα, προσεχτικά όμως, για το ποιος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης, για τους αγώνες που έχει κάνει για τη δημοκρατία, για το καλλιτεχνικό έργο που έχει χαρίσει σε όλο τον κόσμο και θα καταλάβετε πόσο μικροί είστε για να τον βάζετε στο στόμα σας – πόσο μάλλον να τον βρίζετε!

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Αντιπαρακμή’
«Όποιος μιλά για ελληνισμό είναι φασίστας»
18 Ιανουαρίου 2010

ΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΪΔΕΑΤΩΝ, ΠΟΥ ΣΚΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!

ΓΙ΄ΑΥΤΟΥΣ Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ!!!

ΟΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑΙΟΣ!!

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ!!!

ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΜΙΑ ΨΗΦΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ!!!

ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗΣ!!!

Ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ….»ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗΣ» ΚΑΙ «ΦΑΣΙΣΤΑΣ»!!!ΝΑΙ, ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!!!!!

Πολύ εύκολο τον έχουν τον χαρακτηρισμό «φασίστας» αυτά τα «προοδευτικά» και»ανοιχτόμυαλα» «διανοούμενα» παιδάκια. ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΦΤΥΣΕΙ Ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΤΕ.

Όταν ο Θεοδωράκης έλυωνε στο Μακρονήσι και στην Ικαριά, δε θα φανταζόταν ποτέ ότι η ανθρώπινη βλακεία θα έφτανε σε αυτό το ποταπό επίπεδο, να αποκαλεί έναν ισόβιο αγωνιστή, «φασίστα».

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥΣ. Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΠΑΕΙ ΣΥΝΝΕΦΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.

Η εξίσωση του τύπου: η Χρυσή αυγή μιλά για ελληνισμό, ο Μίκης μιλά για ελληνισμό, ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ο Μίκης είναι Χρυσαυγίτης, δεν απέχει από το λογικό σφάλμα που ανέδειξε ο Σωκράτης:Το καναρίνι είναι κίτρινο, το λεμόνι είναι κίτρινο, ΣΥΝΕΠΩΣ το καναρίνι είναι λεμόνι.

Ο παραλογισμός αυτός είναι τόσο γελοίος, όσο γελοίος και παράλογος είναι ο κ. Ολύμπιος που χρησιμοποιεί αυτή τη διαστρεβλωτική «λογική».

Μίκη, η φωνή σου, τα γραφτά σου, η μουσική σου, οι αγώνες σου, δε μειώνονται από καμιά Δραγώνα, από κανέναν Ολύμπιο. Αυτοί ήλθαν και θα παρέλθουν. Εσύ και το έργο σου θα μείνεις και θα καθοδηγείς.

Ε ΟΧΙ ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ!! ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ!!!!

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Xekathara.blogspot.com’
«Μίκης Θεοδωράκης … το Χρυσαυγήτικο παραλήρημα συνεχίζεται»
15 Ιανουαρίου 2010
Μιχάλης Γ. Ολυμπίου

Αλληλεγγύη στη Θ. Δραγώνα από τον ΣΥΡΙΖΑ-κριτική από τον Μ. Θεοδωράκη

By Kat_Kontini Created 14/01/2010 – 20:22

Την αλληλεγγύη τους στην Ειδική Γραμματέα του υπουργείου Παιδείας και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Θάλεια Δραγώνα εκφράζουν με ανακοίνωσή τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. «Το βιβλίο σας ευνουχίζει την εθνική μας υπερηφάνεια» υποστηρίζει σε επιστολή του ο Μ. Θεοδωράκης.

«Οι επιθέσεις εναντίον της Ειδικής Γραμματέως του Υπουργείου Παιδείας καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην βουλευτού, Θάλειας Δραγώνα, από ποικιλώνυμους ακροδεξιούς κύκλους έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της πολιτικής διαφωνίας. Αντί της ευθείας, και θεμιτής, κριτικής σε πολιτικές απόψεις, αποφάσεις και σχεδιασμούς, επιχειρείται η προσωπική σπίλωση», τονίζει στην ανακοίνωσή της η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμα, ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει απαράδεκτη τη συμμετοχή βουλευτών στην προσπάθεια σπίλωσης της τιμής και της υπόληψης της, σημειώνοντας ότι «αποπνέει σκοταδισμό και εκθέτει το Κοινοβούλιο».

«Με την επίθεση κατά της κ. Δραγώνα οι κύκλοι της ακροδεξιάς θέλουν να παρεμποδίσουν και να ματαιώσουν τις προσπάθειες να αναγνωριστούν και να γίνουν σεβαστές σε όλα τα πεδία, συμπεριλαμβανόμενης και της εκπαίδευσης, η γλώσσα και οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των μεταναστών. Πρόκειται για τα ίδια δικαιώματα που διεκδίκησαν με πείσμα και σημαντικούς αγώνες οι Έλληνες μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες στις χώρες υποδοχής», προστίθετα ιστην ανακοίνωση.

Τη δήλωση αλληλεγγύης υπογράφουν οι βουλευτές: Αλέξης Τσίπρας, Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρώ Διώτη, Θοδωρής Δρίτσας, Φώτης Κουβέλης, Τάσος Κουράκης, Μιχάλης Κριτσωτάκης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Θανάσης Λεβέντης, Βασίλης Μουλόπουλος, Δημήτρης Παπαδημούλης, Νίκος Τσούκαλης, Γρηγόρης Ψαριανός και ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής.

«Το βιβλίο σας ευνουχίζει την εθνική μας υπερηφάνεια»

«Σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας «Τι είν’ η πατρίδα μας;» στην ουσία αμφισβητείτε οτιδήποτε θετικό έπραξε ο λαός αυτός σε όλους τους τομείς του εθνικού μας βίου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων (…). Στην ιατρική επιστήμη αυτό που κάνετε ονομάζεται ευνουχισμός» αναφέρει σε δημόσια επιστολή του προς την Θάλεια Δραγώνα ο Μίκης Θεοδωράκης σύμφωνα με δημοσίευμα του Ελεύθερου Τύπου.

«Αν όλοι που πήραν τα όπλα για την πατρίδα είχαν τα μυαλά τα δικά σας, δηλαδή εξέταζαν το «επιστημονικώς ορθόν», θα τα βρίσκανε μια χαρά με τους Γερμανούς, που εξ άλλου το μόνο που ζητούσαν από μας ήταν να τους παραχωρήσουμε την άδεια χρήσης των λιμανιών και των αεροδρομίων μας», προσθέτει.

Η κ. Δραγώνα, είχε ζητήσει δημόσια στήριξη από τον Μίκη Θεοδωράκη για τη «συκοφαντική εκστρατεία εναντίον της». ην επομένη της Πρωτοχρονιάς τού έστειλε τα βιβλία της και πρόσφατες συνεντεύξεις της μαζί με ένα γράμμα για να του παραπονεθεί για τα «πολύ απαξιωτικά σχόλια» που περιείχε σε βάρος της επιστολή του μουσικοσυνθέτη προς το φίλο του ηθοποιό Στέφανο Ληναίο. Ωστόσο, ο Μ. Θεοδωράκης δεν πείστηκε από τις εξηγήσεις της κ. Δραγώνα.

«Για τη «γνήσια και μοναδική Αριστερά» της εθνικής αντίστασης οι λέξεις «έθνος» και «πατρίδα» ήταν δόξα και τιμή και όχι ντροπή όπως τις κατάντησαν χθες και σήμερα ορισμένα γκρουπούσκουλα και ομάδες «διανοουμένων», που στο όνομα της Αριστεράς ντροπιάζουν με τις «ιδέες» και τα καμώματά τους, τους αγώνες και τις θυσίες μας, ενώ δηλητηριάζουν την ανύποπτη νεολαία μας», αναφέρει στην επιστολή του ο Μ. Θεοδωράκης.

Προχθές η κ. Δραγώνα «εισήγαγε» το θέμα της στη Βουλή, αποστέλλοντας τα βιβλία της σε όλους τους βουλευτές. Σχολιάζοντας την «ευρεία στήριξή της» από τα ΜΜΕ, ο Μ. Θεοδωράκης τής γράφει: «Οι συνεντεύξεις σας και η μεγάλη προβολή τους (σε συνδυασμό με τη φίμωση των αντίθετων απόψεων) δεν πετυχαίνουν τίποτε άλλο παρά να αποκαλύπτουν στον ελληνικό λαό τους πανίσχυρους φίλους σας στα ΜΜΕ, αποδεικνύοντας το εύρος και τα ερείσματα αλλά και το συντονισμό της προσπάθειας που εξυφαίνεται με στόχο την αλλοίωση της εθνικής-ελληνικής μας ταυτότητας. Καθώς και τον τρόμο που δημιουργεί η αυξανόμενη παλλαϊκή αντίδραση στις απόψεις σας, που ακυρώνει την αρχική σας προσπάθεια να εκμεταλλευθείτε την αντίδραση του Καρατζαφέρη, βαφτίζοντας όσους διαφωνούν «ακροδεξιούς» (…). Γνωρίζετε κυρία Δραγώνα», συνεχίζει η επιστολή του Μ. Θεοδωράκη, «ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας, όπως γνωρίζετε ότι θα σας ήταν λίγο δύσκολο να με βαφτίσετε κι εμένα… ακροδεξιό. Προς το παρόν, μπορείτε εσείς και οι φίλοι σας να με φιμώσετε. Ομως, σ’ αυτό είμαι συνηθισμένος και μάλιστα θα σας έλεγα ότι όποιοι και όσοι στο παρελθόν κατά καιρούς επιχείρησαν να φιμώσουν τις ιδέες αλλά και τη μουσική μου είχαν… κακά γεράματα…».

Και τώρα εγώ πραγματικά ερωτώ τι διαφέρει αυτός ο κύριος από τους φασίστες που συναντάμε καθημερινά στους δρόμους;

Σε τι διαφέρει ο θρασύτατος και απειλητικός του λόγος από τις ιστοσελίδες της ‘Χρυσής Αυγής’, του ‘ΕΛΑΜ’, της ‘Πρώτης Γραμμής’ και των λοιπών σημερινών του συνοδοιπόρων;

Μήπως τελικά ο Mickey Mouse όπως προφητικά τον απεκάλεσε το 80′ ο Σιδηρόπουλος υποφέρει από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης – έχει δηλαδή αγαπήσει τον βασανιστή του και έγινε σαν αυτόν;

Και ποια αριστερά έχει λάβαρο το ‘έθνος’;

Μόνο εσύ ρε Μίκη έχεις το ‘manual’ της αριστερής διανόησης;

Απροσμέτρητη συμβολοκτονική χυδαιότητα υπό μορφή «χιούμορ» 20/01/2010

Σχόλιο Συντακτικής Ομάδας: Δυστυχώς κάποιοι ιστολόγοι έχουν συγχύσει το χιούμορ με τη χυδαιότητα. Σε μία έξαρση κοινωνικού ρατσισμού που μεταμφιέστηκε σε «χιούμορ», η καινούρια ιστοσελίδα «Επανένωση 2010», «εμπλουτίστηκε» με ένα απροσμέτρητης χυδαιότητας σκίτσο που μιλά από μόνο του [Epanenosi.com 15/01/2010, του χρήστη Drakouna]. Το «αστείο» συνεχίστηκε με παρόμοιο συμβολοκτονικό σκίτσο τρεις μέρες μετά [Epanenosi.com 18/01/2010, του χρήστη Aceras Anthropophorum]. Σε σημείο που ανάγκασε τον πολύ ψύχραιμο κι ευγενικό Κύπριο ιστολόγο Μαρίνο Κλεάνθους, να παρέμβει δυναμικά, με τόνους ασυνήθιστους για τον ίδιο.

Η συγκεκριμένη στάση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από κοινωνιολογικής άποψης, καθότι παραπέμπει στο αθεράπευτο φαινόμενο του κοινωνικού ρατσισμού. Θυμίζει τη ρατσιστική αντιμετώπιση των Μικρασιατών προσφύγων από άλλους Ελλαδίτες, αλλά και την παρόμοιου τύπου αντιμετώπιση των εκτοπισμένων από ημιμαθείς συμπατριώτες τους, μετά την τουρκική εισβολή. Δυστυχώς, ακόμη και στις μέρες μας, η ημιμάθεια και ο φόβος του «Άλλου» (ακόμη και των ίδιων των ομοεθνών μας), είναι ένα φαινόμενο που καλά κρατεί.

Μήπως αυτή η «γελοιογραφία» όμως του «Επανένωση 2010» δείχνει και τη γενικότερη στάση των συντελεστών της απέναντι στους πρόσφυγες; Μήπως είναι ένα γενικότερο κτύπημα κατά των συμβόλων μας, όπως έγινε με την κλοπή της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, τις υποστολές ελληνικών και κυπριακών σημαιών και τους βανδαλισμούς στον τάφο του Σπύρου Κυπριανού; Μήπως τελικά και η ίδια η «επανένωση» που οραματίζονται οι συντελεστές του ιστολογίου ‘Επανένωση 2010‘, είναι μια διχοτομική «επανένωση» τύπου Σχεδίου Ανάν, με αγγλοτουρκικές ιμπεριαλιστικές προδιαγραφές, η οποία δε σέβεται τους πρόσφυγες συμπατριώτες μας και τα δικαιώματά τους;

Κοινωνικός ρατσισμός Κυπρίων εις βάρος των προσφύγων συμπατριωτών τους

‘Marinoskleanthous.blogspot.com’
«Το χιούμορ της Δρακούνας»
17 Ιανουαρίου 2010
Μαρίνος Κλεάνθους

Μπορεί το πιο πάνω σκίτσο που συμβολίζει το Δεν Ξεχνω, τα κακά της κατοχής, τον πόνο που προκάλεσε ο Αττίλας στους ανθρώπους της Κύπρου, την προσφυγιά και τους εγκλωβισμένους να γίνει αντικείμενο για πλάκα;

Με βάση τη blogger Δρακούνα ναι.

Πρέπει να πω πως δεν ένιωσα άνετα όταν είδα τη σχετική ανάρτηση στο blog της επανένωσης.

Μπορεί κάποιος να ξεκαρδιστεί στα γέλια με την εικόνα αυτή; Είναι ένα χιουμοριστικό σκίτσο; Ή μπορεί να αποτελεί έστω μια καυστική σάτιρα;

Αμφιβάλλω.

Αναρωτιέμαι επίσης εαν το σχετικό χιουμοριστικό άρθρο υπηρετεί τον στόχο της επανένωσης και της φιλίας.

Η Μ.Ε. είναι μια από τις χιλιάδες των προσφύγων του ’74. Ο πόλεμος την έφερε στις ελεύθερες περιοχές, μόνη με τα 3 της παιδιά. Από εκείνες τις μέρες του πολέμου, εδω και 36 χρόνια, περιμένει να μάθει τι απέγινε ο άντρας και ο αδελφός της.

Προ μηνών, η υπηρεσία διερεύνησης της τύχης των αγνοουμένων την ενημέρωσαν για το τραγικό τέλος του πατέρα της (που επίσης για τόσα χρόνια ήταν ένας από τους αγνοούμενους της κυπριακής τραγωδίας). Ό,τι απέμεινε από τα οστά του , της τα έφεραν σε μια κάσα μετά την αναγνώριση με τη μέθοδο DNA. Της είπαν πως τον βρήκαν θαμμένο σε ένα από τους δεκάδες ομαδικούς τάφους της περιοχής της Κερύνειας.

Μια από τις μεγάλες αληθινές ιστορίες του πολέμου, που στην Κύπρο μόνο κάποιοι γραφικοί κατάντησαν να δίνουν σημασία.

Παρόλα αυτά, η Μ.Ε. , εδω και τόσα χρόνια περιμένει και συνεχίζει να ελπίζει. Ο πόλεμος την βρήκε στην ηλικία των 27. Σήμερα πλησιάζει τα 70. Έζησε τα πιο σημαντικά χρόνια της ζωής της, με μόνο σύντροφο τον εφιάλτη του πολέμου. Και την κόλαση των πολλών ερωτηματικών που συνοδεύει η λεζάντα «του συγγενή αγνοουμένου.»

Την εξαπάτησαν με χιλιάδες υποσχέσεις, πίστεψε στα εύηχα συνθήματα. Απογοητεύτηκε, θύμωσε. Με πολλές θυσίες μεγάλωσε τα 3 της παιδιά. Ποτέ της όμως δεν σταμάτησε να ελπίζει πως ο άντρας και ο αδελφός της θα επιστρέψουν.

Πως μπορούμε , λοιπόν, να κάνουμε έτσι αβίαστα πλάκα μαζί της;

Η Κύπρος της λήθης.
Των τυμβωρύχων.
Των εθνοσωτήρων.
Των εγκλωβισμένων τηλεθεατών.
Των θεατών πολιτών
… και των αθέατων ηρώων.

υγ.: Για την ιστορία , αξίζει να πούμε πως η πιο πάνω μορφή σχεδιάστηκε για τα κυπριακά γραμματόσημα αξίας 1 σεντ, με στόχο όλα τα έσοδα να διατίθενται για την ενίσχυση των προσφύγων και των εγκλωβισμένων από τον πόλεμο του 1974.

Το συμβολοκτονικό σκίτσο του Acera Anthropophorum

Η συνέχεια του ελληνισμού και οι αμφισβητίες 20/01/2010

Σχόλιο Σ.Ο.: «Είναι αντεπιστημονική θέση και φανατική ιδεοληψία η προσπάθεια να μας πείσουν κάποιοι ότι δήθεν μέχρι το 1821 δεν ξέραμε ποιοί είμαστε και ότι ορισμένοι διανοητές δημιούργησαν ένα τεχνητό νεοελληνικό έθνος». Στο άρθρο του αυτό ο Κωνσταντίνος Χολέβας, οπλισμένος με αδιάσειστα ιστορικά τεκμήρια, αποκαθηλώνει τα ψεύδη όσων ισχυρίζονται πως ο Ελληνισμός είναι ένα κατασκεύασμα.

‘Αντίβαρο’
«Η συνέχεια του ελληνισμού και οι αμφισβητίες»
06 Ιανουαρίου 2010
Κωνσταντίνος Χολέβας

Μέσα σέ ὅλη τήν πνευματική σύγχυση τῆς ἐποχῆς μας παρατηροῦμε ὁρισμένους διανοητές νά ἀμφισβητοῦν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Νέος Ἑλληνισμός «κατασκευάσθηκε» τόν 19^ο αἰῶνα καί ὅτι ἡ σχέση μας μέ τούς Ἀρχαίους Ἕλληνες καί τό Βυζάντιο-Ρωμανία εἶναι μύθος «ἐθνικιστικός». Βεβαίως στή χώρα μας ἔχουμε καί ὀρθῶς ἐλευθερία ἐκφράσεως. Ὅμως ἡ ἀνησυχία μας αὐξάνεται ὅταν τέτοιες ἀνιστόρητες ἀπόψεις ἐκφράζονται ἀπό συγγραφεῖς σχολικῶν βιβλίων καί ἀπό στελέχη πού διορίζονται σέ καίριες θέσεις τοῦ πάλαι ποτέ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δογματίζουν αὐθαιρέτως καί ἀγνοοῦν ἤ διαστρέφουν τίς πάμπολλες ἱστορικές πηγές, οἱ ὁποῖες ἀποδεικνύουν τήν ἐθνολογική καί πολιτιστική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Υπενθυμίζουμε μερικές χρήσιμες ἱστορικές ἀλήθειες:

Μπορεῖ τό Βυζαντινό κράτος νά ἦταν πολυεθνικό καί ὁ Αὐτοκράτωρ νά διατηροῦσε γιά πολιτικούς λόγους τόν τίτλο «Βασιλεύς Ρωμαίων», ὅμως μέσῳ τῆς παιδείας καί τῆς γλώσσας τό κράτος διεκήρυττε τήν ἑλληνικότητά του. Ἡ Αἰνειάδα τοῦ Βιργιλίου, τό ἔπος τῆς λατινικῆς Ρώμης, οὐδέποτε ἐδιδάχθη σἐ ὁποιαδήποτε βαθμίδα τῆς ἐκπαιδεύσεως, ἐνῷ ἀντιθέτως μικροί καί μεγάλοι μάθαιναν ἀπό στήθους τά Ὁμηρικά ἔπη.

Τό 1250, μετά τήν κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Σταυροφόρους,  ὁ Αὐτοκράτωρ τῆς Νικαίας Ἰωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης γράφει πρός τόν Πάπα Νικόλαο Θ΄ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί Αὐτοκράτορες χρησιμοποιοῦν  τόν τίτλο «Βασιλεύς Ρωμαίων», ἀλλά κατάγονται ἀπό τό ἀρχαῖο γένος τῶν Ἑλλήνων, τό ὁποῖο γέννησε τή σοφία τοῦ κόσμου. Προσθέτει δέ ὅτι στούς Ἕλληνες ἐδόθη ἀπό τόν Μέγα Κωνσταντῖνο ἡ Πόλις καί ὅτι οἱ οἰκογένειες Δούκα καί Κομνηνῶν εἶναι ἑλληνικές. (1)

Κατά τή συγκινητική τελευταία ὁμιλία του πρός τούς πολιορκημένους στίς 28-5-1453 ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος -ὅπως καταγράφει ὁ Φραντζῆς- χαρακτηρίζει τούς ὑπηκόους του ἀπογόνους Ἑλλήνων καί Ρωμαίων καί τήν Κωνσταντινούπολη καταφύγιο τῶν Χριστιανῶν, «ἐλπίδα καί χαράν πάντων τῶν Ἑλλήνων».

Στή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας ἡ ἑλληνική συνείδηση διατηρεῖται στίς ψυχές τῶν κατατατρεγμένων προγόνων μας χάρις κυρίως στούς ἐκκλησιαστικούς ἄνδρες. Γύρω στό 1700 ὁ φλογερός ἱεροκῆρυξ καί Ἐπίσκοπος Κερνίτσης καί Καλαβρύτων Ἠλίας Μηνιάτης ὁμιλῶν στή Βενετία παρακαλεῖ ὡς ἑξῆς τήν Παναγία: «Ἕως πότε πανακήρατε Κόρη τό τρισάθλιον Γένος τῶν Ἑλλήνων ἔχει νά εὑρίσκεται εἰς τά δεσμά μιᾶς ἀνυποφέρτου δουλείας…». (2)

Κατά τήν περίοδο αὐτή χρησιμοποιοῦνται καί τά τρία χαρακτηριστικά ὀνόματα: Ἕλλην, Ρωμηός, Γραικός. Τό Γραικός στό στόμα τῶν ξένων δέν ἔχει πάντα θετική σημασία, ὅμως χρησιμοποιεῖται καί ἀπό πολλούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες συγγραφεῖς. Π.χ. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στά τέλη τοῦ 18^ου αἰῶνος ὀνομάζει τήν Ἑλλάδα Γραικία (3). Τήν σύνθεση καί τῶν τριῶν ὀνομάτων βλέπουμε στό ποίημα «Ἅλωσις Κωνσταντινουπόλεως» τοῦ Ἐπισκόπου Μυρέων Ματθαίου τό 1619:

Ἀλλοίμονον, ἀλλοίμονον στό γένος τῶν Ρωμαίων…

Ὦ, πῶς ἐκαταστάθηκε τό γένος τῶν Ἑλλήνων…

Σ’ἐμᾶς εἰς ὅλους τούς Γραικούς νά ἔλθῃ τούτ’ τήν ὥρα. (4)

Οἱ Ἕλληνες ἀκόμη καί μέσα στή δυστυχία καί τή μερική ἀγραμματωσύνη λόγῳ δουλείας- δέν λησμονοῦν τίς ἀρχαῖες ἑλληνικές ρίζες τους. Ἀπό τό 1529 μέχρι τό 1821 τό δημοφιλέστερο λαϊκό ἀνάγνωσμα εἶναι «Ἡ Φυλλάδα τοῦ Μεγαλέξανδρου» πού θυμίζει τή δόξα τῶν Ἑλλήνων Μακεδόνων. Στούς νάρθηκες πολλῶν ναῶν καί μοναστηριῶν ζωγραφίζουν οἱ ἁγιογράφοι τούς ἀρχαίους Ἕλληνες σοφούς γιά νά δείξουν στό ἐκκλησίασμα καί στούς μαθητές τῶν Κρυφῶν Σχολειῶν ποιά εἶναι ἡ πραγματική καταγωγή τους. Λίγα χρόνια πρίν ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση οἱ ναυτικοί μας τοποθετοῦν στά πλοῖα τους ὡς ἀκρόπρωρα τά κεφάλια μεγάλων μορφῶν τῆς Ἀρχαιότητος, ὅπως τοῦ Θεμιστοκλέους κ.ἄ.

Ἀλλά καί ἡ σύνδεση μέ τή βυζαντινή Ρωμηοσύνη ( ὁ ὅρος ἀπό τή Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη) παραμένει σταθερή καί διατρανώνει  τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τά Συντάγματα τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων τοῦ Ἀγῶνος (1821-1827) καθιερώνουν ὡς νομοθεσία τῆς Νέας Ἑλλάδος «τούς νόμους τῶν Χριστιανῶν ἡμῶν Αὐτοκρατόρων». Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τῆς ἐλεύθερης Ἑλλάδος, θεσμοθετεῖ τήν Ἑξάβιβλο τοῦ Κωνσταντίνου Ἀρμενοπούλου, ἕναν βυζαντινό κώδικα τοῦ 1345, ὡς τό ἀστικό δίκαιο τῆς χώρας καί τοῦτο ἴσχυσε μέχρι τό 1946!

Οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821 αἰσθάνονταν ὅτι συνεχίζουν καί τήν ἀρχαία ἑλληνική καί τή βυζαντινή παράδοση. Σέ ἰταλική ἐφημερίδα τοῦ 1821 ἀναφέρονται τά λόγια τοῦ Ἀθανασίου Διάκου ὅτι ἀγωνίζεται «γιά τόν Χριστό καί γιά τόν Λεωνίδα» (5).  Καί ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης συζητῶντας μέ τόν Ἄγγλο Ναύαρχο Χάμιλτον θεωρεῖ ἑαυτόν ὡς συνεχιστή τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε συνθηκολόγησε, καί χαρακτηρίζει τό Σοῦλι καί τή Μάνη μαζί μέ τούς κλεφταρματολούς ὡς τή φρουρά τοῦ τελευταίου Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορος.

Εἶναι, λοιπόν, ἀντεπιστημονική θέση καί φανατική ἰδεοληψία ἡ προσπάθεια νά μᾶς πείσουν κάποιοι ὅτι δῆθεν μέχρι τό 1821 δέν ξέραμε ποιοί εἴμαστε καί ὅτι ὁρισμένοι διανοητές δημιούργησαν ἕνα τεχνητό νεοελληνικό ἔθνος. Ὅσοι ψάχνουν γιά τεχνητά ἔθνη ἄς μήν ματαιοπονοῦν ἀλλοιώνοντας τήν ἐλληνική Ἱστορία. Ἄς κοιτάξουν λίγα πρός βορρᾶν καί θα βροῦν τό τεχνητό «μακεδονικό ἔθνος» τῶν Σκοπίων. Ἐμεῖς θά μελετοῦμε τήν ἱστορική ἀλήθεια χωρίς φόβο καί πάθος καί θά διατηροῦμε τήν ἑλληνική μας συνείδηση ἐνθυμούμενοι ὅτι ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δεχόμαστε τόν γνήσιο πατριωτισμό καί ἀπορρίπτουμε τά δύο ἄκρα: Τόν ἐθνοφυλετισμό καί τόν ἐθνομηδενισμό.

(1)    Ἀπ. Βακαλοπούλου, Πηγές Ἱστορίας τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, Α΄τόμος, Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 50-53.

(2)    Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, Τουρκοκρατία, ἐκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ, Ἀθήνα 1988, σελ. 207.

(3)    Στό ἔργο του «Ὁμολογία Πίστεως». Κυκλοφορεῖται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Παροναξίας σέ πανομοιότυπη ἔκδοση τῆς Α΄ ἐκδόσεως τοῦ 1819, Νάξος 2009.

(4)    Ἀνθολογεῖται στή «Βυζαντινή Ποίηση» τοῦ Γεωργίου Ζώρα. Τό βρῆκα στό βιβλίο τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ: 1204, ἡ Διαμόρφωση τοῦ Νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ, Ἐναλλακτικές Ἐκδόσεις, Ἀθήνα 2007 ( Β΄ἔκδοση), σελ. 44.

(5)    Κωνσταντίνου Σάθα «Ἕλληνες Στρατιῶται ἐν τη Δύσει», ἐκδόσεις ΦΙΛΟΜΥΘΟΣ, Ἀθήνα 1993, σελ. 65.

Επί Χριστόφια παρακρατικοί ξυλοφορτώνουν ακτιβιστές 19/01/2010

‘Εμπροσθοφύλακας’
«Επί Χριστόφια παρακρατικοί ξυλοφορτώνουν ακτιβιστές»
18 Ιανουαρίου 2010
Συντακτική Ομάδα

Η είδηση που της ‘Σημερινής’ [18/01/2010, σελ. 6] είναι συγκλονιστική και δεν υπάρχουν πολλά να προσθέσουμε στα όσα μεταφέρει και σχολιάζει. Απλώς να θυμίσουμε πως η σήψη και η φασίζουσα νοοτροπία που καλλιεργείται στα Σώματα Ασφαλείας και ο ολοκληρωτισμός που ευδοκιμεί στα μυαλά του καθεστώτος Χριστόφια αυξάνεται γεωμετρικά μέρα με την ημέρα. Ας θυμηθούμε μερικά μόνο περιστατικά:

– Ιούλιος 2008: Υποστολή ελληνικής σημαίας στον πεζόδρομο της Λήδρας

– Ιούλιος 2008: Απαγόρευση υπόκρουσης του εθνικού ύμνου

– Σεπτέμβριος 2008: Λογοκρισία των τραγουδιών του Μάριου Τόκα

– Οκτώβριος 2008: Συλλήψεις 16 πολιτών που διένειμαν φυλλάδια πολιτικού περιεχομένου κατά τη διάρκεια της παρέλασης

– Ιούλιος 2009: Συλλήψεις 4 πολιτών που διένειμαν φυλλάδια πολιτικού περιεχομένου

Τον Μάιο του 2008 ο Επίτιμος Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης δήλωνε προφητικά:

«Η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή. Γι’ αυτό δεν θα υποκύψω στην πνευματική τρομοκρατία που παρουσιάζει κάθε διαμαρτυρόμενο για απαράδεκτους σχεδιασμούς ως δήθεν μη επιθυμούντα λύση. Και κάθε αγωνιζόμενο για εθνική επιβίωση, για ελευθερία, δημοκρατία και αξιοπρέπεια ως σοβινιστή» [‘Μάχη’, 26/05/2008]

Οι συλλήψεις και η «πνευματική τρομοκρατία» ήταν μόνο αρχή φαίνεται. Τώρα, έχουμε και περίπτωση «φυσικής τρομοκρατίας», παρουσία μάλιστα του ειδικού αντιπροσώπου  του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ (τι γύρευε αυτός εκεί; ) ο οποίος ειρωνικά σχολίαζε «peace and love boys»! Έχουμε ξυλοδαρμό αντιφρονούντα! Ήταν ίσως ζήτημα χρόνου να υπάρξει καταγγελία βιαιοπραγίας από τραμπούκους του καθεστώτος στα ΜΜΕ. Που σπρώχνει την κοινωνία αυτή η κυβέρνηση; Γιατί ανέχεται τους παρακρατικούς υποστηρικτές της να συμπεριφέρονται σαν αφρισμένοι και ανεξέλεγκτοι ΕΟΚΑβητατζήδες, που αυθαίρετα κακοποιούσαν πολίτες με την ανοχή του μεταπραξικοπηματικού, τότε, καθεστώτος Κληρίδη; Γιατί το κράτος καλύπτει τους τραμπούκους;

Γιατί η Αστυνομία δεν διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών; Αυτό είναι ένα ανησυχητικό φαινόμενο και δείχνει σε τι άκρα είναι διαθετειμένη η κυβέρνηση να φτάσει με σκοπό να φιμώσει την αντίθετη άποψη, ή έστω να κάνει τα κλειστά μάτια σε περιπτώσεις φίμωσης και βιαιοπραγίας κατά αντιφρούντων. Αυτό το περιστατικό πρέπει να θορυβήσει κάθε Κύπριο, κάθε δημοκράτη, κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας.

Με αφορμή το βίντεο που αποκάλυπτε τους ξυλοδαρμούς φοιτητών πριν τέσσερα χρόνια γράφαμε:

ΑΙΣΧΟΣ! Οι ένοχοι και επίορκοι αυτοί αστυνομικοί πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά και αμείλικτα, όπως αμείλικτοι ήταν και αυτοί όταν «ασκούσαν» δήθεν τα καθήκοντά τους. Δεν επιτρέπεται οι αστυνομικοί ενός κράτους το οποίο γνώρισε από πρώτο χέρι τι σημαίνει Αστυνομοκρατία, και από τους Άγγλους και από το κυπριακό παρακράτος, να δρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Η Αστυνομία οφείλει να προστατεύει τον πολίτη. Αλλιώς τι διαφορά, στ’ αλήθεια, θα έχει το Αμερικανικό και το Βρετανικό Μπιγκμπραδερικό Αστυνομοκράτος από το κυπριακό;

Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοια στοιχεία στο Αστυνομικό Σώμα, την στιγμή που ο επικεφαλής του είναι ο σοσιαλιστής Δώρος Θεοδώρου προερχόμενος από την ΕΔΕΚ, το κόμμα που δέχθηκε την βαναυσότητα και την ωμότητα της Χούντας και της «ΕΟΚΑ Β’» σε όλο της το μεγαλείο; [‘Νοητική Αντίστασις’ 01/04/2006]

Το ίδιο ισχύει και τώρα που κυβέρνηση είναι το ΑΚΕΛ και στο οποίο θέλουν να παρουσιάζονται ως «αντιστασιακοί» και «αντιχουντικοί». Οι ένστολοι και μυστικοί αστυνομικοί που ήταν παρόντες στον ξυλοδαρμό του 26χρονου έξω από το Θέατρο Ριάλτο στη Λεμεσό πρέπει να αποκαλυφθούν και να τεθούν σε διαθεσιμότητα. Αν έχει μείνει αξιοπρέπεια στον Πρόεδρο, στον Γενικό Εισαγγελέα, στον Υπουργό Δικαιοσύνης και στο κυβερνών ΑΚΕΛ η υπόθεση πρέπει να πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης χωρίς καθυστέρηση…

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Τα τραύματα στον λαιμό του θύματος των παρακρατικών τραμπούκων του καθεστώτος

‘Σημερινή’
«Νέο κρούσμα φίμωση: Έδειραν 26χρονο που διένειμε αντιομοσπονδιακό πολιτικό φυλλάδιο στη Λεμεσό»
18 Ιανουαρίου 2010, σελ. 6
Μικαέλλα Λοΐζου

Σκηνές απείρου κάλλους έλαβαν χώρα το βράδυ του Σαββάτου έξω από το θέατρο Ριάλτο στη Λεμεσό. Σκηνές που επιβεβαιώνουν ότι η δήλωση που έκανε ο Πρόεδρος της Βουλής Μάριος Καρογιάν, λίγο μετά τη δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή, ότι «ζούμε σε κάποιες φάσεις ζούγκλας», είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική.

Άγνωστος άντρας, γύρω στα 40, με κοστούμι, του οποίου η ταυτότητα παραμένει άγνωστη, επιτέθηκε σε 26χρονο (σ.σ. έχουμε τα στοιχεία του) που διένειμε ενημερωτικά φυλλάδια έξω από το χώρο της εκδήλωσης, γιατί δεν του άρεσε το πολιτικό περιεχόμενο των φυλλαδίων! Το εξωφρενικό, δε, της υπόθεσης είναι ότι η περιοχή φρουρείτο από ένστολους αστυνομικούς και πιθανόν και από άτομα με πολιτικά, και όλα έγιναν υπό το βλέμμα τους.

Ο 26χρονος Η.Σ. ήδη προέβη σε γραπτή καταγγελία στην Αστυνομία, προσκομίζοντας μάλιστα και μαρτυρίες από τους υπόλοιπους νεαρούς, οι οποίοι επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του. Σύμφωνα με τα όσα περιέγραψε στη «Σ», ο Η.Σ. έδωσε ενημερωτικό φυλλάδιο στη γυναίκα που συνόδευε τον άντρα που του επιτέθηκε, η οποία το πήρε και του χαμογέλασε ευγενικά. Όταν, όμως, πήγε να δώσει στον άγνωστο, αυτός καταφέρθηκε χλευαστικά σε σχέση με το περιεχόμενο του φυλλαδίου. Ο 26χρονος και ο άλλος νεαρός απάντησαν στη λεκτική επίθεση «Ε, τότε, τι μας ρωτάς; Πήγαινε μέσα». Τότε, αυτός γύρισε πίσω «σαν μαινόμενος ταύρος», όπως μας είπε ο δεύτερος νεαρός, αρπάζοντας τον Η.Σ. από το λαιμό και τον «κόλλησε» σε παρακείμενο σταθμευμένο αυτοκίνητο.

Το σενάριο αυτό φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται και από την ιατρική γνωμάτευση, στην οποία, όπως μας ενημέρωσε ο παραπονούμενος, αναφέρεται ότι ο Η.Σ. φέρει εκδορές δύο εκατοστών στο λαιμό, πόνους στον αυχένα και την ωμοπλάτη και ζαλάδες, που προέρχονται από κτυπήματα και πίεση που ασκήθηκε.

Η Αστυνομία έκανε την πάπια
Το εξωφρενικό της υπόθεσης, σύμφωνα με τον Η.Σ. αλλά και τους δύο μάρτυρες, είναι το γεγονός ότι οι αστυνομικοί που ήταν παρόντες παρακολουθούσαν το περιστατικό, αλλά επέλεξαν να παραμείνουν αμέτοχοι. Σύμφωνα με το θύμα, η Αστυνομία ήταν από την αρχή εριστική μαζί τους, καθώς ενοχλήθηκε από το γεγονός ότι η ομάδα των έξι νεαρών μετέβη στη σκηνή για να δώσει φυλλάδια, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, καθώς οι νεαροί δεν έκαναν κάτι παράνομο και το φυλλάδιό τους δεν είχε προκλητικό περιεχόμενο.

Όπως μας δήλωσε το θύμα, «αρχικά μας εμπόδισαν να σταθούμε στην είσοδο και να διανείμουμε τα φυλλάδιά μας. Τότε ζητήσαμε από τον φερόμενο ως επικεφαλής να διαβάσει το φυλλάδιο, για να δει ότι δεν είχε μέσα τίποτα το μεμπτό και να μας επιτρέψουν να προχωρήσουμε ειρηνικά με την εκδήλωση που είχαμε ετοιμάσει. Τότε, αυτός, χωρίς καν να γυρίσει να το δει, μας απάντησε «εν τζίζω πας σε έτσι φυλλάδιο. Εν τω μεταξύ, δεν ενόχλησαν καθόλου μιαν άλλη ομάδα, που έδιδε φυλλάδια στον ίδιο χώρο, αλλά που εκπροσωπούσε την αντίθετη πολιτική άποψη».

Στη συνέχεια, όπως καταγγέλθηκε, έλαβε χώρα η επίθεση. Οι αστυνομικοί παρακολουθούσαν, δεν επενέβαιναν, ενώ ένας από τους μάρτυρες φώναζε, «άφησε κάτω τον φίλο μου» και προσπαθούσε να απελευθερώσει τον Η.Σ. από τα χέρια του σωματώδους επιτιθέμενου. Αφότου ο Η.Σ. απελευθερώθηκε, η Αστυνομία αποφάσισε να εμπλακεί επιτέλους, φυγαδεύοντας τον άγνωστο άντρα εντός του θεάτρου!

Στην έντονη διαμαρτυρία των νεαρών, οι αστυνομικοί απάντησαν, «ας μην ερχόσασταν εδώ να δώσετε φυλλάδια». Σε παρατήρηση ότι θα πρέπει να συλλάβουν τον επιτιθέμενο, αστυνομικός απάντησε «όπου θέλεις πήγαινε, αν θέλεις πήγαινε και στον Άρειο Πάγο, εμείς δεν θα τον συλλάβουμε» και «γιατί, εσείς ποιοι είσαστε και θα μας διατάξετε να τον συλλάβουμε; Ο Αρχηγός της Αστυνομίας;», και άλλα. Οι νεαροί ζήτησαν από τους εν λόγω αστυνομικούς να τους επιδείξουν τις ταυτότητές τους, ούτως ώστε να κρατήσουν τα στοιχεία τους για τις καταθέσεις, και αυτοί αρνήθηκαν, καλώντας τους συνεχώς να εγκαταλείψουν τη σκηνή.

Ειρωνείες Ντάουνερ
Η εκδήλωση είχε και κάποιες υψηλές παρουσίες, όπως αυτή του Αλεξάντερ Ντάουνερ, ο οποίος, μάλιστα, όταν του δόθηκε το φυλλάδιο, άρχισε να γελά χλευαστικά λέγοντας στους νεαρούς «peace and love boys» (ειρήνη και αγάπη, αγόρια). Επρόκειτο για μία μουσική παράσταση, με τον Τούρκο Muammer Ketencoglu και το συγκρότημα του Zeybek Ensemble. Παρόντες στην εκδήλωση ήταν αρκετές γνωστές προσωπικότητες, κάποιοι εκ των οποίων κάτοχοι πολιτειακών αξιωμάτων, προερχόμενοι κυρίως από τον χώρο του ΑΚΕΛ, καθώς και άτομα που έγιναν γνωστά από την εμπλοκή τους στην πλατφόρμα του ΝΑΙ το 2004. Επίσης, παρευρέθησαν αρκετοί Τ/κ.  Κάποιοι Ε/κ, σύμφωνα με τους νεαρούς, αφότου διάβασαν το ενημερωτικό φυλλάδιο, άλλαξαν γνώμη και μεταπούλησαν τα εισιτήρια που είχαν στην κατοχή τους, αποφασίζοντας να μην παρακολουθήσουν την εκδήλωση.

Σωρεία ερωτημάτων
Το περιστατικό, το οποίο έγινε στη σκιά μιας σειράς μικρών και μεγάλων γεγονότων με πολιτική χροιά, αποτελεί άλλο ένα πλήγμα στο ήδη κλονισμένο αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Προκύπτουν, δε, σημαντικά ερωτήματα:
· Γιατί η Αστυνομία έσπευσε να προστατέψει τον επιτιθέμενο; Δικαιούται να τυγχάνει προστασίας μόνον όποιος συμφωνεί πολιτικά με την Κυβέρνηση και όποιος διαφωνεί θα πρέπει να ξυλοφορτώνεται αυθαίρετα μέσα στη μέση του δρόμου;
· Αν η Αστυνομία δεν είδε το περιστατικό και γι’ αυτό δεν επενέβη έγκαιρα, τότε ποια εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε στις ικανότητές της σε πιο πολύπλοκα ζητήματα;
· Σε ποια δεκαετία έχουμε μεταφερθεί και καταγράφονται ξυλοδαρμοί και επιθέσεις ατόμων με πολιτικά κίνητρα;
· Πώς οι πολίτες μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς, όταν σημειώνονται πράγματα και θαύματα σε κεντρικούς, δημόσιους χώρους, στην παρουσία της Αστυνομίας, που επιλέγει να μην κάνει τίποτα;
· Γιατί η Αστυνομία φυγάδευσε τον επιτιθέμενο; Είναι υπεράνω του νόμου οι άνθρωποι που υποστηρίζουν μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή;
· Θα πρέπει, τελικά, να φοβάται όποιος βρίσκεται στην αντιπολίτευση, έπειτα από αυτό το περιστατικό;

Αδιανόητη ενέργεια
Ο δικηγόρος του Η.Σ. Ρίκκος Ερωτοκρίτου, μιλώντας στη «Σ», χαρακτήρισε την ενέργεια της Αστυνομίας αδιανόητη, ιδιαίτερα γιατί το περιστατικό έλαβε χώρα «μέσα στο κλίμα των συνεχών υποσχέσεών της ότι θα καταπολεμήσει την παρανομία». Ο κ. Ερωτοκρίτου τόνισε ότι είναι αδιανόητο «να ξυλοφορτώνεται πολίτης για τα πολιτικά του φρονήματα από αντιφρονούντα, στην παρουσία δεκάδων αστυνομικών και αυτοί να φυγαδεύουν τον επιτιθέμενο αντί να τον συλλάβουν. Σε διαμαρτυρίες του θύματος δε, για τη συμπεριφορά αυτή, να του απαντούν όπου θέλεις πήγαινε, αν θέλεις πήγαινε και στον Άρειο Πάγο, εμείς δεν θα τον συλλάβουμε».

Ο κ. Ερωτοκρίτου σήμερα θα αποστείλει επιστολές, εκ μέρους του πελάτη του, στον Αρχηγό της Αστυνομίας και το Γενικό Εισαγγελέα, καταγγέλλοντας την υπόθεση.

Το περιεχόμενο του πολιτικού φυλλαδίου
«Πριν από μερικούς μήνες έβαλαν φέσι στον Μπετόβεν. Σήμερα βάζουν φέσι στον Τσιτσάνη; Ποιο είναι τελικά το χρονικό όριο στο οποίο σταματά το μυαλό να θυμάται; Από ποιο σημείο και μετά αρχίζει κανείς να ξεχνά; Πότε παύει η μνήμη να λειτουργεί; Η δική σας αρτηριοσκλήρυνση είναι τα γλοιώδη χαμόγελα των επαναπροσεγγιστικών πανηγυριών σας, τα φαγοπότια και οι ψευτοχειροκροτητές πολιτικάντηδες, οι εκπομπές της επανένωσης και οι οθωμανικές πολιτιστικές σας προτάσεις.

Οι συναυλίες σας είναι οι μουσικές της υποταγής που διαβρώνουν αξιακές δομές και προκαλούν την ανοχή και τον πόνο μας. Όσο εσείς θα διασκεδάζετε την κατοχή, τόσο εμείς θα συνεχίζουμε ενάντια στη λήθη. Δεν μας ξεγελούν οι χορωδίες σας και οι μουσικάντηδές σας, οι στημένες επετειακές γιορτές σας, η υποταγή στον κατοχικό στρατό και η προτροπή να παγιδέψετε και άλλους στο λαβύρινθο της υποδούλωσής σας.

Τα δικά μας τραγούδια είναι κραυγές ενάντια στο κατεστημένο, ενάντια σε αυτούς που μας θέλουν να ξεχνάμε. Οι δικές μας μουσικές είναι οι φωνές μας που ζητούν δικαίωση, οι στίχοι μας συνθήματα στους τοίχους.

Θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στη λήθη, γιατί οι μελωδίες σας είναι παράφωνες, λόγω της τουρκικής κατοχής. Τα όργανά σας είναι ξεκούρδιστα όσο διευθύνει την ορχήστρα σας ο τουρκικός στρατός κατοχής και η μουσική σας ενοχλεί τα αφτιά και το μυαλό μας. Δεν τη δεχόμαστε τη μουσική σας, δεν την ανεχόμαστε και δεν τη θέλουμε εδώ. Δεν δεχόμαστε καμιά ‘ενοποιητική’ μουσική προσέγγιση στο όνομα καμιάς ‘διαπολιτισμικής’ γέφυρας επικοινωνίας. Τέτοιες ‘γέφυρες’ μόνον την καταρράκωση της εθνικής μας αξιοπρέπειας έχουν σκοπό.

Τα Μέσα Μαζικής Επαναπροσέγγισης και οι ‘ενημερωτικές’ σας εκπομπές και στήλες δηλητηριάζουν συνειδήσεις και διακηρύττουν προς κάθε κατεύθυνση πως η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι το μέγιστο αγαθό. Έχετε ‘ποτίσει’ το μυαλό του κυπριακού λαού με την ιδέα ότι η δική σας λύση είναι η μόνη επιλογή και ας μην τον εκφράζουν στο ελάχιστο. Για άλλη μια φορά καλούμε το κοινό να απέχει από αυτού του είδους εκδήλωση. Να θυμηθεί τη βαρβαρότητα των ‘καλλιτεχνών’ και να καταδικάσει την παρουσία τους στις ελεύθερες περιοχές. Να καταδικάσει την παράφωνη κυβέρνηση που μας θέλει να ξεχνάμε στα πλαίσια ενός πολιτισμού που με τη μουσική του ‘ενώνει’ τους λαούς. Η δική μας μουσική θα ξυπνήσει και τον τελευταίο Έλληνα της Κύπρου και θα τον θυμίσει πως η λύση δεν είναι η λήθη!».

Η Αστυνομία δεν απάντησε
Η «Σ» προσπαθούσε για περίπου πέντε ώρες να καταγράψει την άποψη της Αστυνομίας για το περιστατικό. Από το Γραφείο Τύπου μάς παρέπεμψαν στη Λεμεσό, απ’ εκεί στον Αξιωματικό Υπηρεσίας, εκείνος στο ΤΑΕ, απ’ εκεί σε κάποια Λοχία, αυτή στον Εκπρόσωπο Τύπου Μιχάλη Κατσουνωτό, από τον κ. Κατσουνωτό στον Εκπρόσωπο Τύπου της Λεμεσού και έπειτα από αρκετά μεγάλη αναμονή, πίσω στον κ. Κατσουνωτό, με τον οποίο δεν κατέστη δυνατή νέα επικοινωνία. Κάθε φορά που εξιστορούσαμε τις καταγγελίες του 26χρονου στον «αρμόδιο», εισπράτταμε διαφορετική απάντηση, από το ότι δεν έχουν υπόψη τους να έγινε τέτοιο περιστατικό, μέχρι το ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα και ότι «κάποιος» μπορεί να μας πει τι έγινε. Τελικά, δεν μας είπε κανείς, πέραν του παραπονούμενου και των μαρτύρων.