ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΑΣ – έπαλξη κοινωνικής πάλης

Οι απορίες που συνοδεύουν το δασικό νομοσχέδιο 28/01/2010

Σχόλιο Συντακτικής Ομάδας: Καθυστερήσαμε να βάλουμε αυτή τη δημοσίευση, διότι αδυνατούμε να κατανοήσουμε κάποιες διατάξεις του νομοσχεδίου. Τι πάει να πει «Αναστολή οικοδομικών εργασιών για τις περιοχές εντός σχεδίου πόλεως και ορίων οριοθετημένων οικισμών»; Αφού είναι εντός σχεδίου πόλεως, πώς είναι δασικές; Μέχρι στιγμής δεν έχουμε λάβει κάποια πειστική απάντηση και παρακαλούμε αναγνώστες μας που γνωρίζουν το θέμα να επικοινωνήσουν μαζί μας. Διότι έτσι όπως φαίνεται γραμμένο στις διατάξεις του υπουργείου, δίνει την εντύπωση πως κάποιος θα μπορεί να προβαίνει σε εμπρησμούς κατοικιών και μετά τον εμπρησμό η δυνατότητα επιδιόρθωσης των ζημιών αλλά και το ίδιο το καθεστώς κυριότητας των οικιών αυτών θα επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του κράτους.

‘ΑΝΤ1 ‘
«Παρουσίαση του νομοσχεδίου για την Προστασία των Δασών»
12 Ιανουαρίου 2010

Συνεδρίασε ο κοινοβουλευτικός τομέας εργασίας Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής του ΠΑΣΟΚ, όπου η υπουργός Περιβάλλοντος Τ. Μπιρμπίλη, παρουσίασε το νομοσχέδιο σχετικά με τα δάση.

Όπως αναφέρει το υπουργείο σε ανακοίνωση του, το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί προτεραιότητα του και για αυτό και είναι το πρώτο που έχει καταρτίσει από την ίδρυση του. Ο στόχος του νομοσχεδίου είναι η προστασία των δασών και δασικών εκτάσεων που επλήγησαν από τις πυρκαγιές του Αυγούστου του 2009.

Τα μέτρα που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για την επίτευξη του παραπάνω στόχου είναι:

1. Αναστολή οικοδομικών εργασιών σε δυο ταχύτητες σε ότι αφορά το χρόνο ισχύος της αναστολής

α) για τις περιοχές εντός σχεδίου πόλεως και ορίων οριοθετημένων οικισμών η αναστολή ισχύει μέχρι την κήρυξη της έκτασης ως αναδασωτέας, δηλαδή το αργότερο μέχρι τις 25 Ιανουαρίου

β) για τις περιοχές εκτός σχεδίου πόλεως και ορίων οριοθετημένων οικισμών η αναστολή ισχύει μέχρι τη κύρωση των δασικών χαρτών.

2. Εγκατάσταση συστήματος περιοδικής τηλεσκοπικής χαρτογράφησης, παρακολούθησης των καμένων περιοχών, το οποίο θα προλαμβάνει την όποια απόπειρα ανέγερσης αυθαιρέτου.

3. Δημιουργείται Υπηρεσία Κατεδαφίσεων στην ευθύνη της οποίας είναι ο εντοπισμός και η κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών εντός των περιοχών που κηρύχθηκαν αναδασωτέες.

4. Θεσμοθετείται η σύνταξη δασικού χάρτη και η κτηματογράφηση για κάθε περιοχή που πλήττεται από πυρκαγιά. Προτείνονται διαδικασίες και ορίζονται συγκριμένους χρόνους για την επιτάχυνση των διαδικασιών ανάρτησης και κύρωσης των δασικών χαρτών.

Παράλληλα στην Επιτροπή Εκδίκασης Αντιρρήσεων τοποθετείται πρόεδρος ένας συνταξιούχος Δικαστικό Λειτουργό για τη διασφάλιση της νομιμότητας των αποφάσεων. Όλες οι αποφάσεις που αφορούν τις εν λόγω εκτάσεις καθώς και οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες θα αναρτηθούν στο διαδίκτυο για την πλήρη διαφάνεια και τη διευκόλυνση των πολιτών.

Επίσης, απελευθερώνονται οι δασικές υπηρεσίες από το «βραχνά» των χαρακτηρισμών, ώστε να ασχοληθούν με το επιστημονικό τους έργο που είναι η προστασία και διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων ενώ παράλληλα εξασφαλίζεται η διαφάνεια και διασφαλίζεται κατά τον καλύτερο τρόπο η περιουσία του δημοσίου.

Σύμφωνα με το υπουργείο, κρίνεται ότι ο Ν3208/2003 ότι δεν έλυσε τα προβλήματα που στόχευε π.χ ολοκλήρωση εκκρεμών σχεδίων πόλεως, και με τη ρύθμιση που γίνεται τώρα λύνεται το ζήτημα της κύρωσης των δασικών χαρτών ενώ τα υπόλοιπα ζητήματα θα αντιμετωπιστούν σε επόμενο στάδιο μετά την κωδικοποίηση της δασικής νομοθεσίας και την καταγραφή των ζητημάτων που πρέπει να αντιμετωπισθούν.

Σημειώνεται ότι σήμερα, θα παρουσιαστεί και στη Διαρκή Επιτροπή της Βουλής το σχέδιο νόμου για την Προστασία των Δασών.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘In.gr’
«Σε διαφορετικά μήκη κύματος «εκπέμπει» η ΝΔ και για το νομοσχέδιο των δασών»
21 Ιανουαρίου 2010

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Κ.Μαρκόπουλος άφησε να εννοηθεί ότι η ΝΔ θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο, παρά την αντίθετη θέση του Κυρ.Μητσοτάκη

Iσχυρούς κραδασμούς προκαλεί στη ΝΔ η σύγκρουση στη Βουλή του τομεάρχη Περιβάλλοντος Κυρ.Μητσοτάκη με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Κων.Μαρκόπουλο, οι οποίοι ακολουθούν διαμετρικά αντίθετες γραμμές απέναντι στο νομοσχέδιο για τα δάση.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Τα Νέα, στη διαμάχη των Κ.Μητσοτάκη και Κ.Μαρκόπουλου οδήγησε η στροφή 180 μοιρών που αποφάσισε να κάνει η ΝΔ, με φόντο το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τα δάση.

Ο τομεάρχης της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε θέματα Περιβάλλοντος Κ.Μητσοτάκης είχε μιλήσει υπέρ του νομοσχεδίου την περασμένη εβδομάδα στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, σημειώνοντας μάλιστα ότι το κόμμα του θα το ψηφίσει επί της αρχής.

Ωστόσο, την Τετάρτη, στην Ολομέλεια, τόσο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Κώστας Μαρκόπουλος όσο και ο εισηγητής Γιώργος Βλάχος εξέφρασαν σοβαρές ενστάσεις, αλλάζοντας άρδην την επίσημη θέση της Νέας Δημοκρατίας.

Μάλιστα, κατά την πρώτη ημέρα της συζήτησης του νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, υπήρξαν κι άλλες πιο έντονες αιχμές εναντίον του Κ.Μητσοτάκη, καθώς οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστας Κιλτίδης και Γιάννης Ιωαννίδης κατέστησαν σαφές ότι θα το καταψηφίσουν.

Από την πλευρά του ο αρμόδιος τομεάρχης της ΝΔ, μιλώντας σε δημοσιογράφους, δήλωσε ότι θα τοποθετηθεί την ερχόμενη Πέμπτη στην Ολομέλεια. Ερωτηθείς, δε, για την αλλαγή της στάσης της Νέας Δημοκρατίας παρέπεμψε στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος Κώστα Μαρκόπουλο και παρατήρησε δηκτικά πως «καλά θα κάνει να έρχεται να ρωτά κι εμάς τι θα κάνει και όχι να βγαίνει και να μιλά με ύφος χιλίων καρδιναλίων…».

Ο Κ. Μαρκόπουλος έσπευσε να τονίσει ότι «η ένσταση της Νέας Δημοκρατίας είναι πολύ σημαντική». Επιπλέον, ανεβάζοντας τους τόνους της αντιπαράθεσης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι με τη σύσταση ειδικής υπηρεσίας κατεδαφίσεων, που προβλέπει το νομοσχέδιο, «βολεύει κολλητούς και ημέτερους». Την ιδια στιγμή μαζί με τον Γ.Βλάχο τάχθηκαν κατά της ανάθεσης στην εταιρεία Κτηματολόγιο ΑΕ της σύνταξης των δασικών χαρτών -αντί όπως δήλωσαν να ανατεθεί το έργο στις δασικές υπηρεσίες- ενώ άφησαν να εννοηθεί πως πίσω από τη συγκεκριμένη διάταξη «ετοιμάζεται μία πολύ μεγάλη δουλειά».

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘In.gr’
«Υπερψηφίστηκε επί των άρθρων το νομοσχέδιο για τα καμένα δάση της Αττικής»
14 Ιανουαρίου 2010

Τροποποιήσεις αναμένεται να επιφέρει την Παρασκευή η Τίνα Μπιρμπίλη

Υπερψηφίστηκε και επί των άρθρων στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής το νομοσχέδιο για τα καμένα της Αττικής, με τη στήριξη μόνο των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Σε παρέμβασή της κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, η υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη προανήγγειλε νέα αυστηρά κριτήρια προσδιορισμού των δασών, κωδικοποίηση της δασικής νομοθεσίας και διάλογο για την αυθαίρετη δόμηση σε πόλεις και δάση.

«Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, θα γίνει μια συζήτηση για το τι κάνουμε για τα αυθαίρετα στις πόλεις και τα δάση. Εκεί θα πρέπει να υπάρξει μια διακομματική συμφωνία σχετικά με το τι κάνουμε για την αυθαίρετη δόμηση. Θα πρέπει να πούμε με γενναιότητα, ότι πρέπει σε έξι με οκτώ μήνες, να κωδικοποιήσουμε την δασική νομοθεσία αλλάζοντας τα κριτήρια που ορίζουν τι είναι δάσος, (όχι να αλλάξουμε τον ίδιο τον επιστημονικό ορισμό) και να πάμε σε πιο αυστηρά. Αυτό είναι πολιτική απόφαση που δεσμεύει την σημερινή κυβέρνηση» ανέφερε η κ. Μπιρμπίλη.

Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε την Πέμπτη και επί των άρθρων στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, με τις βασικές του διατάξεις να στηρίζονται μόνο από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, παρότι η ΝΔ το είχε αποδεχθεί επί της αρχής. Γενικότερο είναι πάντως το ενδιαφέρον για τις τροποποιήσεις που αναμένεται να επιφέρει την Παρασκευή η υπουργός Περιβάλλοντος, κατόπιν και των σχολίων των βουλευτών.

«Η πολιτική να προστατεύσουμε τα καμένα δάση της Αττικής, χωρίς να δημιουργήσουμε προβλήματα σε ιδιοκτησίες, αλλά να δούμε ακριβώς εκείνο το κομμάτι του δάσους που καταστράφηκε και να το προστατεύσουμε για να μην καταπατηθεί, είναι η πολιτική μας και πρέπει να στηριχτεί» ανέφερε ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Αθ.Παπαδόπουλος.

Θετικά ήταν τα σχόλια των εκπροσώπων των δασολόγων, του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου, του ΤΕΕ και της WWF για το νομοσχέδιο.

Καταψήφισε η αντιπολίτευση

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης εξέφρασαν αντιρρήσεις για τις βασικές διατάξεις, από διαφορετική σκοπιά το καθένα, και καταψήφισαν το νομοσχέδιο.

Ιδιαίτερα αμφισβητήθηκε από την ΝΔ, το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ, η δυνατότητα των δασικών υπηρεσιών να καταρτίσουν τους δασικούς χάρτες εντός του προβλεπόμενου 12μήνου, με την Διαμάντω Μανωλάκου (ΚΚΕ) να κατηγορεί την ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, λέγοντας πως «βιάζεστε, όχι να προστατέψετε, αλλά να αποχαρακτηρίσετε την δασική γη σε βάρος της δημόσιας περιουσίας».

Ο εισηγητής της ΝΔ, Γ.Βλάχος, επικαλούμενος τους βραδείς ρυθμούς του Δημοσίου, ζήτησε να υπάρξει χρονοδιάγραμμα το πολύ ενός μήνα για την επίσκεψη των Επιτροπών Ελέγχου που θα επιτρέψουν την μερική ή ολική ανακατασκευή των κατεστραμμένων οικιών που διέθεταν νόμιμη οικοδομική άδεια -αλλιώς οι ιδιοκτήτες τους να αποδεσμεύονται από την απαγόρευση (η Τ.Μπιρμπίλη είχε θεωρήσει εφικτή την διεκπεραίωση των ελέγχων εντός δύο μηνών, ενώ και ο νομάρχης Αν. Αττικής, Λ.Κουρής πρότεινε κι αυτός περιθώριο ενός μήνα).

Στην πρόταση του Κ.Μητσοτάκη (ΝΔ) να μπορούν οι επιτροπές αυτές να ελέγξουν και την ίδια την νομιμότητα των εκδοθεισών οικοδομικών αδειών, η κ. Μπιρμπίλη απάντησε καταφατικά.

Ο Μάκης Βορίδης του ΛΑΟΣ επισήμανε πως το νομοθετικό κενό που προκύπτει από την κατάργηση του υφιστάμενου ορισμού του δάσους, («νόμος Δρυ» 3208/2003), «αφήνει τον πολίτη έκθετο σε μια αχαλίνωτη διοίκηση» κάτι για το οποίο η κ. Μπιρμπίλη σημείωσε πως δεν εμποδίζει κατ’ αρχήν την σύνταξη των δασικών χαρτών.

«Δυστυχώς προτείνατε να φτιαχτεί μια διακομματική επιτροπή για τον ορισμό των κριτηρίων του δάσους, όταν βλέπουμε ότι υπάρχουν τελείως διαφορετικές και συγκρουόμενες απόψεις για το τι είναι δάσος» επέμεινε η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Ηρώ Διώτη.

Ναι στις παρελάσεις: Απάντηση του ‘Εμπροσθοφύλακα’ στον Γεράσιμο Βέβη 27/01/2010

LEO2

‘Εμπροσθοφύλακας’
«Ναι στις παρελάσεις: Απάντηση του ‘Εμπροσθοφύλακα’ στον κ. Γεράσιμο Βέβη»
27 Ιανουαρίου 2010
Συντακτική Ομάδα

Με μεγάλη μας λύπη διαβάσαμε την είδηση κατάργησης της παρέλασης των μηχανοκίνητων τμημάτων. Αν και προσφάτως είχε γίνει προσπάθεια να ανακινηθεί, για πολλοστή φορά, το θέμα της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων [ερώτηση Τάσου Κουράκη, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθήνας 29/10/2009], είδαμε πως οι πιέσεις εναντίον των παρελάσεων, είχαν τελικά αποτέλεσμα προς μια διαφορετική κατεύθυνση: Την κατάργηση των μηχανοκίνητων παρελάσεων. Οι περισσότεροι, διαβάζοντας την είδηση αιφνιδιάστηκαν και προβληματίστηκαν, όχι τόσο για την ίδια την απόφαση αυτή καθεαυτή, όσο για τον διάχυτο πλέον φόβο πως αυτή η υπουργική απόφαση είναι μόνο ένα ενδιάμεσο βήμα μέχρι την ολοκληρωτική κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων. Έχοντας σαν κύριο επικοινωνιακό στόχο τις μαθητικές παρελάσεις εδώ και χρόνια, οι στρατιωτικές μοιάζουν σαν ώριμο φρούτο για κατάργηση, αφού έχουν επιπλέον και την κατηγορία του στρατοκρατικού, της προβολής χρήσης βίας (μοιάζει τόσο αστεία στις μέρες μας μια τέτοια κατηγορία) και φυσικά, των εξόδων.

Προσφάτως, σε ένα άρθρο του περιοδικού ‘Πτήση’, [20/12/2009, τ.290, σελ. 5], δημοσιευμένο πριν την απόφαση του Υ.ΕΘ.Α., ο κ. Γεράσιμος Βέβης αναπτύσει τη θέση του για ολοκληρωτική κατάργηση ενός εκ των δύο μεγάλων παρελάσεων στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε, παράγραφο-παράγραφο.

«Στις 28 Οκτωβρίου που μας πέρασε παρακολούθησα την 71η «εθνική παρέλαση» της ζωής μου, στην οποία, κατά τα ειωθότα, η Ελλάδα «καμάρωσε τα εθνικά της νιάτα» και συνάμα «επιβεβαίωσε την πίστη της για το αξιόμαχο, το υψηλό εθνικό φρόνημα και την αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων». Ουφ πια!»

Δεν καταλαβαίνουμε τα εισαγωγικά στην φράση εθνική παρέλαση. Είναι ή δεν είναι η παρέλαση της 28ης (και της 25ης) εθνική παρέλαση κ.Βέβη; Μα και ως προς τι το ξεφύσημα; Σας φαίνεται τόσο παράξενο που κάποιοι, ακόμα και σήμερα, καμαρώνουν τα παιδιά τους στις παρελάσεις;

«Τη μορφή και το χαρακτήρα που έχουν σήμερα τον πήραν σχετικά πρόσφατα, μετά τη συγκρότηση των εθνικών κρατών και τη συγκρότηση αντίστοιχα, των εθνικών στρατών. Όταν οι λαοί απέκτησαν εθνική συνείδηση, άρχισαν να καμαρώνουν τον «εθνικό εαυτό» τους, αυτό που ένιωθαν τους ενώνει και τους αντπροσωπεύει.»

Είναι άστοχη αυτή η ταύτιση του χαρακτήρα των σύγχρονων παρελάσεων με το έθνος-κράτος και ό,τι σχετικό με το έθνος. Στα κομμουνιστικά κράτη δεν γινόταν στρατιωτικές παρελάσεις; Ο χαρακτήρας αυτών των παρελάσεων είχε να κάνει με την εθνική αυτοσυνειδησία των εθνών αυτών ή με την επικράτηση της κομμουνιστικής επανάστασης; (ή σοβιετικού πραξικοπήματος σε μερικές περιπτώσεις) Είναι υπεραπλουστευτικό να μιλάμε πως ο χαρακτήρας των στρατιωτικών παραλάσεων προσδιορίζεται αποκλειστικά από εθνικά χαρακτηριστικά. Η πολιτειακή δομή μιας χώρας, η πολιτική ιδεολογία της εκάστοτε εξουσίας-καθεστώτος, οι κοινωνικές πραγματικότητες, οι πολιτιστικές παραδόσεις, το επικρατών θρήσκευμα (ή η απουσία επίσημου θρησκεύματος), οι οικονομικές δυνατότητες, η παρουσία ή μη εξωτερικής απειλής, όλα αυτά είναι παράγοντες που καθορίζουν τον χαρακτήρα μιας παρέλασης.

«Η πορεία της συγκρότησης των εθνικών κρατών τις περισσότερες φορές περιελάμβανε πολέμους, επαναστάσεις και αιματηρές συγκρούσεις, η ανάμνηση των οποίων προσέδωσε ιδιαίτερο «εθνικό φορτίο» στις παρελάσεις, οι οποίες συμπίπτουν κατά κανόνα με την εθνική επέτειο.»

Δηλαδή η πορεία συγκρότησης μη-εθνικών κρατών πως έγινε; Με αγάπες και λουλούδια; Τα μη εθνικά κράτη, τα οποία πολύ συχνά στην ιστορία κατασκευάστηκαν με στρατιωτικές κατακτήσεις, προφανώς δημιουργήθηκαν αναίμακτα και με την σύμφωνη γνώμη των κατακτημένων. Συγγνώμη κ. Βέβη, μάλλον δεν έχετε καταλάβει πως απευθύνεστε σε Έλληνες και όχι Ισλανδούς. Και ευτυχώς, εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε ξεχάσει πως με τη βία, άρα και αιματηρές συγκρούσεις, κατακτηθήκαμε από τους Τούρκους, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και άλλους…

«Κάθε μικρή η μεγάλη πόλη βορειότερη της Λάρισας (και κάμποσες νοτιότερες) που είχε το «προνόμιο» να απελευθερωθεί από τους Τούρκους κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, έχει τη δική της παρέλαση.»

Δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να ενοχλεί αυτό. Αυτοί οι ανθρώποι δεν πρέπει να γιορτάσουν τις εθνικες επετείους; Ποια είναι η λογική αντίρρησης σ’αυτό; Τα έξοδα; Πόσο κοστίζουν αυτές οι παρελάσεις; Τις βενζίνες των οχημάτων που μεταφέρουν τους στρατευμένους στο σημείο παρέλασης; Και γιατί η λέξη προνόμιο είναι σε εισαγωγικά; Έχετε υπόψη σας πόσοι (προ-παππούδες μας) σκοτώθηκαν το ’12-’13 για να έχουμε τη δυνατότητα σ’αυτές τις πόλεις σήμερα να κυματίζει η Ελληνική σημαία;

«Και, βέβαια, είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που διοργανώνουμε δύο παρελάσεις «μεγάλης κλίμακας». Μήπως είναι καιρός να το ξανασκεφτούμε;»

Δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, μεγαλύτερες από μία παρελάσεις «μεγάλης κλίμακας» διοργανώνει το Πακιστάν (23 Μαρτίου & 14 Αυγούστου), η Πολωνία (3 Μαίου & 11 Νοεμβρίου) αλλά και η …Τουρκία! (30 Αυγούστου & 29 Οκτωβρίου). Αλλά και να ήταν έτσι, είναι επιχείρημα αυτό; Επειδή το κάνουν οι άλλοι, πρέπει να το κάνουμε κι εμείς;

«Είναι σαφές πως οι παρελάσες έχουν χάσει το νόημα που είχαν παλιότερα, κι έχουν μετατραπεί σε πανηγύρι. Δεν είναι τίποτα άλλο από ευκαιρία προβολής κάθε λογής πολιτικών και πολιτικάντηδων, μια ευκαιρία για λεζάντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη στη Θεσσαλονίκη, όπου στις θέσεις των επισήμων είχαν «παραταχθεί» χαμογελαστοί (πριν βγουν τα μαχαίρια της διαδοχής!) οι τέσσερις (ακόμη, τότε) υποψήφιοι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας.»

Και αυτό θα σταματήσει με την κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων; Οι εκάστοτε πολιτικάντηδες πηγαίνουν εκεί για προβολή λόγω του εορτασμού των Εθνικών επετείων, κι όχι επειδή  ο εορτασμός έχει την δείνα ή την τάδε μορφή. Για να σταματήσει η προσπάθεια αυτοπροβολής τους και τα χαμόγελα μπροστά στις κάμερες, θα πρέπει να καταργηθούν εντελώς οι εορτασμοί. Τα ίδια δεν κάνουν και στην γιορτή αποκατάστασης της δημοκρατίας; Τα ίδια δεν κάνουν παντού; Να καταργήσουμε μήπως κάθε μορφή δημόσιου εορτασμού για να μην έχουν καμία ευκαιρία για προβολή; Επειδή η ευτελής κομματοκρατία ξεφτιλίζει το νόημα των παρελάσεων, πρέπει να μην έχουμε κι εμείς, οι υπόλοιποι, την ευκαιρία να γιορτάσουμε την απελευθέρωση της χώρας μας;

«Οι τηλεοπτικοί σχολιαστές καταβάλλουν αγωνιώδη προσπάθεια να μεταδώσουν το θαυμασμό τους για την απόλυτη προστασία της αντιεροπορικής μας άμυνας (τους S300 ακόμα περιμένουμε να τους δούμε σε παρέλαση…), το θαυμασμό τους για το μηχανοκίνητο πεζικό μας (τα «υπερσύγχρονα» Μ113 δίνουν την ίδια αίσθηση που δίνουν και τα κλασσικά ταξί της Αβάνας…), το θαυμασμό τους για τα «ευέλικτα» VBL, με τα οποία συμμετέχουμε σε ειρηνευτικές αποστολές (όπου δεν τολμάμε να ξεμυτίσουμε από το στρατόπεδο, γιατί τα οχηματά μας προσφέρουν την ίδια ασφάλεια όσο ένα ΙΧ πόλης), το θαυμασμό για την ακρίβεια και την ταχυβολία των Leopard, (βέβαια, η «ταχυβολία» προυποθέτει πως κάτι «βάλλεται», πυρομαχικά όμως δεν έχουμε….), το θαυμασμό για τα μαχητικά που σκίζουν τους αιθέρες (ευτυχώς που για την παρέλαση δεν χρειάζονται Link 16 και συστήματα αυτοπροστασιας…) το θαυμασμό για τα υπόλοιπα εναέρια μέσα (ειδικά τα νέα ΑΦΝΣ φέτος ήταν εντυπωσιακά…) να μη μιλήσουμε δε για την υπερηφάνεια με την οποία γεμίζουμε βλεποντας τα Zubr και τα νέα υποβρύχια (με πρώτο τον Παπανικολή…) στο Θερμαικό!»

Εδώ αναδεικνύεται η ανεπάρκεια των τηλεοπτικών σχολιαστών, ανεπάρκεια για την οποία συμφωνούμε. Αναδεικνύεται όμως και η ανεπάρκεια, παλαιότητα και ακαταλληλότητα πολεμικού υλικού των ενόπλων δυνάμεων, κάτι για το οποίο επίσης συμφωνούμε. Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, είναι τι σχέση έχουν αυτά με την κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων. Κάποιοι μερικές φορές ενοχλούνται με τα σχόλια αθλητικών δημοσιογράφων τη στιγμή μετάδοσης αθλητικών γεγονότων. Σκέφτηκε ποτέ κανένας να …καταργήσει τα πρωταθλήματα έτσι ώστε να μην ακούει τους τηλεσχολιαστές; Και αν οι ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν κάτι νέο να δείξουν, πρέπει να καταργήσουμε τις παρελάσεις; Μόνο που ο σκοπός δεν είναι μόνο η επίδειξη των οχημάτων/αρμάτων, αλλά και των ανθρώπων που τα κινούν και των μονάδων που ανήκουν. Προτιμούμε να αναδείξουμε το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η εγκατάλειψη των ενόπλων δυνάμεων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, παρά να το χρησημοποιούμε ως δικαιολογία κατάργησης των παρελάσεων.

«Μήπως στο πλαίσιο μιας πιο συνετής, αποτελεσματικής και ουσιαστικής λειτουργίας των ενόπλων δυνάμεων, θα πρέπει να τις απαλλάξουμε από ένα μέρος των καθηκόντων «δημοσίων σχέσεων» που υποχρεώνονται να εκτελούν για λογαριασμό των πολιτικών μας;»

Μήπως τις ρώτησες αν θέλουν να απαλλαγούν οι ίδιες; Είναι λάθος, και πρωτοφανή διαστρέβλωση, η άποψη πως οι στρατιωτικές παρελάσεις γίνονται για να κάνουν δημόσιες σχέσεις οι – όποιοι- πολιτικοί «μας». Οι στρατιωτικές παρελάσεις γίνονται πρωτίστως για να εορταστούν οι θυσίες των ηρώων που θεμελίωσαν (ή διατήρησαν) με το αίμα τους το Ελληνικό κράτος. Οι ένοπλες μας δυνάμεις είναι ο φυσικός και νόμιμος συνεχιστής τους. Είναι παντελώς αστείο να απέχουν. Έπειτα, οι στρατιωτικές παρελάσεις είναι κι ένας τρόπος αναγνώρισης του θεσμικού ρόλου των ενόπλων δυνάμεων στην Ελληνική δημοκρατία. Αυτοί οι ανθρώποι, η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, που μένει μακρυά από τις κάμερες 363 μέρες το χρόνο, έχει την μοναδική ευκαιρία να δείξει με την σιωπηλή παρουσία της την θεσμική της θέση, κατοχυρώνοντας τη θέση των ενόπλων δύνάμεων στη συνείδηση του λαού. Δεν είναι τα πρόσωπα, είναι η στολή που φορούν και ο θεσμός που αντιπροσωπεύουν.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Πτήση’
«Περνάει ο Στρατός…αλλά που πάει;»
20 Δεκεμβρίου 2009
Γερασιμος Βέβης

Στις 28 Οκτωβρίου που μας πέρασε παρακολούθησα την 71η «εθνική παρέλαση» της ζωής μου, στην οποία, κατά τα ειωθότα, η Ελλάδα «καμάρωσε τα εθνικά της νιάτα» και συνάμα «επιβεβαίωσε την πίστη της για το αξιόμαχο, το υψηλό εθνικό φρόνημα και την αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων». Ουφ πια!

Οι παρελάσεις υπήρξαν από αρχαιοτάτων χρόνων ένας στρατιωτικός θεσμός που έδινε την ευκαιρία στη στρατιωτική δύναμη να τιμήσει, αλλά και να τιμηθεί. Τη μορφή και το χαρακτήρα που έχουν σήμερα τον πήραν σχετικά πρόσφατα, μετά τη συγκρότηση των εθνικών κρατών και τη συγκρότηση αντίστοιχα, των εθνικών στρατών. Όταν οι λαοί απέκτησαν εθνική συνείδηση, άρχισαν να καμαρώνουν τον «εθνικό εαυτό» τους, αυτό που ένιωθαν τους ενώνει και τους αντπροσωπεύει. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εθνικές παρελάσεις τιμούνται από όλα τα κόμματα, τα οποία για μια συγκεκριμένη μέρα θυμούνται και αναγνωρίζουν το κοινό εθνικό, ηρωικό παρελθόν. Εκεί που διαφορποιούνται βέβαια, οι πολιτικοί αρχηγοί είναι στο πως αντιλαμβάνονται το μήνυμα της κάθε μέρας, είναι όμως όλοι εκεί!

Η πορεία της συγκρότησης των εθνικών κρατών τις περισσότερες φορές περιελάμβανε πολέμους, επαναστάσεις και αιματηρές συγκρούσεις, η ανάμνηση των οποίων προσέδωσε ιδιαίτερο «εθνικό φορτίο» στις παρελάσεις, οι οποίες συμπίπτουν κατά κανόνα με την εθνική επέτειο – με εξαίρεση κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις τριτοκοσμικών χωρών, όπου συμπίπτουν απλώς με τα …γενέθλια του βασιλιά ή τυράννου τους. Ενίοτε, συμπίπτουν και με δύο …εθνικές επετείους ή και πολλές περισσότερες. Όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας, έτσι και στις στρατιωτικές παρελάσεις, οι Νεοέλληνες χάσαμε το μέτρο. Κάθε μικρή η μεγάλη πόλη βορειότερη της Λάρισας (και κάμποσες νοτιότερες) που είχε το «προνόμιο» να απελευθερωθεί από τους Τούρκους κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, έχει τη δική της παρέλαση. Και, βέβαια, είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που διοργανώνουμε δύο παρελάσεις «μεγάλης κλίμακας». Μήπως είναι καιρός να το ξανασκεφτούμε;

Για να προλάβω όσους σπεύσουν να χαρακτηρίσουν το παρόν σχόλιο ως μέρος κάποιου ύπουλου σχεδίου διεθνιστικής, «νεο-ταξικής» ή ανθελληνικής σκευωρίας, σπεύδω να δηλώσω πως δεν προβάλλω «εθνικά» ή «μη εθνικά» επιχειρήματα. Η αφετηρία μου είναι εντελώς διαφορετική.

Είναι σαφές πως οι παρελάσες έχουν χάσει το νόημα που είχαν παλιότερα, κι έχουν μετατραπεί σε πανηγύρι. Δεν είναι τίποτα άλλο από ευκαιρία προβολής κάθε λογής πολιτικών και πολιτικάντηδων, μια ευκαιρία για λεζάντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη στη Θεσσαλονίκη, όπου στις θέσεις των επισήμων είχαν «παραταχθεί» χαμογελαστοί (πριν βγουν τα μαχαίρια της διαδοχής!) οι τέσσερις (ακόμη, τότε) υποψήφιοι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας.

Παράλληλα, ξοδεύονται σημαντικά ποσά, αλλά κυρίως, σημαντικός χρόνος, για την προετοιμασία και την πραγματοποίηση των δύο μεγάλων παρελάσεων στις οποίες, κατά τα άλλα, ξεχειλίζει η υποκρισία. Οι τηλεοπτικοί σχολιαστές καταβάλλουν αγωνιώδη προσπάθεια να μεταδώσουν το θαυμασμό τους για την απόλυτη προστασία της αντιεροπορικής μας άμυνας (τους S300 ακόμα περιμένουμε να τους δούμε σε παρέλαση…), το θαυμασμό τους για το μηχανοκίνητο πεζικό μας (τα «υπερσύγχρονα» Μ113 δίνουν την ίδια αίσθηση που δίνουν και τα κλασσικά ταξί της Αβάνας…), το θαυμασμό τους για τα «ευέλικτα» VBL, με τα οποία συμμετέχουμε σε ειρηνευτικές αποστολές (όπου δεν τολμάμε να ξεμυτίσουμε από το στρατόπεδο, γιατί τα οχηματά μας προσφέρουν την ίδια ασφάλεια όσο ένα ΙΧ πόλης), το θαυμασμό για την ακρίβεια και την ταχυβολία των Leopard, (βέβαια, η «ταχυβολία» προυποθέτει πως κάτι «βάλλεται», πυρομαχικά όμως δεν έχουμε….), το θαυμασμό για τα μαχητικά που σκίζουν τους αιθέρες (ευτυχώς που για την παρέλαση δεν χρειάζονται Link 16 και συστήματα αυτοπροστασιας..) το θαυμασμό για τα υπόλοιπα εναέρια μέσα (ειδικά τα νέα ΑΦΝΣ φέτος ήταν εντυπωσιακά…) να μη μιλήσουμε δε για την υπερηφάνεια με την οποία γεμίζουμε βλεποντας τα Zubr και τα νέα υποβρύχια (με πρώτο τον Παπανικολή…) στο Θερμαικό!

Αρκετή δεν είναι τόση υποκρισία και ανοησία; Δεν έχουμε ακούσει πια αρκετές φορές τις ίδιες σαχλαμάρες από τους εκφωνητές της κρατικής τηλεόρασης, που, θαρρείς, διαβάζουν τα ίδια κείμενα για δεκαετίες, αλλάζοντας μόνο τα ονόματα των οπλικών συστημάτων. Αφού, έτσι κι αλλιώς, αυτά που λέγονται από τους επισήμους ή διαβάζονται από τους εκφωνητές δε τα πιστεύει κανείς και σίγουρα δεν τρομάζουν κανέναν από αυτούς, στους οποίους, υποτίθεται, στέλνουμε μήνυμα (τρομάρα μας!) μήπως είναι καιρός να κοιτάξουμε πως με έργα θα ενισχύσουμε το «το αξιόμαχο, το υψηλό φρόνημα και την αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων»: Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να ασχολούμαστε μόνο με τη βιτρίνα και τις δημόσιες σχέσεις;

Μήπως στο πλαίσιο μιας πιο συνετής, αποτελεσματικής και ουσιαστικής λειτουργίας των ενόπλων δυνάμεων, θα πρέπει να τις απαλλάξουμε από ένα μέρος των καθηκόντων «δημοσίων σχέσεων» που υποχρεώνονται να εκτελούν για λογαριασμό των πολιτικών μας; Ας σκεφτούμε πως μήπως ήρθε καιρός να πάψουμε να έχουμε δύο στρατιωτικές παρελάσεις μεγάλης κλίμακας. Και επειδή, αν προτείνω να διατηρηθεί η παρέλαση των Αθηνών (πρωτεύουσα γαρ), διατρέχω σοβαρό κίνδυνο να δεχθώ επίθεση οργισμένου νομάρχη και να βρεθώ με το «Ψ» χαραγμένο στο στήθος μου, (σ.σ. είναι το μόνο σημείο όπου η έμφαση είναι δική μας) προτείνω με θάρρος και υψηλό και φρόνημα (είδατε τι κάνει μια παρέλαση;) να διατηρήσουμε μόνο την παρέλαση της Θεσσαλονίκης!

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Πρώτο Θέμα’
«Χωρίς αεροπλάνα και τανκς οι παρελάσεις!»
22 Ιανουαρίου 2010

Στοπ στην παρουσία αρμάτων μάχης, τεθωρακισμένων οχημάτων και στρατιωτικών αυτοκινήτων κάθε είδους από τις παρελάσεις βάζει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας.

Με απόφαση του κ. Βαγγέλη Βενιζέλου, «στις παρελάσεις με την ευκαιρία εθνικών εορτών ή επετείων θα μετέχουν στο εξής μόνο πεζοπόρα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων». Οπως διευκρινίζει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, «τα μηχανοκίνητα μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων και το έργο των σχετικών μονάδων θα επιδεικνύεται κατά τη διάρκεια επιθεωρήσεων στους τόπους που εδρεύουν οι μονάδες αυτές».

Με απλά λόγια, η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη ήταν η τελευταία στην οποία συμμετείχαν άρματα μάχης, τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού, αλλά και αρματοφορείς, ή ειδικά ρυμουλκούμενα οχήματα. Αρά στο εξής στις παρελάσεις για τον εορτασμό των εθνικών επετείων δεν θα παρουσιάζονται ούτε τα συστήματα που χρησιμοποιεί το Πυροβολικό, ή οι πύραυλοι που χρησιμοποιούν για την αντιαεροπορική άμυνα οι Ενοπλες Δυνάμεις.

Και κυρίως όσοι πολίτες αρέσκονται στο να παρακολουθούν παρελάσεις δεν θα ξαναδούν από κοντά μαχητικά αεροσκάφη σε χαμηλές πτήσεις, ούτε και ελικόπτερα ή πυροσβεστικά αεροσκάφη να κάνουν διελεύσεις πάνω από τον χώρο όπου βρίσκονται οι συγκεντρωμένοι πολίτες.

Οι παρελάσεις στο εξής θα γίνουν κυριολεκτικά πεζές, αφού θα συμμετέχουν μόνο πεζοπόρα τμήματα. Για την απόφασή του αυτή ο κ. Βενιζέλος ενημέρωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.

Οπως διευκρινίζεται από το Πεντάγωνο, προφανής σκοπός της «απαγόρευσης» στην παρουσία αρμάτων, στρατιωτικών οχημάτων και μαχητικών αεροσκαφών στις παρελάσεις είναι να περιοριστούν τα έξοδα, προκειμένου να επιτευχθεί και ο στόχος για μείωση των λειτουργικών δαπανών στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας κατά 12,1% για το 2010.

Όταν η ανθρωπιά δεν γνωρίζει σύνορα… 27/01/2010

‘Αντιφωνητής’
«»Όταν ένας δημοσιογράφος αιμορραγεί…» – Η τουρκική Χουριέτ για την δολοφονία του Α. Χατζηκωστή»
14 Ιανουαρίου 2010

Η Τουρκική εφημερίδα Χουριέτ γράφει στην Αγγλική της έκδοση (Daily News):

When one journalist bleeds, all journalists bleed. And here at the Daily News once again we are offering heartfelt condolences to the family and coworkers of a departed colleague – Andis Hadjicostis, chief executive officer of Dias Media Group.

Όταν ένας δημοσιογράφος αιμορραγεί, όλοι δημοσιογράφοι αιμορραγούν. Και εδώ στην Daily New προσφέρουμε τα εγκάρδια συλλυπητήριά μας και πάλι στην οικογένεια και τους συνεργάτες του συνάδελφού μας που έφυγε- του Άντη Χατζηκωστή, διευθυντή του Δίας Media Group.

Είναι ορισμένα γεγονότα που ξεπερνούν εθνικούς διαχωρισμούς. Όποια και να ήταν τα κίνητρα της δολοφονίας, οι άνανδροι που έπραξαν αυτό το έγκλημα, είναι καλά να γνωρίζουν πως την πράξη τους την καταδικάζουν όλοι ανεξαιρέτως. Πως ακόμα και στην άλλη όχθη είναι άνθρωποι που βλέπουν τέτοια εγκλήματα όπως πρέπει να τα δει καθ’ ένας από μας που θέλει να λέγεται άνθρωπος: ως πράξεις άνανδρες και καταδικαστέες φτηνών υποκειμένων που ποτέ δεν θα μάθουν τι πάει να πει ανθρωπιά. Μια ζωή θα κυλιούνται στην λάσπη και την σαπίλα.

Δεν θα αναδείξω το πιο πάνω σε κάτι περισσότερο απ’ ότι είναι:  την καταδίκη ενός στυγερού εγκλήματος. Το ότι η καταδίκη αυτή, όπως και η συμπαράσταση στην οικογένεια του θύματος, εκφράζονται από Τουρκική εφημερίδα σηματοδοτεί απλά και μόνο μια από της σπάνιες φορές που η δημοσιογραφική αλληλεγγύη επανακτά, για όλους μας, λίγη από την ανθρωπιά που χάθηκε.

Συλλυπητήρια στον πατέρα και την μάνα που έθαψαν τον παιδί τους.

Με… εθνικό ύμνο η «τουρκική Δυτική Θράκη»! 27/01/2010

Σχόλιο Σ.Ο.: Ενώ η Ελλάδα συνεχίζει τον ύπνο του δικαίου, απασχολούμενη με τη μαζική παραχώρηση ιθαγένειας στους (λαθρο)μετανάστες της και την αφαίρεση του σταυρού από το σήμα της Ελληνικής Αστυνομίας, στη Θράκη συνεχίζεται απρόσκοπτα η τουρκική προπαγάνδα ανάμεσα στον μουσουλμανικό πληθυσμό. Πρόσφατα ήρθε στο φως ο «εθνικός ύμνος της Τουρκικής Δυτικής Θράκης» (Batı Trakya Türk Cumhuriyeti Milli Marşı) που εντάσσεται στο πλαίσιο της ασίγαστης διαδικτυακής προπαγάνδας! Χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο για να αντιληφθούν οι ιθύνοντες στην Αθήνα τι ονειρεύονται οι οι τουρκόφρονες της Θράκης, το εκεί Τουρκικό Προξενείο και η Άγκυρα;

‘Ινφογνώμων Πολιτικά’
«Ο εθνικός ύμνος της «ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης»»
09 Ιανουαρίου 2010

Κλιμακώνεται συνεχώς η προπαγάνδα των τουρκοφρόνων…
Για τις ενέργειες του «Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης» (ΒΤΤDD), τα συνέδριά του ή τα πανηγύρια επί τουρκικού εδάφους στα οποία συμμετέχει (ενίοτε παράλληλα με την παρουσία μειονοτικών βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου) η ιστοσελίδα μας www.proxeneio-stop.org σας έχει ήδη μιλήσει και θα σας αποκαλύψει ακόμη περισσότερα στο εγγύς μέλλον. Πρόσφατα πάντως είδαμε και κάποιες δημοσιεύσεις σε εφημερίδες («Έθνος», «Φιλελεύθερος») για τον προπαγανδιστικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει στο Διαδίκτυο από εκατοντάδες τουρκόφρονες bloggers υπέρ της αναβίωσης της «Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης» (Batı Trakya Bağımsız Hükümeti).

Για να κάνουμε και λίγη… Ιστορία, επρόκειτο για το προσωρινό κρατικό μόρφωμα που ιδρύθηκε λίγο μετά το τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, στις 31 Αυγούστου 1913, εξαιτίας μιας επανάστασης των μουσουλμάνων της περιοχής κατά των βουλγαρικών κατοχικών στρατευμάτων (θυμίζουμε ότι λίγες μέρες μόλις πριν, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου – στις 15/8/1913 – τα μεταξύ Νέστου και Έβρου θρακικά εδάφη είχαν επιδικαστεί στη Βουλγαρία). Στόχος του ουσιαστικά σκιώδους αυτού κρατιδίου (που διατηρήθηκε εν ζωή ως τις 25 Οκτωβρίου 1913) ήταν φυσικά η μελλοντική του επανένταξη στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το εφήμερο λοιπόν αυτό κρατίδιο δείχνει πλέον να… στοιχειώνει για τα καλά τα όνειρα των διαδικτυακών (και όχι μόνο) τουρκοφρόνων, που το επικαλούνται συνεχώς. Και βέβαια για την πράσινη σημαία με την ημισέληνο, ήδη γνωρίζαμε από καιρό ότι… φοριέται ως σύμβολο των τουρκικών πόθων. Εκείνο όμως που δεν γνωρίζαμε, είναι ότι οι εν λόγω ερίτιμοι φίλοι μας έχουν κυκλοφορήσει μέχρι και τον… εθνικό ύμνο της Δυτικής Θράκης (που φέρεται μάλιστα να έχει γραφεί από τον Σουλεϊμάν Ασκερί, δηλαδή τον πρόεδρο εκείνου του κρατιδίου). Τον βρήκαμε να κυκλοφορεί… αδέσποτος στο Διαδίκτυο και σας τον παραθέτουμε παρακάτω σε βίντεο. Όσοι όμως δεν γνωρίζετε τουρκικά, διαβάστε και τη μετάφραση των στίχων του (από τον συνεργάτη μας Μ.Κ.):

«Ω γνήσιο τέκνο των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, τι ευτυχία σε σένα
Εσύ µε το αίµα σου έδωσες ζωή στον πόλεµο της ανεξαρτησίας.
Ο τρανός σου ηρωισµός χαράχτηκε σε κάθε µεριά του σύµπαντος.
Προσοχή στέκονται τα έθνη ενώπιον της εθνικής σου σηµαίας.
Τα χώµατα που πατάς είναι γεµάτα από τους δοξασµένους σου ήρωες.
Οι εχθροί δεν µπορούν να ενοχλήσουν την µεγαλόπρεπη ψυχή των ηρώων σου.
Τι µεγαλοπρεπής τιµή προς την σηµαία σωτηρίας µε την οποία τυλίχτηκαν οι
δοξασµένοι ήρωες, να θάβεσαι στο χώµα των προγόνων.
Στην πατρίδα σου πνέει άνεµος ελευθερίας και ανεξαρτησίας
Οι γενναίοι αγωνιστές ανατρέπουν αυτήν την βρώµικη σκλαβιά.
Δεν υπάρχει ποτέ επιστροφή από αυτόν τον δοξασµένο πόλεµο ανεξαρτησίας!
Μπροστά µας ακόµα και ατσάλινοι στρατοί να βγούνε δεν µας τροµάζουν!
Εµείς για την εθνική ανεξαρτησία, διαβήκαµε τον Έβρο και τον Νέστο,
Φτάσαµε στον στόχο µας νικώντας, συντρίβοντας όλους τους εισβολείς
Ανοίξαµε στα Βαλκάνια περίοδο µιας δοξασµένης δηµοκρατίας
Εµείς για πρώτη φορά ανάψαµε τη δάδα της ελευθερίας.
Αυτή η σηµαία θα κυµατίζει, αυτή η δηµοκρατία θα ζήσει.
Οι εχθροί απέναντι µας, πανικόβλητοι θα φύγουν!
Είµαστε εγγόνια ενός έθνους που χιλιάδες χρόνια ζει ελεύθερο,
εκείνο δηµιούργησε τις στέπες, είµαστε λιοντάρια, γεράκια των ουρανών.
Πάντα οι έφοδοι των αγωνιστών θυµίζουν φουρτούνες.
Στον πόλεµο οι εχθροί λιποθυµούνε από τον τρόµο του µεγαλείου µας.
Η Δηµοκρατία της Δυτικής Θράκης θα ζήσει, θα ζήσει!
Τα έθνη θα τα χάσουν µπροστά στην πρόοδο µας!
Ω γλυκιά Δυτική Θράκη!… Να λοιπόν, σώθηκες από την σκλαβιά.
Ω εχθροί!… Μη νοµίζετε πως το έθνος αυτό κουράστηκε από τους πολέµους
Οσονούπω θα κυµατίσει στη χώρα η µεγαλοπρεπής σηµαία της Δηµοκρατίας,
Όλοι αυτοί οι Δυτικοθρακιώτες µέχρι τον αιώνα τον άπαντα θα ζήσουν ελεύθεροι»!

Εμείς βέβαια, μετά απ’ όλα αυτά τα… επικώς συγκινητικά (και ασφαλώς κυρίως για την αναβίωσή τους στις αρχές του 21ου αιώνα), τι άλλο πια να προσθέσουμε; Ίσως μόνο το ότι για κάποια πράγματα, όσο γελοία κι αν φαίνονται, θα μπορούσε ενδεχομένως κάποτε να αποδειχθεί μοιραίο λάθος το να υποτιμούμε, αντιμετωπίζοντάς τα εσαεί μέσα στα συνήθως υπεραπλουστευτικά πλαίσια της γραφικότητας… Ν.Δ.

ΥΓ. Απολαύστε τώρα και τον…Ύμνο. (Καλά, ως προς το…ηχητικόν μέρος του πράγματος βέβαια, εμείς αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να σας προειδοποιήσουμε ότι καλό θα ήταν να αναμένετε κάτι ακόμη πιο κωμικό και πάντως όχι ακριβώς… επικό)!

http://www.youtube.com/v/YVh4Rr1GJ94&hl=en_GB&fs=1&

Διχοτόμηση ή Διχοτόμηση; Ιδού η απορία! 27/01/2010

Σχόλιο Σ.Ο.: Η κυπριακή κοινωνία συχνά μπαίνει ενώπιον ενός διλήμματος από τους υποστηρικτές της Δ.Δ.Ομοσπονδίας: «Διζωνική ή Διχοτόμηση; Ομοσπονδία ή συνέχιση της κατοχής; Τι θέλετε λοιπόν;». Στην πραγματικότητα, όπως μας εξηγεί στο άρθρο του ο νομικός Ξενής Ξενοφώντος, το δίλημμα είναι επίπλαστο διότι δεν υφίσταται ουσιαστική διαφορά μεταξύ της περιβόητης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και της νομιμοποίησης της Κατοχής, εφ’ όσον η πρώτη θα προνοεί (α) νομιμοποίηση μεγάλου μέρους των εποίκων, (β) απαγόρευση της επιστροφής μεγάλου μέρους των εκτοπισθέντων μας και τελικά (γ) την εν γένει διχοτόμηση σε δύο εθνικά καθαρές ζώνες.

‘Xenisxenofontos.blogspot.com’
Διχοτόμηση ή διχοτόμηση; Ε όχι Πρόεδρε!
Ιανουάριος 2010
Ξενής Ξενοφώντος

Με όλο το σεβασμό στον κ. Χριστόφια, το δίλημμα «Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση» το οποίο προβάλλει, δεν είναι πραγματικό, αλλά επίπλαστο.

Ο κ. Χριστόφιας, ως είναι γνωστό, δεν επιζητά μία οποιαδήποτε ομοσπονδία, αλλά μία «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία». Και αν κάποιοι όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος προσπάθησαν, έστω και αργά (βεβαίως, κάλλιον αργά παρά ποτέ) να την επαναπροσδιορίσουν θέτοντας την ουρά «με ορθό περιεχόμενο» ή αν κάποιοι άλλοι όπως η ΕΔΕΚ τη θεωρούν απλά ένα περιτύλιγμα ή ονοματολογία μίας λύσης, για τον κ. Χριστόφια, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι θεώρησε το Σχέδιο Ανάν ως «κατ’ αρχήν αποδεκτό», ούτε το ότι αποδεχόταν τις Ιδέες Γκάλι, στις οποίες αναφερόταν ότι:

«Η διζωνικότητα της ομοσπονδίας αντανακλάται από το γεγονός ότι κάθε ομόσπονδο κρατίδιο θα διοικείται από μία κοινότητα με εγγυημένη καθαρή πλειοψηφία πληθυσμού και γαιοκτημοσύνης εντός της περιοχής της.» ( πολύ ενδιαφέρουσα είναι η ανάλυση του θέματος από τον έγκριτο συνάδελφο Γ. Χριστοδούλου, σε πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Τρεις μελέτες για το Κυπριακό»).

Ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας άλλωστε, είναι που διακηρύττει ότι πρέπει να δεχτούμε τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία «με ό,τι αυτή συνεπάγεται». Και μάλλον δεν είναι τυχαίο το ότι, αντί να ξεκινά μία εκστρατεία ενημέρωσης του λαού για τα αναφαίρετα ατομικά δικαιώματα των πολιτών ή για το δικαίωμα ισότητας και ειρηνικής συνύπαρξης και συμβίωσης σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία, ξεκινά μία εκστρατεία για προώθηση στο κοινό της «διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας», όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται.

Στο δίλημμα όμως που θέτει ο κ. Χριστόφιας «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση», θα επιχειρηθεί μία απάντηση, με τρία ερωτήματα:

1) Ποιος θα είναι ο πολιτιστικός χαρακτήρας της υπό δημιουργία βόρειας πολιτείας; Θα λειτουργούν τα χωριά, οι πόλεις και οι περιοχές μας όπως πριν το 1974 ή θα δημιουργήσουμε νέες κοινότητες εγκλωβισμένων, νέες διασκορπισμένες απομονωμένες μειονότητες που θα ζουν καθημερινά όχι μόνο με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, αλλά με τους έποικους (μεγάλο ποσοστό των οποίων, έχει ήδη ο κ. Χριστόφιας αποδεχτεί), τους Γκρίζους Λύκους και τους πρώην μουτζαχίντ της ΤΜΤ, οι οποίοι και θα είναι εξ ορισμού οι διοικούντες τη βόρεια πολιτεία; Θα είναι ή δε θα είναι δηλαδή, η κυπριακή περιφέρεια διαιρεμένη σε δύο εθνικές ζώνες, όπως συμβαίνει σήμερα;

2) Πως θα επιστρέψουν πίσω οι εκτοπισμένοι μας ή τα παιδιά τους ή έστω θα επιτρέπεται η ελεύθερη εγκατάσταση και απόκτηση περιουσίας, από τη μεγάλη ελληνική πλειοψηφία του νησιού, σε μία περιοχή που θα πρέπει να είναι σε επίπεδο πληθυσμού και γαιοκτημοσύνης πλειοψηφικά τουρκική; Συνεπώς, πόσο αλλάζει η σημερινή κατάσταση; Με το να πάμε από το «κανένας» σε «κάποιοι λίγοι»;

3) Η διαίρεση της Κύπρου σε δύο γεωγραφικά εθνικές περιοχές (κάτι το οποίο δεν έχει ιστορικό έρεισμα, αλλά μόνο έρεισμα τις κατοχικές κάννες του Αττίλα), όπως θα προκύψει de jure με τη «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με ό,τι αυτή συνεπάγεται», δε συνιστά φυλετικό διαχωρισμό ή μάλλον καλύτερα φυλετική διχοτόμηση τύπου απαρτχάιντ; Πόσο διαφέρει αυτό από το σημερινό εθνικό διαχωρισμό που η Τουρκία επιβάλλει;

Τι προτείνει δηλαδή ο κ. Χριστόφιας και οι συν αυτώ; Να αντικαταστήσουμε τη διχοτόμηση με μια άλλη διχοτόμηση; Αυτό είναι που επιδιώκουμε ο κυπριακός ελληνισμός να πετύχουμε με τη Λύση; Συγνώμη κ. Πρόεδρε, αλλά διχοτόμηση, δε θα πάρουμε!

Η παρωχημένη εθνική συνείδηση και η παρωχημένη προπαγάνδα 27/01/2010

Σχόλιο Συντακτικής Ομάδας: Οι απαντήσεις του καθηγητή κ. Βασίλη Φίλια είναι συντριπτικές ως προς στις κατηγορίες του Διονύση Γουσέτη πως ο Ελληνισμός πάσχει από …παρωχημένη εθνική συνείδηση! Μέσα στην παραζάλη του, ο Διονύσης Γουσέτης ανακαλύπτει μια φανταστική σύνδεση ενός τοπικιστικού επαρχιωτισμού και εθνικής συνείδησης, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να χτυπήσει συμπλέγματα κατωτερότητας των Ελλήνων. Ποιος είπε πως οι Έλληνες που νιώθουν Ευρωπαίοι έχουν αυτές τις απόψεις; Εμείς κύριε Γουσέτη, δεν συμφωνούμε με τις απόψεις σας…

‘Επιτροπή Ενημερώσεως επί Εθνικών Θεμάτων’
«Καθηγητής Βασίλης Φίλιας γράφει»
25 Ιανουαρίου 2010
Βασίλης Φίλιας (Καθηγητής Κοινωνιολογίας)

Η κολοβή γνώση, η ημιμάθεια, είναι χειρότερη από την αμάθεια, δεδομένου ότι ο αμαθής διατηρεί μια αμεσότητα πρόσληψης της πραγματικότητας, που ο αμαθής έχει χάσει. Αφορμή της παρέμβασης μου αυτής το κείμενο του Διονυσίου Γουσέτη περί «παρωχημένης εθνικής συνείδησης» στην «Καθημερινή» της 13/1/2010 και το δραγώνιο εθνοφονικό παραλήρημα.Ίσως μετά τη γνωστή επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη προς την κ. Δραγώνα να μην ήταν αναγκαία η παρέμβασή μου αυτή, όμως θα πρέπει να εξεταστούν ορισμένα θέματα κάτω από καθαρό επιστημονικό πρίσμα.

Είναι γεγονός ότι η έννοια του Έθνους στη Δύση διαμορφώνεται με την άνοδο των αστικών στρωμάτων – όχι στη Γαλλική Επανάσταση κ. Γουσέτη – ήδη από τον 10ο και 11ο αιώνα.

Γιατί; Διότι τα αστικά στρώματα έρχονται να υπερβούν την «υπερεθνική» φεουδαρχική πολυδιάσπαση και να συλλάβουν την εθνο-κρατική ενότητα και οντότητα ως οργανική ενσωμάτωση κοινών συμφερόντων, ιστορικών παραδόσεων και πολιτιστικών χαρακτηριστικών.

Η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός και το ρήγμα των Νεώτερων χρόνων δεν θα είχε υπάρξει αν δεν είχε πραγματοποιηθεί αυτό το τεράστιο ιστορικό βήμα, δηλαδή η γέννηση του Εθνους-Κράτους. Επομένως η ενότητα του Έθνους δεν συνδέεται μόνο με πολέμους και συγκρούσεις, όπως υπαινίσσονται οι σύγχρονοι παραποιητές της Ιστορίας, αλλά και με τη συνειδητοποίηση καθοριστικών στοιχείων ταύτισης υλικών , ψυχικών και πνευματικού χαρακτήρα σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Όχι ότι αυτά τα στοιχεία δεν προυπήρχαν , αλλά δεν είχαν συνειδητοποιηθεί ώστε να λειτουργήσουν ως ενεργός μοχλός και κινητήρια δύναμη της Ιστορίας. Ένας μοχλός που μετέβαλλε τη στατική κοινωνία υπαίθρου της φεουδαρχίας σε δυναμικά εξελισσόμενη κοινωνία πόλεων και επέτρεψε στον άνθρωπο να ξεπεράσει την «ειδωλολατρεία της φύσης» [Κ. Μάρξ] και να την καθυποτάξει , γνωρίζοντας τους νόμους της. Αν ο κ. Γουσέτης εγνώριζε αυτά στοιχειωδώς δεν θα κατέφευγε στο αφιέρωμα του μη επιστημονικού «Εξπρές» και σε κάποιο Γάλλο καθηγητή Μισέλ Βινόκ, προκειμένου να στηρίξει το επιστημονικό ανυπόστατο του έργου της κ. Δραγώνα.

Είναι φανερόν ότι δεν γνωρίζει , αλλά όφειλε να γνωρίζει – όπως και η μέντωρ του κ. Δραγώνα – ότι στην περίφημη πραγματεία του για τον Μακιαβέλι, ο Αντόνιο Γκράμσι [ ή μήπως και αυτός καμουφλαρισμένος ακροδεξιός; ] εμπεδώνει επιστημονικά ότι ο μεγάλος αυτός πολιτικός διανοητής της Αναγέννησης ξεκινά και τελειώνει με το επιχείρημα ότι η κακοδαιμονία της Ιταλίας της εποχής του οφείλετο στο γεγονός ότι στη χώρα αυτή η πολυδιάσπαση δεν είχε επιτρέψει την πραγματοποίηση της εθνικής ενότητας του ιταλικού λαού και ζητούσε τον τύπο εκείνο του «Ηγεμόνα» που θα μπορούσε να το κάνει με κάθε μέσο. Σαφέστατα η ιδέα του Έθνους λειτούργησε ως εφαλτήριο για την ανάπτυξη ανταγωνιστικών εθνικισμών και τη λογική του «πας μη Έλλην βάρβαρος» που ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια του ανήκειν , του «εμείς», που είναι σύμφυτη με την έννοια του Έθνους και αυτό βέβαια πρέπει να καταπολεμηθεί και να εξαλειφθεί , διότι λειτουργεί στη βάση ενός ακραίου θετικού στερεοτύπου για το «εμείς» και ενός ακραίου αρνητικού στερεοτύπου για του «άλλους». Όμως για να φτάσουμε σε μία διαδικασία αλληλοκατανόησης μεταξύ των Εθνών πρέπει να πληρούται ο όρος της αμοιβαιότητας , που φυσικά δεν πληρούται όταν η μία πλευρά διώκει, εξευτελίζει και απειλεί [ας θυμηθούμε τα όσα πρόσφατα κατήγγειλε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος] ή περιπίπτει σε μεγαλοιδεατικούς και ανιστόρητους παραλογισμούς σκοπιανής κοπής και ραφής.

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι ως προς τα καθ ημάς, όπου ένα μίγμα άγνοιας και συνειδητής διαστρέβλωσης των ιστορικών δεδομένων επιτρέπει τη διατύπωση θέσεων και επιχειρημάτων εντελώς λαθεμένων.

Πρώτον η πολιτισμική συνέχεια του ελληνισμού – ανεξάρτητα από την οθωμανική κατάκτηση – ήταν αδιάκοπη και ακριβώς γι’ αυτό η αντίληψη της εθνικής ταυτότητας και ιδιαιτερότητας ήταν διάχυτη σε όλα τα στρώματα του λαού – όπως αποδεικνύεται από όλα τα γραπτά κείμενα, τα ήθη και τα έθιμα , τη λαική μούσα , τις λαικές πολιτισμικές παραδόσεις όλων των κατηγοριών – σ’ολη τη διαδρομή του χρόνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Δεύτερον η ελληνική γλώσσα – το υπερτατο αυτό πολιτιστικό στοιχείο – δεν έγινε ποτέ νεκρή , όπως π.χ. τα λατινικά , παρά τις όποιες μεταλλαγές που υπέστη όπως κάθε ζωντανή γλώσσα. Γι ‘ αυτό και δεν χρειάστηκε κανέναν Λούθηρο ή τη Γαλλική Ακαδημία για να ενοποιηθεί, όπως συνέβη με τη γερμανική και τη γαλλική αντίστοιχα. Πέραν τούτου οι όποιοι «διεθνιστές» ισοπέδωσης και ομοιομορφοποίησης λησμονούν ότι η ελληνική γλώσσα ήταν η lingua franca, η κοινή γλώσσα συνενόησης, όχι μόνο στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , αλλά σε ολόκληρη την Ανατολή.

Τριτον οι πολιτιστικές επιδράσεις του ελληνισμού στην Βαλκανική και τη Ρωσία, όχι μόνον απλά λόγω ιστορικού παρελθόντος και του αρχαίου μεγαλείου, αλλά κατ ‘ εξοχήν ως ζωντανή και πάλλουσα πραγματικότητα , υπήρξαν κυριολεκτικά ανυπολόγιστες.

Επομένως η εθνική συνείδηση των Ελλήνων, η συνείδηση της εθνικής ταυτότητας δεν είναι κατασκευή , προιόν του ρωμαντισμού του 19ου αιώνα και κακέκτυπο του δυτικού προτύπου. Είναι οργανική μετεξέλιξη μιάς νοηματικής σύλληψης και συνειδητοποίησης , που οι ρίζες τους ανάγονται σε ιστορικό-πολιτισμικά δεδομένα, που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του αστικού μετασχηματισμού , όπως συνέβη στη Δύση. Ισχυρίζεται ο κ. Γουσέτης ότι ο ελληνικός πατριωτισμός εδράζεται ακόμα σε μία παρωχημένη αγροτική περίοδο. Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα και μάλιστα είναι βαθύτατα αντιφατικό όταν ο ίδιος υποστηρίζει ότι η έννοια του Έθνους γεννήθηκε με την Γαλλική Επανάσταση που είναι η «επανάσταση της τρίτης τάξης» δηλαδή των αστών !!

Ο πολιτισμός της ανθρωπότητας συγκροτήθηκε ως ένα πελώριο μωσαικό που συντίθεται από ψηφίδες , που συνεισέφεραν όλοι οι λαοί μέσα από μία αδιάκοπη όσμωση, αλληλόδραση και μετάλλαξη. Η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» που ουδέποτε πρέπει να αναφέρεται χωρις την προσθήκη … «και Νέα Τάξη πραγμάτων» δεν έχει καμμία σχέση με οικουμενισμό και διεθνισμό, που προυποθέτουν σχέσεις «επι ίσοις όροις», σχέσεις ισότητας. Η «παγκοσμιοποίηση» δεν συνιστά απλά μία διαδικασία επικυριαρχιάς των γιγάντιων μονοπωλιακών και τραπεζικών συμφερόντων , αλλά και προυποθέτει και την εξάλειψη του διαφορετικού ώστε να μην υπάρχουν αντιστάσεις στον παγκόσμιο οικονομικό – πολιτικό έλεγχο. Ακριβώς γι’ αυτό στο ιδεολογικό περίγραμμα της «παγκοσμιοποίησης» εντάσσεται η λογική του «τέλους των ιδεολογιών» , της κατάργησης του Έθνους , της πολιτισμικής εξομοίωσης. Το νευραλγικό χαρακτηριστικό αυτής της προσέγγισης συνίσταται στην ελαχιστοποίηση της σημασίας της Ιστορίας και της ιστορικής μεταβολής , ο καθαγιασμός και η διατήρηση του «γε νυν έχοντος», όπως ακριβώς συλλαμβάνεται από το αμερικανικό δομολειτουργισμό στην Κοινωνιολογία και στον συμπεριφορισμό στην Ψυχολογία *

Αυτά όλα δεν τα αντιλαμβάνονται «προοδευτικοί» του τύπου Δραγώνα – Φραγκιαδάκη – Ρεπούση – Γουσέτη και Σία. Δεν τα αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να τα αντιληφθούν; Είναι ένα ερώτημα.

Πάντως συνειδητά ή ασυνείδητα με τη λογική τους αυτή γίνονται τυμπαμοκρούστες και προωθητές του ιμπεριαλιστικού οδοστρωτήρα , που κρύβεται πίσω από την ιδέα της παγκοσμιοποίησης και μιάς ψευδεπίγραφης πολυπολιτισμικότητας. Εκτός και αν η ασύδοτη δυτικοφρένεια τους ανάγεται στην περιοχή της ψυχοδιανοητικής διαταραχής σε τρόπο ώστε με στρεβλωτική πρισματική διάθλαση να βλέπουν την ελληνική κοινωνία , που πάντοτε υπήρξε ανεκτική στο ξένο και το διαφορετικό ως «κλειστή» έναντι της υποτιθέμενης «ανοικτής» των δυτικοευρωπαίων και των Αμερικανών.

*Θα ηταν χρήσιμο οι ιεροκήρυκες του εθνομηδενισμού να διαβάσουν επ αυτών τα βιβλία μου «Κοινωνιολογία του Πολιτισμού» και «Συμβολή στον επαναπροσδιορισμό της Ψυχολογίας ως Επιστήμης του Ανθρώπου» , στις εκδόσεις Παπαζήση.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Καθημερινή’
«Η θλίψη της παρωχημένης εθνικής συνείδησης»
13 Ιανουαρίου 2010
Διονύσης Γουσέτης

Είναι να θλίβεσαι. Το μάλλον συντηρητικό γαλλικό περιοδικό «Εξπρές», στο χριστουγεννιάτικο τεύχος του, απομυθοποιεί την ιστορία της Γαλλίας. Ο επικεφαλής του αφιερώματος καθηγητής Μισέλ Βινόκ, συγγραφέας 30 ιστορικών συγγραμμάτων, εξηγεί: «Για να υπάρξει ιστορία ενός έθνους πρέπει να υπάρξει προηγουμένως το έθνος. Γι’ αυτό οι πρώτες ιστορίες του γαλλικού έθνους εμφανίζονται μετά τη Γαλλική Επανάσταση και τον ρομαντισμό… Η ιστορία του έθνους είναι εργαλείο διαμόρφωσης της εθνικής ταυτότητας». Παρόμοιες διαπιστώσεις έκανε η καθηγήτρια Θάλεια Δραγώνα στην Ελλάδα. Η διαφορά είναι ότι το αφιέρωμα του «Εξπρές» είναι κοινός τόπος για τους Γάλλους, ενώ στην καθυστερημένη καθ’ ημάς Ανατολή έπεσαν οι υπερεθνικόφρονες να την εξοντώσουν πολιτικά, απαιτώντας την παραίτησή της από τη θέση της Ειδικής Γραμματέως Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, όπου την όρισε η κυβέρνηση. Οι Γάλλοι δεν νιώθουν να θίγεται ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός τους όταν διαβάζουν τις ρήσεις του Βινόκ. Και δίνουν αυτόματα υπηκοότητα σε όποιο παιδί γεννηθεί στη χώρα τους. Η κοινωνία τους είναι ανοιχτή. Η δική μας κοινωνία είναι επαρχιώτικη κλειστή και γι’ αυτό κομπλεξική και καχύποπτη απέναντι στους γείτονες, στις μειονότητες, στους μετανάστες, σε κάθε τι διαφορετικό.

Είναι να θλίβεσαι. Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο και φιλόσοφο Ερνεστ Γκέλνερ, ο πατριωτισμός του εδάφους, που δεν βλέπει γύρω του παρά γείτονες και ιμπεριαλιστές που επιβουλεύονται την εδαφική ακεραιότητά μας και συγχρόνως θέλει να επεκτείνει την εδαφική κυριαρχία σε βάρος των γειτόνων, είναι παρωχημένος. Είναι ο πατριωτισμός της εποχής της αγροτικής παραγωγής, όπου το έδαφος ήταν καθοριστικός παράγων για την παραγωγή. Αντίθετα, στη βιομηχανική εποχή πατριωτισμός σημαίνει να είσαι καλύτερος από τους ανταγωνιστές σου. Στη δε μεταβιομηχανική εποχή της παγκοσμιοποίησης και της Ε. Ε., όπου κάθε κράτος-μέλος έχει εκχωρήσει αυτόβουλα μέρος της εξουσίας του, ο πατριωτισμός τείνει να αμβλύνεται. Στη χώρα μας ο πατριωτισμός βρίσκεται ακόμη στην αγροτική περίοδο. Ελάχιστοι πονούν που είμαστε πρώτοι στην Ε. Ε. σε όλα τα αρνητικά και τελευταίοι σε όλα τα θετικά. Ελάχιστοι ντρέπονται για τον διεθνή ευτελισμό μας ή για το καθεστώς επιτήρησης που συρρικνώνει την εθνική κυριαρχία μας. Και όσοι Ελληνες νιώθουν και Ευρωπαίοι καθυβρίζονται ως αφελληνισμένοι, ευρωλιγούρηδες, εθνομηδενιστές, αν όχι προδότες και πράκτορες. Ο Φίλιππος Ηλιού έγραψε το 1983 ότι «η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπη με προβλήματα που είχαν ήδη τεθεί στις αρχές του 19ου αιώνα».

Η παρωχημένη εθνική συνείδηση είναι συνείδηση εικονική. Είναι υπαίτια της κλειστής κοινωνίας μας. Γι’ αυτό, αντί να ωφελεί βλάπτει το έθνος. Ωστόσο, οι φορείς της δημιουργούν σάλο, επηρεάζουν αποφάσεις και καθηλώνουν και τη σκέψη των υπολοίπων, αφού καθορίζουν το πεδίο συζήτησης και αντιπαράθεσης. Ετσι, η καινοτόμα σκέψη αποτελματώνεται. Οι προσπάθειες για πρόοδο υφίστανται καθίζηση. Είναι να θλίβεσαι γιατί αξίζουμε καλύτερη τύχη.

2010: Μια σπονδυλωτή κωμωδία των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης 26/01/2010

‘Macedonia on the Web’
«2010: Μια νεοελληνική σπονδυλωτή κωμωδία»
25 Ιανουαρίου 2010
Φωτεινή .Χ. Γιαπουτζίδου

Πράξη πρώτη. Η σωτηρία της οικονομίας της Ελλάδας από μια κυβέρνηση που πέτυχε μέσα σε 100 μέρες να αυξήσει τα spread των ελληνικών ομολόγων από τις 120 μονάδες στις 313! Με επόμενο στόχο την αναζήτηση της χαμένης αξιοπιστίας της Ελλάδας (όπως λέμε «αναζητώντας το χαμένο χρόνο») από την ίδια κυβέρνηση που αφενός είναι η ίδια αναξιόπιστη, εφόσον κάνει τα αντίθετα απ’ ό,τι υποσχέθηκε, στον ελληνικό λαό, τουλάχιστον, και αφετέρου φρόντισε να εξευτελίσει τη χώρα, όταν διατυμπάνιζε παντού στο εξωτερικό, σε σχετικούς και άσχετους, σε ενδιαφερόμενους και μη, ότι είμαστε οι πιο διεφθαρμένοι της Ευρώπης και δεν έχουμε αξιοπιστία. Είναι η μόνη κυβέρνηση στον κόσμο που συκοφάντησε την ίδια τη χώρα και το λαό που κυβερνά, πασχίζοντας, ιδρώνοντας να αποδείξει πως είπαμε ψέματα στην Ευρώπη. Προτεινόμενος τίτλος: ένας βλάκας και μισός.

Πράξη δεύτερη. Οι δηλώσεις της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για τη σύλληψη «ακροδεξιών» που υποτίθεται ότι επιτέθηκαν σε αντιρατσιστές. Καταρχάς, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η επίθεση των «ακροδεξιών» από άποψη σκηνοθετική ήταν απαράδεκτη: δεν μπορούν οι πρωταγωνιστές να στέκονται ακίνητοι απέναντι στα «θύματά» τους και να κοιτάζουν προς τις κάμερες, περιμένοντας από το σκηνοθέτη το «πάμε!» – έλλειψη στοιχειώδους κινηματογραφικής παιδείας. Αλλά το αληθινό κωμικό εύρημα είναι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ:

«Είναι η πολλοστή φορά που ακροδεξιοί κάνουν αισθητή στην περιοχή την αποκρουστική παρουσία τους, είναι όμως η πρώτη φορά που μια ειρηνική προσυγκέντρωση κατοίκων, σωματείων και αριστερών οργανώσεων σε μια γειτονιά της Αθήνας δέχεται εν ψυχρώ τη βίαιη επίθεση φασιστών. Το γεγονός αυτό, πιθανότατα, υποχρέωσε την αστυνομία να κινητοποιηθεί, έστω και σε δεύτερο χρόνο, και να συλλάβει 44 νεοφασίστες, ανάμεσά τους και δημοσιογράφο ακροδεξιών εντύπων που υποστηρίζουν τον ΛΑ.Ο.Σ και φιλοξενούν συχνά συνεντεύξεις βουλευτών του, όπως ο Α. Γεωργιάδης. Η πρώτη επίθεση του «Αυτόνομου Δικτύου», εξάλλου, είχε αναρτηθεί προσωρινά σε ιστοσελίδες της νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. Το ίδιο το γεγονός της επίθεσης του Σαββάτου, τα χαρακτηριστικά της και οι δράστες της, που πλέον είναι και επισήμως γνωστοί στις Αρχές, δείχνουν το προφανές: κανείς δεν δικαιούται πια να κάνει ότι δεν γνωρίζει ή να μιλάει για βία των «άκρων». Η βίαιη δραστηριότητα των ακροδεξιών μέσα στο 2009 και οι πρόσφατες επιθέσεις, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στα Χανιά, τα Γιάννενα και τη Θεσσαλονίκη, δεν το επιτρέπουν.» [‘ERTonline 25/01/2010’]

«Η πολλοστή φορά που κάνουν αισθητή την παρουσία τους «ακροδεξιοί»: και πώς ξέρετε ποιοι είναι, αφού φορούσαν κράνη; Εδώ η ταινία αποκτά μεταφυσικές προεκτάσεις. Και, για να επιστρέψουμε στα κωμικά στοιχεία: «κανείς δε δικαιούται να κάνει πια ότι δε γνωρίζει, ή να μιλάει για βία των «άκρων» – η βία της ακροαριστεράς, κύριοι, που κάνει αισθητή την παρουσία της καθημερινά δε σας ενοχλεί; Η βία που σακατεύει τους αντίπαλους ιδεολογικά; Μα, φυσικά, πρόκειται για αντίπαλους, οπότε η βία που δέχονται εκείνοι δε μας ενδιαφέρει, αντίθετα την επικροτούμε και τρέχουμε να οργανώσουμε νέα βία και διαμαρτυρίες ενάντια στους «φασίστες» που τόλμησαν να σταματήσουν τη βία των δικών μας φασιστών. Ώσπου ξαφνικά η αστυνομία γίνεται καλή (ο «Πυγμαλίωνας» έκανε το θαύμα του!), επειδή πιάνει τους «αντιπάλους» μας, γιατί, όταν ο αστυνομικός ασκεί τη φασιστική του βία εναντίον αυτού που δε χωνεύω, γίνεται φίλος μου…

«πρόσφατες επιθέσεις και στα Χανιά…» Εδώ ο σεναριογράφος αντιγράφει τον μεγαλοφυή μακαρίτη συνάδερφό του Γκέμπελς που ανέδειξε το κινηματογραφικό είδος που λέγεται «προβοκάτσια».

Και η κορυφαία κωμική στιγμή: «Η δίωξη σε βάρος τους είναι (κατά περίπτωση) σε βαθμό κακουργήματος σε συνδυασμό με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου για τις κουκούλες.» [Έθνος 25/01/2010]. Η αρχή της ισονομίας της ελληνικής δημοκρατίας εφαρμόζεται πλήρως. Μια διάταξη που έχει καταργηθεί, η οποία δεν ίσχυσε ποτέ για τους κουκουλοφόρους ακροαριστερούς που κατέστρεψαν ιδιωτική και δημόσια περιουσία, τραυμάτισαν αστυνομικούς και σπίλωσαν εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα μπροστά στα μάτια όλων των ελλήνων, ξαφνικά είναι σε ισχύ για τους υποτιθέμενους ακροδεξιούς κρανοφόρους που υποτίθεται ότι τραυμάτισαν πολίτες, πράγμα που ποτέ δεν είδαμε, παρόλο που κάμερες υπήρχαν στο χώρο του επεισοδίου (άραγε πώς ήταν στημένες εκεί οι κάμερες από πριν; «Σαν έτοιμες από καιρό»…)

Η δεύτερη πράξη είναι σκηνοθετημένη αριστοτεχνικά και ηθοποιοί και σεναριογράφος προσφέρουν απλόχερα το ηθικό δίδαγμα: «μην τολμήσεις να αντιδράσεις πατριωτικά, γιατί, αντίθετα με τους προδότες που έχουν τη συμπαράσταση όλων, θα τιμωρηθείς σκληρά, ακόμη και με νόμους που έχουν καταργηθεί…» Ενδέχεται για τέτοιου αισχίστου είδους εγκληματίες να υιοθετηθεί ακόμη και η ποινή του δημόσιου μαστιγώματος σαν απόδοση φόρου τιμής στον «πολιτισμό» των θυμάτων «ρατσισμού».

Πράξη Τρίτη. Κοινωνικές τάξεις πλήττονται από τα μπλόκα των αγροτών. Πρωταγωνιστούν έμποροι και εισαγωγείς, εξαγωγείς και βιομήχανοι οι οποίοι επί χρόνια πολλά κερδοσκοπούν αισχρά εναντίον ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, πλήττοντας όλες τις άλλες κοινωνικές τάξεις, από τον τετραγωνισμό της στρογγυλοποίησης των τιμών σύμφωνα με την τετράγωνη λογική τους, μόλις εισήχθη το ευρώ, ως την κερδοφορία ρεκόρ εν καιρώ «οικονομικής» κρίσης. Κορυφαίο κωμικό εύρημα, η έκκληση των εμπόρων στον «οικονομικό πατριωτισμό» των αγροτών! Γέλ(ο)ιο μέχρι δακρύων, καθώς μιλάνε για πατριωτισμό οι άνθρωποι που ερήμωσαν από θέσεις εργασίας τη Μακεδονία, για να πλουτίσουν με 1 δισεκατομμύριο ευρώ επενδύσεων το χρόνο τα Σκόπια, που διεκδικούν τη μισή Ελλάδα.

Συμπρωταγωνιστές οι γνωστοί θιγμένοι πολίτες που, ενώ κατά τα άλλα κόπτονται για τα εθνικά ζητήματα και μέχρι πριν λίγο καιρό έσκιζαν τα ιμάτιά τους για εμπάργκο και κλείσιμο των συνόρων στα Σκόπια, τώρα παίρνουν το μέρος των μέχρι πρότινος «εχθρών» τους και είναι μαινόμενοι ταύροι κατά των ανθρώπων που έκαναν πράξη το.. κλείσιμο των συνόρων.

Τέλειο σκηνικό οι βράχοι που έχουν κλείσει εδώ και ένα μήνα τα Τέμπη, για να προκαλούν τα γέλια, όποτε οι δημοσιογράφοι αναφέρονται σε «κόψιμο της Ελλάδας στη μέση» εξαιτίας των μπλόκων των αγροτών….

Πράξη τέταρτη. Οι απαιτήσεις του ΚΚΕ για τους (λαθρο)μετανάστες [in.gr. 24/01/2010]. Όπου ο ευρηματικός σεναριογράφος μιλάει για απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε όλους ανεξαιρέτως τους (λαθρο)μετανάστες και, ταυτόχρονα, εκπαίδευσή τους στη μητρική τους γλώσσα, ιστορία και πολιτισμό. Γίνεται ένας «έλληνας» να εκπαιδεύεται στη μητρική του γλώσσα τα πακιστανικά, και στην ιστορία-πολιτισμό του που είναι..πακιστανικά; Κατά τα άλλα, οι συμπαθείς (λαθρο)μετανάστες θέλουν να μας πείσουν ότι η Ελλάδα είναι η μόνη πατρίδα που ξέρουν και αγαπούν..

Πράξη Πέμπτη. Μόνο μια εικόνα, ο Παρθενώνας. Ως πότε θα φαίνεται στην Αθήνα; Αν η πλειοψηφία των «ελλήνων» είναι απ’ το Πακιστάν και γενικά το Μουσουλμανιστάν σε λίγο καιρό ένα τεράστιο τζαμί θα κρύβει τελείως το σύμβολο του αρχαίου ελληνικού πνεύματος – άλλωστε μπορεί ο αρχαίος ελληνικός ναός να θίγει κάποιο «ανθρώπινο» δικαίωμά τους. Τα θεμέλια αυτού του τζαμιού ήδη μπαίνουν…

Η κωμωδία ενός δράματος σε εξέλιξη, που μόνο η εφευρετικότητα του νέο «ελληνικού»(;) πνεύματος θα μπορούσε να δημιουργήσει – παίζεται καθημερινά στις γειτονιές μας με εμάς θεατές…

Όταν ο Δήμος Κομοτηνής χόρευε παρέα με το ψευδοκράτος… 26/01/2010

Σχόλιο Συντακτικής Ομάδας: Πώς μπορούμε να διαμαρτυρόμαστε και να καταγγέλουμε άλλα κράτη που υποβοηθούν στην ανάβαθμιση του ψευδοκράτους, τη στιγμή που ελληνικά συγκροτήματα χορού από τον Δήμο Κομοτηνής χορεύουν, μαζί με πολυμελείς αποστολές του, με φόντο σημαία του ψευδοκράτους; Να πιστέψουμε πως δεν γνωρίζει άραγε ο Δήμος Κομοτηνής πως η εν λόγω «σημαία» αντιπροσωπεύει ένα παράνομο κατοχικό κράτος στην Κύπρο; Να πιστέψουμε πως δεν γνωρίζει άραγε ότι αυτή η «σημαία» είναι το σύμβολο του πόνου και της δυστυχίας που προξένησαν οι Τούρκοι στο νησί μας το 1974; Να πιστέψουμε πως δεν γνωρίζει πως πέθαναν χιλιάδες Έλληνες Κύπριοι, προσφυγοποιήθηκαν διακόσιες χιλιάδες και αγνοούνται πέραν τους χίλιους, ως αποτέλεσμα της πολιτική των θιασώτων αυτής της σημαίας; Να πιστέψουμε πως δεν γνωρίζει πως η εν λόγω σημαία αυλακώνει και βρωμίζει παράνομα και προκλητικά τον Πενταδάκτυλο μας; Ο Δήμος Κομοτηνής θυμάται ή κοιμάται; Αξιοσημείωτη και απογοητευτική η προσέγγιση του τραγικού αυτού συμβάντος από την εφημερίδα «Χρόνος», η οποία το προσπερνά ξυστά.

Ανασύρουμε, λοιπόν, και προβάλουμε αυτή την αρκετά παλιά είδηση από την Δυτική Θράκη, με σκοπό να προκαλέσουμε σκέψεις σε κάποιους, αφού δείχνει με γλαφυρότητα που οδηγείται η κατάταση εκεί, και φανερώνει βέβαια και το πως, σε βάθος χρόνου, οι Τούρκοι δημιουργούν τετελεσμένα. Το γεγονός πως στο εν λόγω φεστιβάλ απέστειλε χαιρετισμό ο ίδιο ο Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να δημιουργεί συνειρμούς. Συνεπώς, αυτό που έχει ουσιαστική πολιτική σημασία, είναι πως θεωρούν το «προηγούμενο» της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείας Κύπρου» ως καλό μοντέλο για μια μελλοντική, ίσως, «Τουρκική Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης». Οι πρόσφατες αποκαλύψεις της ‘Ταράφ’ σχετικά με τα σχέδια του τουρκικού στρατού στον Έβρο, και κυρίως με τον τρόπο που οι Τούρκοι προκαλούν «τεχνητές κρίσεις», όπως οι ίδιοι τις αποκαλούν, για να διώξουν τους ντόπιους πληθυσμούς, χρησιμοποιώντας μέχρι και εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα, έρχονται να δέσουν…

Σχετικά με τις πρόσφατες αποκαλύψεις της ‘Ταράφ’ δείτε επίσης: «Παλιό σχέδιο πρόκλησης έντασης με την Ελλάδα το 2003»

‘Χρόνος’
«Ελληνικό χρώμα έδωσε ο δήμος Κομοτηνής σε διεθνές φολκλορικό φεστιβάλ»
15 Ιουλίου 2008
Δήμητρα Συμεωνίδου, Σταύρος Φανφάνης

Με τους παραδοσιακούς χορούς γιάρισκα και τροΐρο το χορευτικό συγκρότημα της Καρυδιάς έδωσε χρώμα ελληνικό σε διεθνές φολκλορικό φεστιβάλ στο δήμο Κιουτσούκτσεκμετζέ της Κωνσταντινούπολης, συμμετέχοντας με αποστολή του Δήμου Κομοτηνής. Οι 9 χώρες από όλες τις γωνιές του κόσμου, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας εκπροσωπούμενη από το δήμο Κομοτηνής, ένωσαν πολιτισμούς και παραδόσεις, στο 3ο διεθνές φεστιβάλ, που εντυπωσίασε συμμετέχοντες και επισκέπτες.

Από τις 4 Ιουλίου ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις του 3ο φεστιβάλ, με ποικίλες δραστηριότητες, όπως animations, μουσικούς του δρόμου, dj show, καραόκε, ζογκλέρ, παραδοσιακές τουρκικές βραδιές, ποιητικές βραδιές, έκθεση γκράφιτι, αθλητικούς αγώνες, αλλά και συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών της γειτονικής χώρας.

Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό όμως του φεστιβάλ ήταν η παρουσία των πολυμελών αποστολών από χώρες, όπως Ελλάδα, Τουρκία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ινδονησία, Κόσσοβο, Μεξικό, Πολωνία, αλλά το μόνο μελανό σημείο ήταν η παρουσία του ψευδοκράτους της βόρειας Κύπρου με την επωνυμία «Τουρκική Δημοκρατία βόρειας Κύπρου»… που όπως ήταν φυσικό δημιούργησε αμηχανία στην ελληνική αποστολή. Η αποστολή με επικεφαλείς τον αντιδήμαρχο Κωνσταντίνο Ναλμπάντη, την πρόεδρο της ΔΕΠΑΚ Νίκη Μουστάκα και τη σύμβουλο Ελμάζ Ιμάμογλου, κατέφθασε στην Κωνσταντινούπολη, όπου το Σάββατο το βράδυ εμφανίστηκε με το χορευτικό συγκρότημα της Καρυδιάς και φίλων στο διεθνές φεστιβάλ και για τρεις μέρες απόλαυσε τη φιλοξενία του δήμου Κιουτσούκτσεκμετζέ.

Μέχρι την πλατεία Ταξίμ παρέλασαν οι ξένες αποστολές, όπου ενώθηκαν σε ένα κοινό τούρκικο χορό
Με μία πραγματικά εντυπωσιακή παρέλαση όλων των ξένων αποστολών απόστασης 1 χιλιομέτρου μέχρι την πλατεία Ταξίμ, την κεντρικότερη πλατεία της Κωνσταντινούπολης, έγινε η παρουσίαση των ξένων χορευτικών συγκροτημάτων το Σάββατο το μεσημέρι κάνοντας στην κυριολεξία να παραλύσει το κέντρο της Πόλης αφού χιλιάδες τουρίστες φωτογράφιζαν το θέαμα. Παραδοσιακές πολύχρωμες στολές, περίεργοι χοροί και παραδοσιακές μουσικές από διάφορα μέρη του κόσμου, συνέθεσαν ένα πολύχρωμο σκηνικό, που δίκαια αποθανατίστηκε με φωτογραφικές μηχανές και κάμερες, από χιλιάδες Τούρκους αλλά και επισκέπτες, που έτυχε την ώρα της παρέλασης να βρίσκονται στην πλατεία Ταξίμ.

Με παρατεταμένες της σημαίες και κρατώντας πλακάτ του διοργανωτή δήμου με συνθήματα, όπως «Το φεστιβάλ μας είναι μία πρόσκληση στην ειρήνη και τη φιλία», «Κιουτσούκτσεκμετζέ: τόπος της κουλτούρας, της τέχνης και της διασκέδασης», «Χορός των εθνών, συνδυασμός των εθνών», «Κάθε κουλτούρα είναι ένα διαφορετικό χρώμα σε ένα μωσαϊκό», χόρεψαν οι εκατοντάδες συμμετέχοντες.
Επικεφαλής της παρέλασης ο δήμαρχος Κιουτσούκτσεκμετζέ Αζίζ Γενιάϊ, αντιδήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι και φυσικά όλοι οι εκπρόσωποι δήμων των ξένων κρατών, μεταξύ των οποίων ο κ. Ναλμπάντης, η κ. Μουστάκα και η κ. Ιμάμογλου, που κρατώντας ένα κόκκινο γαρύφαλλο, έγιναν και αυτοί κομμάτι του πολυπολιτισμικού αυτού φεστιβάλ.

Στην πλατεία Ταξίμ ο Τούρκος δήμαρχος αφού καλωσόρισε και ευχαρίστησε όλους τους φιλοξενούμενους επισκέπτες για τη συμμετοχή τους στο φεστιβάλ, είπε: «Με την παγκοσμιοποίηση πιστεύω ότι θα σηκωθούν από την μέση και τα σύνορα και η τεχνολογία που προχώρησε τόσο πολύ, που τα έχουμε όλα την ίδια στιγμή εκεί που θέλουμε και όποτε το θέλουμε εμείς, πιστεύω ότι οι άνθρωποι στο μέλλον θα είναι πιο φιλικοί και θα ζουν πιο ειρηνικά ξεχνώντας τις θρησκείες και τις εθνικότητες και ότι τους χωρίζει». Ο δήμαρχος όμως μίλησε με ιδιαίτερα θερμά λόγια για την ελληνική αποστολή, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Επειδή και ο πεθερός μου έχει έρθει από την Θεσσαλονίκη εδώ, νιώθω συγγενής ειδικά με αυτούς που έχουν έρθει από την Ελλάδα. Γι’ αυτό πρέπει να νιώθουν σαν να είναι στο σπίτι το δικό τους…».

Με τα καλύτερα λόγια εκφράστηκε για τη φιλοξενία που παρείχε ο δήμος «Κιουτσούκτσεκμετζέ», ο αντιδήμαρχος Κώστας Ναλμπάντης, ενώ και η πρόεδρος της ΔΕΠΑΚ, Νίκη Μουστάκα, ενθουσιασμένη από το φεστιβάλ, δήλωσε ότι σίγουρα αυτή η φιλοξενία θα έχει και ανταπόδοση από το δήμο Κομοτηνής: «Εκείνο που μας εντυπωσιάζει είναι η φιλική συμπεριφορά τόσο του δημάρχου όσο και των συνεργατών του και γενικά πιστεύουμε ότι τελικά είμαστε πάλι μέσα στην Ελλάδα. Είναι τόσο φιλική η συμπεριφορά που νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Αυτές οι σχέσεις πιστεύω ότι είναι κάτι πάρα πολύ θετικό γιατί κάνει τους λαούς να ενωθούν μεταξύ τους, τα παιδιά τα δικά μας του χορευτικού να χορέψουν με τα παιδιά του Κιουτσούκτσεκμετζέ, της Βοσνίας, της Πολωνίας, του Κοσόβου, όλα αυτά πιστεύω ότι είναι αξέχαστες εμπειρίες και βοηθάνε στην ένωση των λαών. Δείχνουν την διάθεση των ανθρώπων που θέλουν πραγματικά να ζήσουν μέσα στην ειρήνη και με φιλικές σχέσεις». Η παρέλαση στην πλατεία Ταξίμ κατέληξε σε έναν κοινό χορό όλων των αποστολών, γύρω από το μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΕ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΧΡΩΜΑ
Στο κατάμεστο θέατρο του κέντρου πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Κιουτσούκτσεκμετζέ, πραγματοποιήθηκε το διεθνές φολκλορικό φεστιβάλ. Χιλιάδες ήταν οι θεατές που κατέκλυσαν το χώρο διεξαγωγής για να παρακολουθήσουν ακόμα και καθισμένοι στο γρασίδι τις εκδηλώσεις, ενώ αυξημένα ήταν και τα μέτρα ασφαλείας. Περισσότερους από 800.000 κατοίκους αριθμεί ο δήμος Κιουτσούκτσεκμετζέ, που αποκαλείται μάλιστα και «Μικρή Κωνσταντινούπολη», υποδηλώνοντας την διαβίωση στην περιοχή ανθρώπων με διαφορετικές κουλτούρες.

Την έναρξη του χορευτικού φεστιβάλ κήρυξε ο δήμαρχος, Αζίζ Γενιάι, το όνομα του οποίου περνούσε συνεχώς με φωτεινά γράμματα μαζί με συνθήματα για ένα καλύτερο δήμο με ποιότητας ζωής για όλους, θυμίζοντας κάτι από προεκλογική καμπάνια. Με την κοινή άνοδο όλων των συγκροτημάτων στη σκηνή ξεκίνησε το φεστιβάλ το Σάββατο το βράδυ. Ζευγάρι επώνυμων Τούρκων ραδιοφωνικών παραγωγών ανέλαβε την παρουσίαση των συγκροτημάτων, στα τουρκικά και στα αγγλικά. Μία πεντάλεπτη συμμετοχή είχε το κάθε συγκρότημα μαζί με τους μουσικούς τους, ενώ παράλληλα υπήρχε προβολή εικόνων της κάθε χώρας σε βιντεοπροβολέα.

Οι 16 χορευτές από το Σύλλογο Καρυδιάς και Φίλων και 4 μουσικοί εκπροσώπησαν επάξια την ελληνική αποστολή. Αυτοί ήταν οι Καπλανίδου Βασιλική, Γιαπουντζή Χρυσώ, Λαϊνίδου Ευαγγελία, Σερμπέζη Όλγα, Σερμπέζη Λαμπρινή, Σαραντίτη Μαρία, Αγγελίδου Τριανταφυλλιά, Τσομπανίδου Ελένη, Δερβετλή Ειρήνη, Φιλιππίδου Μαρία, Παπαδόπουλος Ιωάννης χορευτής και χοροδιδάσκαλος του συλλόγου, Βεσεκσίδης Κωνσταντίνος, Κουκουζέλης Γεώργιος, Λαϊνίδης Αλέξανδρος, Δεληγεωργίου Χρήστος και Αρβανιτίδης Στέλιος και οι μουσικοί Ζήσης Βαλάντης, Ματακάκης Στέλιος, Καρακατσιάνης Αθανάσιος, Λύρατζης Χαράλαμπος. Η είσοδος των Ελλήνων χορευτών στη σκηνή μπορεί να συνοδεύτηκε από κάποια γιουχαΐσματα στην αρχή, από μικρή όμως μερίδα θεατών, αλλά χειροκροτήθηκε θερμά στο τέλος της παρουσίασης. Τους παραδοσιακούς χορούς γιάρισκα και τροΐρο, χόρεψε το συγκρότημα της Καρυδιάς, που επέστρεψε στην Κομοτηνή, με τις καλύτερες των εντυπώσεων τόσο από τη συμμετοχή στο φεστιβάλ όσο και από την ξενάγηση στην Κωνσταντινούπολη. Κάνοντας μία αποτίμηση η Βασιλική Γεωργιάδου, μέλος του Σύλλογο Καρυδιάς και Φίλων του Ν. Ροδόπης, που συνόδεψε την αποστολή, είπε: «Ήταν πάρα πολύ καλή εμπειρία για μας σαν χορευτικό, η παρέλαση στην πλατεία Ταξίμ ήταν μία εμπειρία που δεν την ξαναζήσαμε. Τα παιδιά έδωσαν την ψυχή τους, χορέψαμε, περπάτησαν περίπου στην παρέλαση 1 χλμ. Ήμασταν ευχαριστημένοι γιατί συμμετείχε ο κόσμος, ήταν λες και μας ήξερε από χρόνια. Βλέπαμε ότι μας μιλούσαν, μας χαιρετούσαν, μας καλωσόριζαν στον τόπο τους, ήταν όλοι πολύ ευγενικοί μαζί μας και χαρήκαμε γι’ αυτό και εμείς δώσαμε όλη την ψυχή μας εκεί στο φεστιβάλ».

Χαιρετισμό στο φεστιβάλ απέστειλε και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Οι Τούρκοι επισκέπτες του φεστιβάλ έδωσαν το πιο θερμό χειροκρότημά τους στο τουρκικό συγκρότημα, με το οποίο ολοκληρώθηκε το χορευτικό φεστιβάλ, για να ακολουθήσει η συναυλία της γνωστής τραγουδίστριας Γκιουλμπέν Εργκέν, που στην κυριολεξία ξεσήκωσε τα πλήθη.

Την Κυριακή, τελευταία μέρα του ταξιδιού της αποστολή του δήμου Κομοτηνής, ο δήμαρχος Κιουτσούκτσεκμετζέ, παραχώρησε πρωινό για τους επικεφαλείς και τους δημοσιογράφους. Εκεί έγινε ανταλλαγή δώρων μεταξύ των δημάρχων, μεταξύ των οποίων και ο δήμαρχος Σεράγεβο, Νεντζάντ Κολντζο. Το έμβλημα του δήμου Κομοτηνής και παραδοσιακά προϊόντα δόθηκαν στον δήμαρχο Αζίζ Γενιάι, που ανταπέδωσε με ψηφιδωτά διακοσμητικά και παραδοσιακά τουρκικά λουκούμια. Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες Έλληνες και Τούρκοι αντάλλαξαν ευχαριστίες, ενώ η πρόσκληση από τους εκπροσώπους του δήμου Κομοτηνής για συμμετοχή συγκροτήματος του δήμου Κιουτσούκτσεκμετζέ σε φεστιβάλ της περιοχής μας έγινε αποδεκτή με ιδιαίτερη χαρά.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Math-telos-agras.pblogs.gr’
«Ο Δήμος Κομοτηνής θυμάται ή κοιμάται;»
30 Μαρτίου 2009

ΕΛΑΒΑ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ.

ΠΑΝΤΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΚΟΙΝΑ…. ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ, ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ.  ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΤΑΝ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (ΚΑΚΩΣ), ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ… ΑΦΕΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ

Ο Δήμος Κομοτηνής το καλοκαίρι που μας πέρασε και πιο συγκεκριμένα στις 13 και 14 Ιουλίου συμμετείχε με ένα χορευτικό συγκρότημα ενός οικισμού του Δήμου σε ένα φεστιβάλ χορευτικών χορών του Δήμου Κιουτσούκ Τσεκμετζέ της Τουρκίας.

Εκεί και κατά την διάρκεια της παρέλασης, συγκεντρώθηκαν όλα τα χορευτικά συγκροτήματα και χόρεψαν μαζί για να ξεκινήσει το συγκεκριμένο φεστιβάλ. Η ελληνική αποστολή χόρεψε μαζί με το συγκρότημα της «Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», όπως αποκαλείται!!! Μόλις το ανακάλυψαν ή μάλλον το καταλάβανε από την ελληνική αποστολή δεν κάνανε το παραμικρό! Ούτε διαμαρτυρηθήκαν, ούτε σηκώθηκαν να φύγουν όπως είναι το φυσιολογικό. Αντιθέτως μαζί συμμετείχαν σε όλη την διάρκεια του φεστιβάλ.

Αδιάψευστος μάρτυρας οι φωτογραφίες που σας στέλνω. Στην μία μάλιστα η οποία υπάρχει στην ιστοσελίδα του Δήμου Κιουτσούκ Τσεκμετζέ φαίνεται καθαρά πάνω από το χώρο όπου πραγματοποιήθηκαν οι χοροί και οι συναυλίες, η ελληνική και η σημαία του ψευδοκράτους.

Αρχηγοί της αποστολής του Δήμου Κομοτηνής, ήταν ο τότε αντιδήμαρχος, τώρα πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης, Κώστας Ναλμπάντης και η τότε αντιδήμαρχος πολιτιστικών, τώρα αντιδήμαρχος κοινωνικών υπηρεσιών, Νίκη Μουστάκα.

Στο θέμα αναφέρονται και οι εφημερίδες Χρόνος και Αντιφωνητής, όχι όμως τόσο όσο θα έπρεπε.

Τις αναφορές από την εφημερίδα «ο Χρόνος», μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ:

http://xronos.gr/detail.php?ID=41027&phrase_id=704808

http://xronos.gr/detail.php?ID=41034&phrase_id=704808

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Σημερινή’
«Εισβολή στον Έβρο: Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις της Ταράφ»
26 Ιανουαρίου 2010

Νέες αποκαλύψεις δημοσίευσε σε κομμάτι της η τουρκική εφημερίδα «Ταράφ», σχετικά με την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν. Ανάμεσα στα σχέδια, αναφερόταν και εισβολή στον Έβρο.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ
Προκύπτουν από την 175 σελίδων καταγραφή της απομαγνητοφώνησης ομιλιών σχετικά με το Σχέδιο

Εισβολή στον Έβρο προέβλεπαν τα επιμέρους σχέδια του «Σχεδίου Βαριοπούλα», το οποίο αποσκοπούσε στη διαμόρφωση συνθηκών ανωμαλίας στην Τουρκία και στην ανατροπή της κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Ταράφ» την Κυριακή, η οποία δημοσίευσε και παρουσίαση που έκανε Τούρκος συνταγματάρχης στο πλαίσιο του σχεδιασμού, κατά την οποία αναφέρεται πώς εξαναγκάστηκαν σε φυγή οι Έλληνες της Ίμβρου. Η «Ταράφ» συνεχίζει να αποκαλύπτει λεπτομέρειες του σχεδίου που είχε ετοιμαστεί το Μάρτιο του 2003. Η εφημερίδα, κάνοντας λόγο για «Δεύτερη κρίση τύπου Ίμια», σημείωσε ότι ο τότε διοικητής της Α’ Ταξιαρχίας Τεθωρακισμένων, ο ταξίαρχος Γιουρνταέρ Ολτζάν, πρότεινε «μικρής εμβέλειας συγκρούσεις» με την Ελλάδα, με σκοπό την «τόνωση του εθνικού αισθήματος». Η «Ταράφ» σημείωσε ότι αυτά προκύπτουν από την 175 σελίδων καταγραφή της απομαγνητοφώνησης ομιλιών σχετικά με το Σχέδιο. Στο εν λόγω κείμενο, ο Τούρκος ταξίαρχος φέρεται να λέει, σύμφωνα με την εφημερίδα, τα εξής: «Παρότι σκεφτόμαστε ότι η εσωτερική απειλή είναι απειλή που πρέπει να αντιμετωπισθεί σε πρώτη προτεραιότητα, ωστόσο, προκειμένου να αυξηθεί το αίσθημα ενότητας και συμπαράστασης μεταξύ των πολιτών, σκέφτομαι ότι θα ήταν κατάλληλο, με σκοπό τη διασφάλιση της ψυχολογικής υποστήριξης, να υπάρξουν μικρής εμβέλειας συγκρούσεις με την Ελλάδα. Η επίλυση του θέματος των μιλίων είναι δύσκολο ζήτημα και προϋποθέτει μεγάλης εμβέλειας επιχείρηση και πολιτική προεργασία. Για το λόγο αυτό, σκέφτομαι ότι θα προσέφεραν όφελος επεισόδια μικρής εμβέλειας από την Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό, ή ακόμη και στα σύνορα, στην ανάγκη χρησιμοποιώντας και τον Τύπο».

Πρόκληση τεχνητής έντασης
Σύμφωνα με την εφημερίδα, κατά την τρίτη μέρα του σεμιναρίου, που πραγματοποιήθηκε στις 3-5 Μαρτίου 2003 στην Α’ Στρατιά, ο τότε διοικητής της τελευταίας, ο στρατηγός Τσετίν Ντογάν, πρότεινε εισβολή στον Έβρο. Η «Ταράφ» αναφέρει ότι «η πρόταση του στρατηγού Ντογάν ήταν η εισβολή του τουρκικού στρατού σε ένα τμήμα του Έβρου και η πρόκληση τεχνητής έντασης», παραθέτοντας τμήμα από την ομιλία του στρατηγού Ντογάν: «Άλλος ένας τρόπος επιχείρησης είναι, με την παροχή αναγκαίας αεροπορικής δύναμης εκ μέρους της Πολεμικής Αεροπορίας, να καταλάβουμε την περιοχή που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Βόρειος Έβρος και κατ’ επέκταση να εφαρμόσουμε και τους δύο τρόπους επιχείρησης, δηλαδή αυτήν που αφορά την εσωτερική ασφάλεια, αλλά και αυτό. Υπήρξαν σκέψεις ότι ο επιχειρησιακός αυτός τρόπος θα είναι επιχείρηση ταυτόχρονα στο εσωτερικό και το εξωτερικό, και κατ’ επέκταση θα συμβάλει στη διασφάλιση της εθνικής ενότητας».

Εγκατέλειψαν οι Έλληνες
Η εφημερίδα «Ταράφ» σημείωσε, επίσης, ότι «η παρουσίαση που έκανε στο ίδιο σεμινάριο ο συνταγματάρχης Τουντζάι, που εμφανίζεται ως Διευθυντής της Διεύθυνσης Επιχειρησιακού Σχεδιασμού, έδειχνε πώς εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ίμβρο οι εκεί Έλληνες, στο πλαίσιο ενός συστηματικού σχεδίου». Η εφημερίδα ανέφερε ότι «τα λόγια του συνταγματάρχη επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς ότι οι Έλληνες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ίμβρο ως αποτέλεσμα των παρενοχλήσεων των υπόδικων των ανοιχτών φυλακών, που δημιουργήθηκαν το 1965 στο νησί» και δημοσίευσε μέρος της παρουσίασης του συνταγματάρχη:

«Τώρα εδώ θα συζητήσουμε και κάποια απόρρητα πράγματα. Εξάλλου, αυτός είναι ο βασικός σκοπός της εργασίας σχετικά με το σχέδιο. Σε πρώτη φάση, προκειμένου να αναγκάσουμε σε φυγή τους Έλληνες από την Ίμβρο, στείλαμε μονάδα κομάντος της στρατοχωροφυλακής. Φτιάξαμε στην περιοχή ανοιχτές φυλακές. Ως προς το αποτέλεσμα που υπήρξε στην περιοχή, υπήρξε μετανάστευση σε σημαντικό βαθμό. Βήμα-βήμα, έγιναν διάφορα πράγματα στην περιοχή και στις ανοιχτές φυλακές, όπως καλλιέργειες. Τώρα είναι αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά στο πλαίσιο των τουρκοελληνικών σχέσεων της εποχής, προέκυψε η ανάγκη να γίνει αυτό, εναντίον αυτών που γινόταν στη Δυτική Θράκη. Αργότερα, όταν αποσύραμε τη δύναμη, εγκαταστήσαμε στην περιοχή τη μονάδα κομάντος».