ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ: Να μείνουν ή να φύγουν;

Σχόλιο Συντακτικής Ομάδας: Δύο χαρακτηριστικά και ενδιαφέροντα άρθρα για το καυτό ζήτημα της συμμετοχής στην κυβέρνηση Χριστόφια, το ένα από τον ιστολόγο ‘Φάληρο Κυπριώτη’ και το άλλο από τον κ. Πέτρο Παντελίδη. Και τα δύο μιλούν για τις ευθύνες, τα λάθη αλλά και τις υποχρεώσεις των συγκυβερνώντων κομμάτων ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, και το καθένα προσφέρει τις δικές του εισηγήσεις.

Αυτά τα δύο άρθρα αποτελούν τα πρώτα μόνο σε μια σειρά από παρόμοια που θα αναδημοσιεύουμε κατά καιρούς σχετικά με τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις, την ιστορία αλλά και τις προοπτικές του κυπριακού «Ενδιάμεσου Χώρου», όπως πολύ συχνά αποκαλείται, ή του «ιδιότυπου κυπριακού κέντρου» (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, Οικολόγοι-Περιβαλλοντιστές) όπως το είχε θέσει σκωπτικά η εφημερίδα ‘Πολίτης’ την επαύριον της ήττας του Τάσσου Παπαδόπουλου στις εκλογές της 17ης Φεβρουαρίου 2008.

‘Κύπρος: Πολιτική και Πωλητική’
«ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ: Να μείνουν ή να φύγουν»
27 Απριλίου 2009
Φάληρος Κυπριώτης

Το εύκολο, είναι να πει κάποιος «να φύγουν, γιατί όσο μένουν νομιμοποιούν την κατάσταση». Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως αποχωρούν από την «συγκυβέρνηση» ωραία και πανηγυρικά.

Κατά τη δική μου άποψη, αυτό εγκυμονεί μία εξαιρετικά δυσοίωνη προοπτική. Την Κυβερνητική σύμπραξη ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ σε μία μίνιμουμ πολιτική βάση με άξονα το Κυπριακό και χρονικό ορίζοντα μέχρι το επερχόμενο δημοψήφισμα.

Έτσι, κατά τη γνώμη μου θα έχουν παίξει εκπληκτικά τον ρόλο της μαριονέτας στο σκηνικό. Γιατί; Εξηγώ:
Τι είναι η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ μαζί; Ένα 20%; Πάνω κάτω, τόσο. Αφήνει λοιπόν η αναχώρηση από την συγκυβέρνηση ανοιχτό, ορθάνοιχτο το πεδίο για τη δημιουργία ενός δήθεν «πανεθνικού μετώπου Αριστεράς-Δεξιάς» για το καλό του τόπου.

Ένα απίστευτο πακέτο που με λίγο καλό πολιτικό μάρκετινγκ θα μοσχοπουληθεί στον κουρασμένο κόσμο της Κύπρου και θα μοσχοπουληθεί στο εξωτερικό ως το πιο ώριμο φρούτο για να περάσουν 100 ΑΝΑΝ.

Προσέξτε την τέλεια συμπαιγνία-συγκυρία-σκηνοθεσία:

Στο Βορρά με τις ευλογίες της Τουρκίας η «συνύπαρξη» Έρογλου –Ταλάτ.
Στο Νότο με τις ευλογίες της Τουρκίας επίσης η «συνύπαρξη»Χριστόφια –Αναστασιάδη.

Πως σας φαίνεται το πακέτο; Δεν μοιάζει ιδανικό προϊόν για την «επίλυση»; Θα παρουσιαστεί μάλιστα ως ο τεράστιος Ιστορικός Συμβιβασμός για το καλό της Κύπρου και θα μοιραστούν όλοι μαζί το βραβείο Νόμπελ στο παντοπωλείο της Στοκχόλμης.

Όχι λοιπόν! Να κάτσουν εκεί που βρίσκονται, να αναλάβουν τις ευθύνες της επιλογής που έκαμαν α) να μην στηρίξουν ενεργά τον Τάσσο στον πρώτο γύρο των εκλογών β) και να στηρίξουν μετέπειτα τον Χριστόφια.

Να παίξουν λοιπόν τώρα ενεργά το ρόλο τους καταγγελτικά διαρκώς με στοιχεία για τις όποιες ατασθαλίες και καταστρατηγήσεις των πάγιων κόκκινων γραμμών. Να εξαναγκάσουν έτσι, τον Χριστόφια σε ρήξη αντί να την προκαλέσουν εκείνοι.

Ο μόνος τρόπος για «υγιή» αποχώρηση θα ήταν μία ρηξικέλευθη ενέργεια μεγάλου βεληνεκούς, δηλαδή η ταυτόχρονη «διάλυση» όλων των κομμάτων του κέντρου και η ενοποίηση τους σε έναν νέο δυναμικό φορέα του Κέντρου με νέα ηγεσία με έντονο το στίγμα της πολιτικής παρακαταθήκης του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Ώστε να προκαλέσουν έναν έντονο κυματισμό προβληματισμών στην κοινωνία. Αυτά νομίζω εγώ, προς το παρόν.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, διαβάστε προσεκτικά ποιοι είπαν και τι είπαν:

David Fried (26/6/2003):
«Όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει τη διέλευση στρατιωτών μας μέσα από το έδαφός της, στο Βόρειο Ιράκ, της προσφέραμε δυο κίνητρα: αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια υπό μορφή δωρεών και δανείων και την Κύπρο υπό τη μορφή του Σχεδίου Ανάν».

Λόρδος Χάνεϊ (αμέσως μετά το «όχι» του κυπριακού λαού):
«Οι Ελληνοκύπριοι δεν πρέπει να διαφύγουν από το σχέδιο αυτό και δεν θα διαφύγουν»!

Αλέκα Παπαρήγα: (3/1/2008):
«Επιδιώκεται από τις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία και την Ε.Ε. επαναφορά του Σχεδίου Ανάν…».

Jack Straw:
«Αν ξέραμε ότι δεν θα δεχόσασταν το Σχέδιο Ανάν, δεν θα σας βάζαμε στην Ε.Ε.»

Ταγίπ Ερντογάν (στο Μπούργκενστοκ):
«Με το Σχέδιο Ανάν, η Τουρκία εκπληρώνει όλους τους στόχους που έθεσε για την Κύπρο, τα τελευταία 50 χρόνια»

Και, το κερασάκι στην τούρτα. Σε ποίου τον λόγο τιμής ακουμπάει η Κύπρος:

Δημήτρης Χριστόφιας: (Ελευθεροτυπία, 11/10/2004):
«Ξένοι με καλούν να ρίξω τον Τάσσο Παπαδόπουλο … Να ξεχάσουν ότι θα γίνω νέος Ταλάτ…».

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

‘Σημερινή’
«Δώστε μας ξανά αξιοπρέπεια»
10 Ιουνίου 2009
Πέτρος Θ. Παντελίδης

Το ΔΗ.ΚΟ. ορθώς υποστήριξε την υποψηφιότητα Δημήτρη Χριστόφια, όταν το ΑΚΕΛ κατάφερε να ανατρέψει τον ηγέτη του ΟΧΙ. Η άλλη επιλογή ήταν χειρότερη. Λανθασμένα ζήτησε και δέχτηκε ανταλλάγματα. Δημιούργησε έτσι εξάρτηση. Και απώλεσε την αξιοπρέπεια της παράταξης.

Ορθώς υποστήριξε την υποψηφιότητα Χριστόφια. Το ΑΚΕΛ ήταν αξιόπιστο κόμμα. Το ΑΚΕΛ ήταν ταγμένο εναντίον του σχεδίου Ανάν, έστω κι αν η ανανική του ηγεσία έπνεε τα μένεα εναντίον του Τάσσου Παπαδόπουλου για το ηχηρό ΟΧΙ.

ΤΟ ΔΗ.ΚΟ. πανηγύρισε ως νικητής των εκλογών. Πήρε τις καρέκλες και το θρόνο και απώλεσε την αξιοπρέπεια και την ταυτότητά του. Από κόμμα της εμπροσθοφυλακής του αγώνα για εθνική αξιοπρέπεια, έγινε ο κολαούζος μιας ηγεσίας, που στόχος της είναι να ξυπνήσει το σχέδιο Ανάν, να το καλλωπίσει και να το εμφανίσει ως λύση «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους». Το ΔΗ.ΚΟ. ακολουθεί και αυτοεγκλωβίζεται. Όταν αντιληφθεί ότι έπρεπε να είχε φύγει, θα είναι ήδη αργά. Οι φωνασκίες για την τιμή των όπλων δεν είναι πολιτική ευθύνης. Δεν είναι στάση αξιοπρέπειας. Είναι επικάλυμμα της αναξιοπρέπειας.

Ο δρόμος προς τη λύση είναι πια ολοφάνερος. Η «λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους» καλπάζει προς το τέρμα. Ο Ντάουνερ και ο ύπατος ανοίγουν το δρόμο και κτυπούν με το καμουτσίκι τα άλογα, για να τερματίσουν. Να μη χάσουν το μομέντουμ. Το ΔΗ.ΚΟ. παρακολουθεί και γκρινιάζει, αλλά στηρίζει και γίνεται συνεργός στην αποδόμηση της γραμμής του ηγέτη της εθνικής αξιοπρέπειας.

Οι οπαδοί του ΔΗ.ΚΟ. δεν είχαν κανένα κίνητρο να ψηφίσουν στις Ευρωεκλογές. Το ΔΗ.ΚΟ. θα ήταν απλώς τρίτο. Το ΔΗ.ΚΟ. θα κέρδιζε την πέμπτη έδρα. Το ΔΗ.ΚΟ., όμως, δεν έχει πια ταυτότητα. Το ΔΗ.ΚΟ. έχει καταθέσει την αξιοπρέπειά του στα πόδια του Χριστόφια και στη διάθεση του Άντρου. Γιατί να του δώσουν ψήφο, εκείνοι που ακόμα έχουν την αξιοπρέπεια πάνω από τη σκοπιμότητα; Γιατί να ενισχύσουν την ανευθυνότητα της συνενοχής; Γιατί να δώσουν άλλοθι στην πολιτική του κολαούζου της ανανικής ηγεσίας; Έτσι δεν μπήκαν στο στίβο της εκλογικής κούρσας. Δεν τέθηκαν στη διάθεση του αφέτη. Η κούρσα ήταν μόνο για δύο. Οι μεγάλοι ρυθμιστές περιμένουν στο τέρμα της άλλης μεγάλης κούρσας. Κι εμείς δεν θέλουμε το ΔΗ.ΚΟ. να είναι εκεί. Γιατί, στο τέρμα, ούτε να χειροκροτεί θα μπορεί ούτε και να εγκαταλείψει τη θέση του μετά τον τερματισμό. Θα είναι χωρίς αξία κάθε κίνηση. Η διάλυση θα είναι το νομοτελειακό του τέρμα.

Το ΑΚΕΛ και ο ΔΗ.ΣΥ. έχουν αποδομήσει πλήρως την πολιτική της αξιοπρέπειας. Αν έχουν πείσει και τους ψηφοφόρους τους ότι έκαμαν λάθος στην επιλογή τους στο δημοψήφισμα του 2004 και τώρα πρέπει να δώσουν ένα υποτελικό ΝΑΙ στη λύση που έρχεται, εμείς δεν έχουμε θέση στους πανηγυρισμούς τους, όταν «θα μας επαναφέρουν ξανά και ξανά το σχέδιο μέχρι να πούμε ΝΑΙ». Το ΔΗ.ΚΟ. πρέπει να αποφασίσει. Δεν μπορεί να δέχεται παθητικά τη συμμετοχή στην πορεία των απαράδεκτων υποχωρήσεων που χαράσσει ο Χριστόφιας με τον Ταλάτ. Σε λίγο θα βάλουν φανερά στο τραπέζι το σχέδιο Ανάν. Ήδη το ζητούν κάποιοι υποστηρικτές τους. Το ΔΗ.ΚΟ. δεν πρέπει να είναι εκεί. Έστω κι αν το 76% έχει μεταλλαχθεί. Έστω κι αν, στη θέση του ηχηρού ΟΧΙ, θα ακουστεί ένα ξέπνοο ΝΑΙ από τις πλειοψηφίες της μεγάλης κούρσας.

ΤΟ ΔΗ.ΚΟ. πρέπει να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του. Μόνο έτσι θα επανακτήσει και τα ποσοστά του.